Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Teenage Lobotomy

Την ξέρετε αυτή την αίσθηση όπου όλα πέφτουν μαζί με αποτέλεσμα να μην έχετε χρόνο να επεξεργαστείτε τίποτα και να τα τρώτε όλα στην μάπα σαν χυλόπιτα τρίτης δημοτικού; Αν όχι, πού ζείτε; Αν ναι, καταλαβαίνετε το δράμα μου.

Γενικά ο Σεπτέμβρης είναι ένας αλαλούμ μήνας. Χρειάστηκε να περάσουν 2 δεκαετίες για να το καταλάβω, αλλά η σοφία έρχεται με τα χρόνια, έτσι δεν είναι; Βασικά τον Σεπτέμβρη όλοι γινόμαστε μυρμήγκια: κάνουμε σχέδια, συσσωρεύουμε, προετοιμαζόμαστε για τον μακρύ χειμώνα. Ψάχνουμε τι μαθήματα θα κάνουμε φέτος, πού θα συνεχίσουμε το χορό χωρίς να μας γδέρνουν κάθε μήνα, τι καλλιτεχνικές ανησυχίες θα ξεδιπλώσουμε (ζωγραφική ή μήπως κινηματογράφο; Άστο, καλύτερα να μάθω πλέξιμο)...και ταυτόχρονα προσπαθούμε να συνέλθουμε από το σοκ της νέας σχολικής/φοιτητικής χρονιάς, aka του προγράμματος που μόλις βγήκε και είναι το πιο άθλιο που υπήρξε ποτέ. Τι μαθήματα θα διαλέξω την σχολή μου μέσα, που το ένα είναι χειρότερο από το άλλο, γιατί να ζω αυτό το δράμα δυο φορές το χρόνο, πόσο θα αντέξει η δόλια η λογική μας τα πολλαπλά χτυπήματα, και ούτω καθ'εξής.

Μην με παρεξηγείτε, σας είπα, είμαι σε φάση α-φασίας, που προσπαθώ να βάλω ένα δόλιο πρόγραμμα στην καθημερινότητά μου, αλλά δε με αφήνουν. Μια οι εκλογές που βάζουν όλα τα κρατικά προγράμματα σε πάγο (λες και λειτουργούσαν ποτέ θα μου πεις), μια οι φίλοι που γύρισαν στην Αθήνα και θυμήθηκαν όλοι μαζί ότι θέλουν να με δουν, μια αυτό το ρημάδι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που μας κάνει να ξεροσταλιάζουμε έξω από το Αττικόν με την ελπίδα να προλάβουμε τα εισιτήρια για τις καλές ταινίες (εντάξει, εγώ στέκομαι λιγάκι και για τον Ορεστούλη- αν δεν ξέρεις ποιος είναι άνοιξε κανένα γκουγκλ χρυσέ μου!), μια όλες οι εκδηλώσεις που γίνονται...ε πώς να μπω σε πρόγραμμα;

Πού είναι εκείνες οι παλιές καλές εποχές που με το ζόρι κανονίζαμε για ένα καφέ την εβδομάδα; Τώρα παντελόνι δε βάζουμε κάτω, και το σπίτι και οι Sims μας κάνουν μαύρα μάτια να μας δουν. Αναρωτιέσαι μετά γιατί δεν αφήνω την Carrie (την Sim μου) να μείνει έγκυος από την κρυφή σχέση της (ένα τεκνό ονόματι Jared); Αυτό μου λείπει τώρα, να έχω να φροντίζω και ένα εικονικό νιάνιαρο!

Εντάξει, να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν παραπονιέμαι. Ειλικρινά. Εννοείται πως προτιμάω να βγαίνω συνέχεια και να τιμάω όλες τις αθηναϊκές πολιτιστικές εκδηλώσεις με την νεοαποκτηθείσα παρέα μου. Απλά μερικές φορές με πιάνει το παράπονο που είμαι ή του ύψους ή του βάθους, και φοβάμαι το βάθος που θα έρθει αγκαζέ με τον χειμώνα. Γι'αυτό σαν καλό μυρμηγκάκι γράφομαι σε μαθήματα, μόνο και μόνο για να με βγάζω από τη μιζέρια. Των φρονίμων τα παιδιά πριν χειμωνιάσει κανονίζουν.

Μέσα σε τούτα και σε εκείνα, ξέχασα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Daizy και στην λύκαινα για τα βραβεία που μας έδωσαν. Ξέρω ότι δεν τα αξίζουμε, γιατί τον τελευταίο καιρό είμαστε απόντες, αλλά όπως και να έχει, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ! Τώρα εγώ δεν μπορώ να κάνω διακρίσεις, γι'αυτό όποιος δεν το έχει πάρει ήδη, του το απονέμω, και σε όλους τους υπόλοιπους, το απονέμω για δεύτερη και τρίτη φορά.

Και για να μην μπερδευτούμε, τα βραβειάκια είναι το Lovely Blog Award και το Smart Blogger. (kakos lykos δεν ξέρω αν έχεις το δεύτερο, γι'αυτό αν δεν το έχεις, here you go!)

Μιας και δεν ξέρω τι άλλο να γράψω, θα κλείσω με μια ατάκα από την ταινία Rock'n'Roll High School, cult special του φεστιβάλ.
"I'd just like to say one thing: Screw you, Principal Togar, we made it to the concert anyway!"

Hey, ho, let's go!

~Carina

9 σχόλια:

Daizy είπε...

Συμφωνώ σ'αυτό με το αλαλούμε του Σεπτεμβρίου..Θυμάμαι κι εγώ όποτε έβγαινε το πρόγραμμα στη σχολή πάθαινα ένα σοκ,μια κρίση πανικού,πώς θα τα προλάβω και τα συναφή..Απ'την άλλη δεν υπάρχει καλύτερο από το να βγαίνεις και να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν τώρα που έχεις το χρόνο,εγώ είχα το χρόνο αλλά όχι την παρέα οπότε μπράβο που κάνεις όλα αυτά που σε ευχαριστούν με άτομα που έχουν τις ίδιες προτιμήσεις με σένα...

Και μην αγχώνεσαι με τη σχολή,όλα θα τα προλάβεις θα δεις.. :)

Φιλιά! xxx

Υ.Γ: Το βραβείο το αξίζετε εννοείται..

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Καλό κουράγιο, καλή δύναμη και καλό χειμώνα! Τα βραβεία, φυσικά και τα αξίζεις. Είμαι σίγουρη εγώ για αυτό. Πάντα να περνάς έτσι καλά, άσχετα αν πρέπει να τρέχεις λίγο παραπάνω αυτόν τον καιρό. Φιλιά κοριτσάκι!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ.ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ.

ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΑΝ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΑ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ.ΤΟ ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΔΙΠΛΑ ΔΕΞΙΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ ΜΟΥ.ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΔΙΠΛΑ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Tzeve είπε...

rock n roll highschool????

highschool????


εποχές 99...

ChicaGriega είπε...

Καρίνα μου, από όσα είπες εμένα μου τράβηξε την προσοχή το "φοβάμαι το βάθος του χειμώνα"! ΜΑ ΤΙ ΛΕΣ;;;;

Ασχολίαστο το αφήνω καλή μου φιλενάδα, νομίζω ξέρεις τί υποεννοώ!

Τα φιλ-ί-α μου και καλά ξεμπερδέματα!

kakos lykos είπε...

Ο Σεπτέμβρης πάντα είναι φορτωμένος, η χαλαρότητα του καλοκαιριού μας κάνει να βγαίνουμε από την σειρά μας, με επακόλουθο να μας φαίνεται ο Σεπτέμβρης ίσως ο πιο δύσκολος μήνας του χρόνου.Σιγά σιγά θα μπούμε πάλι στον ρυθμό μας όλοι.

Όσο για το βραβείο smart blogger ναι το έχω ήδη, αλλά σε ευχαριστώ πολύ Carina :)

Καλησπέρα :)

Little Hope Flags είπε...

Daizy: Κρίση πανικού δε λες τίποτα! Μέχρι να μπούμε σε μια σειρά, θα κυκλοφορώ με άγχος! Κάθε αρχή και δύσκολη που λένε...Ευχαριστούμε ξανά!

stavroulazerva: Ελπίζω όταν τρέχουμε όλοι μας, να τρέχουμε μόνο για τα καλά και τα ευχάριστα! Πολλά φιλιά και σε σένα!!

JK O SKPOUTZAKOS: Σ'ευχαριστώ πολύ Σκρουτζάκο μου! Να είσαι πάντα τόσο δημοφιλής και γενναιόδωρος με όσα σου χαρίζουν! Καλή υπόλοιπη εβδομάδα!

Λασπολόγος: Όσο περνάνε τα χρόνια, το high school απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Όχι ότι μου λείπει πάντως!

Chica Griega: Chica μου οφείλω να ομολογήσω ότι τον τελευταίο καιρό δεν λειτουργώ καλά και δεν το πιάνω το υπονοούμενο! Αλλά θα μου εξηγήσεις από κοντά, εεε? Φιλιά!!

kakos lykos: Έτσι όπως τα λες είναι. Το καλοκαίρι μας αποπροσανατολίζει, αλλά χαλάλι!

Ελπίζω να είστε και να περνάτε όλοι καλά!

Eleni Dafnidi είπε...

Λεω να κάνεις ό,τι τραβά η όρεξη σου και να μην το σκέφτεσαι καθόλου. Μία ζωή την έχουμε βρε αδερφέ!

Little Hope Flags είπε...

Eleni Dafnidi: Κι ίσως αν την ζήσουμε καλά, να είναι αρκετή! :)