Φιλόσοφος τάδε έφη

Το καλοκαίρι τελείωσε. Πότε ακριβώς έγινε αυτό δεν κατάλαβα, και το ότι σε τρεις μήνες έχουμε Χριστούγεννα μου μοιάζει απίστευτο. Αντί ο χρόνος να κυλάει πιο αργά τις μεγάλες μέρες του καλοκαιριού, πηγαίνει όλο και πιο γρήγορα, λες και κουράστηκε κι αυτός από τη ζέστη και θέλει φθινόπωρο!

Το blog όπως είδατε (γκουχου...γκουχου...) πέρασε στα αζήτητα. Δεν υπόσχομαι τίποτα, γιατί τον τελευταίο καιρό περισσότερο ονειροπολώ γι'αυτά που θέλω να γράψω, παρά γράφω. Η γνωστή procrastination, το ζώδιό μου μέσα!

Αλλά σήμερα διάβασα μια ενδιαφέρουσα ιστορία που δεν την είχα ξαναδιαβάσει πουθενά αλλού, και θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας. Βουαλά!


" Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στη τάξη μ' ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο κι άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:

"-Είναι γεμάτο το βάζο;" κι οι μαθητές απάντησαν:
"-Ναι, είναι γεμάτο."

Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια κι άρχισε να γεμίζει το βάζο. Το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γεμίσανε τα κενά ανάμεσα στις πέτρες.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:

"-Είναι γεμάτο το βάζο;" κι οι μαθητές απάντησαν:
"-Ναι, είναι γεμάτο."

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο κι άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ πετρών και βότσαλων.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:

"-Είναι γεμάτο το βάζο;"

Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:

"-Ναι, είναι γεμάτο."

Αυτός ξαναχαμογέλασε και πάντα χωρίς να μιλά, πήρε από τη χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες κι άρχισε να τ' αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα τα υπόλοιπα κενά.

Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:

"-Είναι γεμάτο το βάζο;" κι οι μαθητές, γελώντας αυτή τη φορά, απάντησαν:
"-Ναι, είναι γεμάτο."

"-Τώρα", τους λέει ο καθηγητής, "θέλω να θεωρήσετε πως το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μεγάλες πέτρες είναι τα πιο σημαντικά. Τέτοια είναι η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούνε στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά, που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να 'ναι γεμάτη.
Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η εργασία, το σπίτι, το αυτοκίνητο. Είναι μικρά πράγματα... βοτσαλάκια... Αν αυτά βάλετε πρώτα στο βάζο, δε θα υπάρχει χώρος για τις μεγάλες πέτρες: τα σημαντικά της ζωής!
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα: ένα καλό γεύμα, μια βόλτα στη παραλία, ο χορός, το τραγούδι, ένα βιβλίο, οι μικρές απολαύσεις της ζωής. Αν βάλετε πρώτα την άμμο στο βάζο, δε θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα αλλά ούτε και για τις πέτρες!
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δε θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε το σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε τα δημοτικά τέλη και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας."

Οι μαθητές είχανε μείνει άφωνοι.

Ένας όμως ρώτησε:

"-Η μπύρα κύριε καθηγητή τι αντιπροσωπεύει;"

Ο καθηγητής χαμογέλασε κι απάντησε:

"-Χαίρομαι που το ρωτάς! Να σας πω: δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένοι είστε, γιατί πρέπει να ξέρετε: Πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος για δύο μπυρίτσες με φίλους!"



Καλό φθινόπωρο, πολύ δημιουργικό και με υγεία!

~Carina