Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

300 ένσημα αργότερα / 360 days later

 By Carina

Σε λίγο καιρό κλείνω ένα χρόνο δουλειάς. Ένα πολύ μακρύ αλλά και πολύ σύντομο χρόνο δουλειάς. Για ένα πλάσμα σαν εμένα, που ζει στον κόσμο του, μαθαίνει τα νέα αποσπασματικά, και θέλει απλά να μετακομίσει στο Βυθό του Μπικίνι και να τρώει Καβουροπάττυ όλη μέρα παρέα με τον Βόλντεμορτ, το να δουλεύω μοιάζει περισσότερο σαν μια κοινωνική σύμβαση (παύλα) ανάγκη, τη στιγμή που time is money, και δεν γίνεται να κάθεσαι όλη μέρα σπίτι και να τριγυρνάς σαν την αναποφάσιστη αράχνη που δεν ξέρει πού να φτιάξει τον ιστό της. Ώρες-ώρες θα ήθελα να ζούσα σε έναν κόσμο όπου θα μπορούσα να δουλεύω 10 μήνες το χρόνο και τους υπόλοιπους 2 να γυρνάω τον πλανήτη με τους μισθούς που θα είχα μαζέψει. 

Σπαστικό πράγμα όλο αυτό. Έχεις 20 μέρες άδεια, κι όταν την παίρνεις, μετά από πολλή σκέψη γιατί ξέρεις πόση δουλειά θα σε περιμένει όταν γυρίσεις, το κινητό γίνεται η προέκταση του χεριού σου. Ακόμα κι αν μπορούσες να κλειστείς σε μια σπηλιά για αυτές τις 20 μέρες (έρευνες έχουν δείξει ότι δύσκολα αντέχεται η μοναξιά, εκτός κι αν έχεις παρέα μια σκασμένη μπάλα του βόλεϋ), το κινητό δεν γίνεται να μην το σηκώσεις, γιατί hello, μπορεί να μην είσαι στο γραφείο, but you're still getting paid για τις μέρες που λείπεις. Τι χαζομάρα τελοσπάντων αυτό το σύστημα! Πουλάμε το μόνο που μας έχει δοθεί (το έχω ξαναπει, είμαι σίγουρη) ! Για να μπορούμε να ζούμε καλύτερα, αλλά με λιγότερο χρόνο.

Έχω άδεια αυτή τη βδομάδα, κι ειλικρινά δεν έχω όρεξη να πάω πουθενά. Βαριέμαι να φτιάξω βαλίτσα, δεν είναι αυτό καλοκαίρι, κάποιος μου κάνει πλάκα. Πότε θα έρθει ο Σεπτέμβρης τελοσπάντων? Είναι καλύτερη η άδεια το χειμώνα. Τώρα λείπουν όλοι έτσι κι αλλιώς, κι εσύ βολοδέρνεις μεταξύ σπιτιού και internet ψάχνοντας πού να πας, γιατί δεν γίνεται να μην πας κάπου! Μα τι κάλος στον εγκέφαλο είναι αυτός τελικά! Παλιο-καλό-καιρο!

Στην πραγματικότητα, θέλω απλά να μείνω Αθήνα και να μην-κάνω-τί-πο-τα, κι αν με πιάσει να πάω κάπου, να σηκωθώ και να μπω στο πρώτο πλοίο για Αίγινα. Μα τι βάρος είναι αυτό πια? Πάτρικ, στο καλό, δε σου έχω πει να κλείνεις την πέτρα της σπηλιάς? Μπαίνουν αρνητικές σκέψεις μέσα και μου χαλάνε το κάρμα!

Σε 4 βδομάδες λοιπόν, κλείνω έναν χρόνο δουλειάς. Τι έχω μάθει? Πολλά. Να κάνω περισσότερη υπομονή. Να κάνω photoshop με τη ζωγραφική. Γεωγραφία. Να ακούγομαι ψαρωτική. Να κάνω υπομονή. Να διαβάζω νούμερα. Να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Να βάζω το ακουστικό μεταξύ αυτιού και ώμου για να μένουν τα χέρια ελεύθερα. Να κάνω υπομονή.

Τι δεν έχω μάθει? Να ακούω. Να το παίρνω όλο αυτό στα σοβαρά...ή μήπως στα λιγότερο σοβαρά? Να προβλέπω περισσότερο. Να κάνω υπομονή. Για τι? 

Για εκείνη τη μέρα, την εποχή, την περίοδο που η δουλειά θα είναι απλά ένα από τα πολλά πράγματα που θα κάνω στη ζωή μου, και θα με διαμορφώνει τόσο όσο τα μαθήματα pilates, κι οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα θα έχω καθημερινά. 

Για εκείνη τη μέρα που όταν αρχίζει να με απορροφάει κάτι, θα το τραβάω από πάνω μου και θα το πετάω σε μια μαύρη τρύπα να ψάχνει αιώνια την καταραμένη έξοδο, ακούγοντας το σαρδόνιο γέλιο μου σε replay για πάντα...για πάντα...για πάντα...


ΠιΕς: Δεν ακούς τίποτα ευχάριστο πλέον. Amy Winehouse, Μιχάλης Κακογιάννης... Τι κόσμος και κοσμάκης είναι αυτός?

ΠιΕς 2: "Μην κλαις", του είπε η Έμμα. "Ύστερα από λίγο, δε θα σε βασανίζω πια" {Τυχαία ανάγνωση βιβλίου}

ΠιΕς 3: Σας είπα, δε σας είπα. Καλό καλοκαίρι, βρε! Γιατί από Σεπτέμβρη...περιμένουν όλοι την καταστροφή του κόσμου. Ελπίζω τουλάχιστον να έχει γεύση παγωτό φυστίκι με γαρνιτούρα γκοφρέτα.

Αγάπη μου, έγινα κατσαρίδα!

By Carina


Μετά την "Μεταμόρφωση" του Κάφκα, μπορώ να πω ότι βλέπω τις κατσαρίδες με άλλο μάτι. Η ιστορία κινείται γύρω από τον Γκρεγκόρ Σάμσα ο οποίος ξυπνάει μια μέρα και ανακαλύπτει ότι έχει μεταμορφωθεί σε μια γιγάντια κατσαρίδα. Αρχικά προσπαθεί να κρύψει την κατάσταση του από τους γονείς του, αλλά στη συνέχεια αναγκάζεται να αποκαλυφθεί. Οι γονείς του αηδιάζουν, η αδερφή του το παίρνει προσωπικά, ο εργοδότης του τρέπεται σε φυγή, και η μαγείρισσα μένει κλειδαμπαρωμένη στην κουζίνα. Δε θα σας πω πώς τελειώνει η ιστορία, είναι μόνο 60 σελίδες και αρκετά ευανάγνωστη. Αυτό που θα σας πω είναι ότι ο Κάφκα με έκανε να λυπηθώ μια υπερτροφική κατσαρίδα.

Αναρωτιέμαι λοιπόν...τι θα έκανα εγώ αν ξυπνούσα μια μέρα και είχα μεταμορφωθεί σε ένα απαίσιο έντομο που όλοι προσπαθούν να εξοντώσουν με κάθε δυνατό τρόπο; Ο καημένος ο Γκρεγκόρ ούτε μια στιγμή δεν αηδίασε με το νέο του σώμα, ή δεν αναπόλησε την ανθρώπινη μορφή του. Μήπως είχε ευχηθεί να μετατραπεί σε κάτι άλλο;

Αρχικά θα τρόμαζα. Θα γυρνούσα πλευρό και θα προσπαθούσα να κοιμηθώ ξανά, με την ελπίδα ότι όλο αυτό δε θα ήταν τίποτα άλλο παρά ένας πολύ ζωντανός εφιάλτης. Θα γελούσα λιγάκι: "Εγώ να μεταμορφωθώ σε κατσαρίδα; Χα! Πολύ αστείο!". Όταν όμως θα ένιωθα τα πολυάριθμα πόδια μου να κινούνται και τις κεραίες μου να πηγαίνουν πέρα-δώθε, θα με έπιανε μια μικρή ταχυκαρδία. "Πολύ ζωντανός αυτός ο εφιάλτης!", θα έλεγα, και θα γελούσα νευρικά. Τότε θα άκουγα την τσιριχτή φωνή μου και θα μου κοβόταν η ανάσα. "Δεν είναι δυνατόν!", θα σκεφτόμουν. Θα ανοιγόκλεινα τα μάτια μου, θα κουνούσα το κεφάλι μου με δύναμη, και θα προσπαθούσα να μου προκαλέσω πόνο για να σιγουρευτώ ότι δεν είναι εφιάλτης τελικά. Θα σηκωνόμουν με το ζόρι και τότε θα συνειδητοποιούσα τη φρίκη σε όλο της το κατσαριδομεγαλείο. Δεν ξέρω αν οι κατσαρίδες λιποθυμάνε, μάλλον όχι.

Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσαν οι γονείς μου. Στην πραγματικότητα, θα ήμουν τόσο απορροφημένη από τη μεταμόρφωση μου που δε θα επέτρεπα ούτε σε ένα εγκεφαλικό μου κύτταρο να αναλογιστεί τις κοινωνικές συνέπειες.

Αυτό που αναρωτιέμαι βέβαια είναι αν τελικά θα με ενοχλούσε η νέα μου μορφή για μένα περισσότερο ή για τους άλλους. Επειδή δε θα ήμουν πια αυτή που είμαι, ή μήπως επειδή δε θα μπορούσα πλέον να ανήκω στο σύνολο όπου τόσο ωραία είχα βολευτεί.

Τελικά όλα καταλήγουν στο εξής: η μορφή μας μας ενδιαφέρει περισσότερο για εμάς τους ίδιους ή για όλους τους άλλους; Αν δηλαδή οι φίλοι μας αποδέχονταν την νέα κατσαριδοκατάσταση, θα μπορούσαμε να συνηθίσουμε το νέο μας σώμα; Ή αντίστροφα, αν συνηθίζαμε εμείς τη μορφή μας, θα μας πείραζε αν όλοι οι υπόλοιποι μας έβαζαν στο περιθώριο; Η εικόνα μας δηλαδή εξαρτάται από εμάς ή από τους άλλους; Τι μετράει περισσότερο: η κοινωνική αποδοχή, ή η προσωπική αποδοχή;

Η δική μου απάντηση; Με κάθε ειλικρίνεια...όσο κι αν μαθαίνεις να αγαπάς το σώμα σου, αν δεν το αγαπάει κανένας άλλος, δε μπορείς να ζήσεις. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, κι ακόμα και οι κατσαρίδες κάποια στιγμή νιώθουν μοναξιά...

Προς το παρόν πάντως, κουνάω με ευγνωμοσύνη τα δυο μου πόδια, και τα δυο μου χέρια, και μια στο τόσο, αγγίζω το κεφάλι μου για να σιγουρευτώ ότι αυτά που πετάνε δεν είναι τίποτα άλλο παρά ατίθασες τρίχες!

ΠιΕς: Να σημειώσω ότι αυτό το κείμενο είχε γραφτεί πολύ καιρό πριν μείνω μόνη στο σπίτι για 3 μέρες, και ανακαλύπτω 5 νεκρές κατσαρίδες την ημέρα. Κι ο Μακ Κόλιν Κάλκιν έμεινε Home Alone αλλά δε θυμάμαι να κυνηγούσε κατσαρίδες με την εγκυκλοπαίδεια!...

Γραφείο Γνωριμιών "Μοναχική Καλαμιά"

 By Carina


Ψάχνοντας πριν λίγο καιρό στο facebook, έπεσα πάνω σε ένα group για μεγάλο γραφείο γνωριμιών στη Θεσσαλονίκη, το οποίο λόγω του σαχλο-καλοκαιριού, μοιάζει αρκετά επίκαιρο. Ομολογώ βέβαια, ότι ξαφνιάστηκα ιδιαίτερα. Νόμιζα ότι κάτι τέτοια γραφεία υπήρχαν μόνο στις παλιές ελληνικές ταινίες, άντε και μέχρι την πιο κιτς εποχή, τα 80s-90s. Βεβαίως έπεσα έξω, γιατί μπορεί να αλλάζουν οι εποχές, αλλά κάποιες ανάγκες είναι διαχρονικές. Όσες εφαρμογές και χάι-τεκ συσκευές κι αν κυκλοφορήσουν, ένα πράγμα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ: η εύρεση συντρόφου, πραγματικού, με υπόσταση, που να επικοινωνείς και να ταιριάζεις. Βέβαια, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι τα γραφεία γνωριμιών μπορούν να σου προσφέρουν κάτι τέτοιο, κι ότι φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι τόσο απογοητευμένοι που θα κατέφευγαν σε αυτή τη λύση.

Ειδικά αν ρίξουμε μια ματιά στις πιο πρόσφατες αγγελίες:


  • ΘΕΛΚΤΙΚΗ 29χρονη υπομηχανικός του δημοσίου, πραγματική καλλονή, ευσυνείδητη, με χιούμορ, μοναδικός γόνος μεγαλοδικηγόρου, με περιουσία άνω του 1.000.000,00, επιθυμεί γνωριμία γάμου με κύριο αξιόλογου επιπέδου έως 40 ετών, γοητευτικό και δυναμικού χαρακτήρα.

Μου λέτε τώρα ότι μια όμορφη 29χρονη, με περιουσία, δε μπορεί να βρει κάποιον αξιόλογο, ή έστω ικανοποιητικού επιπέδου αξίας, για να παντρευτεί; Έλα τώρα, άσε τα σάπια. Η πραγματική αγγελία θα είναι μάλλον, κάπως έτσι:


30χρονη βαριεστημένη υπάλληλος δημοσίου, με δυάρι στην Κυψέλη, και κληρονόμος πατρικών χρεών, αναζητάει 50χρονο με σταθερή δουλειά για αποπληρωμή των χρεών της, και ίσως πιθανή συγκατοίκηση για μοίρασμα του ενοικίου στα δύο.


Ναι, αυτό ακούγεται πιο πειστικό.




  • 32χρονος πολιτικός μηχανικός, γόνος καλής οικογενείας, άτομο σοβαρό και καλλιεργημένο, με σπουδές στην Αγγλία και κάτοχος Master, με ακίνητη περιουσία και υψηλά εισοδήματα, ζητά εμφανίσιμη μορφωμένη κοπέλα έως 30 ετών που να σκέφτεται σοβαρά το γάμο.


Για σύζυγο ψάχνει αυτός, ή για δουλειά; Γιατί αν ο άντρας μου δεν έχει Master, δεν μπορώ να τον παρουσιάσω στην υψηλή κοινωνία της Σαλονίκης. 



  • ΑΝΑΡΠΑΣΤΟΣ 29χρονος επιχειρηματίας, διακοσμητής, αθλητικός, στιλιστικά άψογος, πολυπράγμων, μεγάλη οικογενειακή περιουσία σε ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, Ελλάδα, επιθυμεί ουσιαστική γνωριμία με ρομαντική δεσποινίδα με σκοπό το γάμο, έως 28 ετών. 

Ο συγκεκριμένος ξέρουμε γιατί ψάχνει σύζυγο. Γιατί κατά βάθος είναι gay, αλλά δε θέλει να το αποκαλύψει στους γονείς του για να μην τον αποκληρώσουν (πάνε τα διαμερίσματα στην ΝΥ!). Και επειδή, όπως όλοι οι γονείς, τον πρήζουν να αποκατασταθεί, ψάχνει κοπέλα-βιτρίνα, την οποία θα χωρίσει μετά από πέντε χρόνια, για να το παίξει απογοητευμένος από τις γυναίκες, και τσουπ.."μαμά, μπαμπά, η Ελενίτσα με έκανε γκέυ!".



  • ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ 34χρονη, μεταφράστρια, αξιαγάπητη με αστείρευτο πάθος για ταξίδια, οικονομικά ανεξάρτητη, κάτοχος ακινήτων πατρικής περιουσίας, επενδύσεις, χωρίς υποχρεώσεις, επιθυμεί σύζυγο από εντός Θεσσαλονίκης, πνευματώδη, κοινωνικό, έως 46 ετών. 

Κλαψιάρα, κι ίσως Κουασιμόδος.- 



  • ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ 22χρονη καθηγήτρια χορού, μεγαλωμένη στο Παρίσι, πανέμορφη, καλλιεργημένη, με ήθος, 2 μονοκατοικίες πατρικής περιουσίας, εξοχικό, ΙΧ, επιθυμεί γνωριμία γάμου με νέο ειλικρινή, μορφωμένο, από 28 έως 34 ετών, κατά προτίμηση από την περιοχή της Θεσσαλονίκης.

Τι σου κάνει το Παρίσι....Σου φυτεύει ιδέες για γάμο από τα 22! 



  • ΕΚΘΑΜΒΩΤΙΚΗ 35χρονη, δημοσιογράφος με τηλεοπτική καριέρα, καλλίγραμμη, αισθαντική, αξιόλογη προσωπικότητα, με κομψούς τρόπους, κάτοχος παραλιακής μεζονέτας, πατρικής περιουσίας, παραθεριστικό στη Λήμνο, επιθυμεί σύζυγο αποφασιστικό, δραστήριο έως 47 ετών.

Θα της βρω εγώ σύζυγο ρε παιδιά, αρκεί αν μου βρει κι εμένα καμιά θεσούλα στην τηλεόραση! 
 


  • ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ 40 ετών, εμφανίσιμος, 1.87 ύψος, 85 κιλά, αυθόρμητος, επιτυχημένος, σταθερού χαρακτήρα με υψηλό κοινωνικό πρεστίζ, 3 υπερλούξ κατοικίες Λονδίνο/Άμστερνταμ/Βρυξέλλες, ομόλογα, καταθέσεις, χρηματιστήριο, επιθυμεί σύζυγο δυναμική, με επιχειρηματικό πνεύμα έως 35 ετών.

Αυτός δεν ψάχνει σύζυγο. Συνεργάτη ψάχνει, να τον έχει αμισθί να τον εκμεταλλεύεται. 



  • 40 άρης απλός άνθρωπος, απόφοιτος Λυκείου, ασχολείται με το εμπόριο, μετρίου αναστήματος, ευχάριστος χαρακτήρας, άγαμος, ζητά κοπέλα ελεύθερη ή διαζευγμένη με ωραίο χαμογέλο, διάθεση για ζωή και οικογένεια.

Πού πας ρε Καραμήτρο, χωρίς ένα Master, χωρίς μια βίλα στις Σεϋχέλλες; 

 

  • ΣΟΒΑΡΟΣ δικαστικός 52 ετών, γοητευτικός, αξιόλογος, πρότυπο ευγένειας, με αναγνωρισμένες αξίες, πολυτελής οικία στη ΖΕΑ, οικόπεδα στην Αμοργό, ακίνητα, χωρίς υποχρεώσεις, επιθυμεί σύζυγο όμορφη, σοβαρή, έως 46 ετών.

Προφανώς όχι και τόσο σοβαρός για να βάζει αγγελία! Να τον έχεις στη δίκη σου, να σου πει και του χρόνου!



  • ΕΠΩΝΥΜΗ 54χρονη, μεγαλοεπιχειρηματίας διαμαντιών σε όλη την Ευρώπη, κλασάτη, με σικ τρόπους, καταστήματα σε Λονδίνο/Παρίσι/Μιλάνο, ευκατάστατη, πολυεκατομμυριούχα, χωρίς υποχρεώσεις, επιθυμεί σύζυγο αναλόγων προσόντων έως 65 ετών.

...για να τον ξεκάνει και να του φάει την περιουσία. 



  • ΝΕΑΝΙΚΟΤΑΤΗ 62χρονη, ιδιοκτήτρια πολυτελών rooms στη Χαλκιδική, ευγενέστατη, σικάτη, τρυφερός άνθρωπος, σταθερού χαρακτήρα, ιδιοκτήτρια 3 οροφοδιαμερισμάτων, ΙΧ, χωρίς υποχρεώσεις, επιθυμεί σύζυγο με αυτοπεποίθηση έως 70 ετών

Ποιο είναι το μυστικό της και διατηρείται νεανικότατη στα 62; Επίσης, πώς είναι ένας 70χρονος με αυτοπεποίθηση;


Αυτές και πολλές άλλες αγγελίες είχε λοιπόν η σελίδα γνωριμιών η "Μοναχική Καλαμιά". Κάθε ομοιότητα με πραγματικό πρόσωπο θα έπρεπε να τον κάνει να ντρέπεται, αλλά είναι παρ' όλα αυτά, συμπτωματική. Τα σχόλια είναι καθαρά προσωπικά, κι αντικατοπτρίζουν απόλυτα τον ειρωνικό χαρακτήρα του blog.




ΠιΕς: Ας μην πέσω ποτέ σε τέτοια θέση αγαπητέ μου φτερωτέ θεούλη γιατί θα βάλω φωτιά στις μεζονέτες στην Καλαμαριά!