Η τυραννία του υπεράνθρωπου

 By Carina

Ο Νίτσε είχε μιλήσει κάποτε για τον Υπεράνθρωπο, μια θεωρία που χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τον ναζισμό ως πρόφαση για την ιδέα της αρείας φυλής. Ο Υπεράνθρωπος λοιπόν, είναι η εξέλιξη του ανθρώπου σε κάτι ανώτερο από αυτό που είναι ήδη, όπως κι ο άνθρωπος ήταν η εξέλιξη από τον πίθηκο. Ο Νίτσε μιλούσε για αυτόν που θα ξεπερνούσε τα ανθρώπινα όρια και θα γινόταν κάτι παραπάνω από όσα θεωρούσε δεδομένα και εφικτά. Αυτός ο Υπεράνθρωπος (ανέφικτος άραγε μέχρι σήμερα?) είναι η τυραννία μας.

Μήπως δεν έχουμε νιώσει όλοι την πίεση να είμαστε πολύ καλοί σε κάτι? Να έχουμε μια κλίση? Να ξεχωρίζουμε κάπου? Κι όχι απλά έτσι να το λέμε, αλλά να αποδεικνύεται και από τις επευφημίες των άλλων.

Τι βάρος αυτός ο Υπεράνθρωπος! Πόσο με εγκλωβίζει! Κι όλο να βλέπω ανθρώπους γύρω μου που κάπως κάπου τα καταφέρνουν, κι εγώ να ψάχνω ακόμα αυτή την κλίση. Κι όσο αγνοείται, τόσο να αγωνιώ. Κατάρα! τι θα κάνω αν εγώ δεν έχω κλίση? Θα εξοριστώ μια για πάντα σε εκείνη την ποταπή αγνοημένη ομάδων των μετρίων ανθρώπων χωρίς στόχους και λαμπερές στιγμές στη σύντομη ζωή τους? Θα παραμείνω ένα ακόμα αποτύπωμα στον χάρτη, άχρηστο και βλαβερό, χωρίς να αφήσω τίποτα πίσω μου, επειδή η φύση δεν με προίκισε με αυτό το κάτι το ξεχωριστό?

Και πώς συναναστρέφεται άραγε ένας μέτριος, ένας μέσος, άνθρωπος τις κλίσεις των ξεχωριστών ανθρώπων γύρω του? Κουνάει το κεφάλι ευγενικά, και προσποιείται ότι η δική του κλίση τώρα στρίβει στη γωνία (καθυστέρησε βλέπετε, λόγω του όγκου της) κι όπου να'ναι θα φανεί?

Η μη κλίση είναι εξορισμός? Και γιατί τελοσπάντων, να περιμένουμε από τη φύση να κάνει κι από ένα θαύμα στα 10, 100, 1000 βρέφη που γεννιούνται κάθε μέρα? Μήπως γινόμαστε λιγάκι υπερβολικοί? Σάμπως είναι εύκολο να ξεδιαλέγεις και να μοιράζεις χαρίσματα? Δεν γίνεται έτσι αβίαστα και απερίσκεπτα, σα να λες "Να, εσύ θα πάρεις ευφυΐα...Εσύ θα πάρεις λέγειν...Εσύ θα πάρεις φωτογραφική μνήμη...Κι εσύ θα πάρεις τα βουνά γιατί άδειασε το σακούλι." Κάπως σαν τον μύθο του Πλάτωνα για την δημιουργία του κόσμου, όπου οι θεοί έδωσαν σε όλα τα πλάσματα σωματικά χαρίσματα, και για τον άνθρωπο ξέμεινε η λογική. Τελευταίος και καταϊδρωμένος, μόνος σε έναν άγνωστο κόσμο, να πρέπει να τα ανακαλύψει όλα από την αρχή. Έτσι είναι άραγε κι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς κλίση? Ξέμειναν με ό,τι ταπεινό είχε απομείνει και τρέχουν να φτάσουν τους υπόλοιπους σε έναν κόσμο λάμψης και διάνοιας?

Μα ο Μπουκόφσκι το είχε πει..."Κάνε πως γίνεσαι καλός σε κάτι, κι έχεις φτιάξει ήδη τους εχθρούς σου. Οι πρωταθλητές την έχουν πιο άσχημα από όλους. Το πλήθος ψοφάει να τους δει να τσακίζονται για να τους κατεβάσει στο ίδιο βαρέλι με *περιττώματα* (κομψό) "

Τι είναι καλύτερο λοιπόν? Να είσαι στον πάτο του βαρελιού, ή να το τσουλάς ρισκάροντας κάθε δευτερόλεπτο την ωραία λευκή οδοντοστοιχία σου, τα ίσια μακριά χέρια που ζωγραφίζουν τόσο ωραία, τα λεπτά καλλίγραμμα πόδια που μαγεύουν στις πίστες, το λαμπρό μυαλό που σου υπόσχεται μια θέση στους αιώνιους...από στιγμή σε στιγμή?

"...όποιος κι αν ήταν, ήξερε από κόλπα, μόνο που μιλούσε πολύ. Ο καθένας μπορεί να μιλάει πολύ. Ακόμα κι εγώ."

Μακάριοι οι αδιάφοροι.

Imagine if...

By Carina

...your life was an endless series of Mondays!

Δεν καταλαβαίνω την χρησιμότητα του ξένου μανικιούρ. Τόσο δύσκολο είναι να βάψει κανείς (καμία) τα νύχια του (της) μόνος του (της)?

Από τότε που μου άρχισα να χρησιμοποιώ Μακ αντί για Γουίντοους, νιώθω σαν τον χρήστη iphone 4 που χρησιμοποιεί το κινητό του μόνο για τηλέφωνα και μηνύματα. Ξέρει κανείς πώς αλλάζει αυτόματα η γλώσσα από τα ελληνικά στα αγγλικά? Πολύ παιδεύομαι...

Δώστε μου 20 Ευρώ για ψώνια (πού είναι το ευρώ σε αυτό το πληκτρολόγιο? *σύγχυση*) και θα γυρίσω πίσω χορτασμένη (οπτικά) χωρίς να έχω ψωνίσει τίποτα. Αχ αυτή η μανία του καταναλωτή!

Τιμή και δέος στον εφευρέτη της πίτσας. Είναι το μόνο φαγητό που τρώγεται φρέσκο και όχι, την ώρα που στην φέρνουν, ή κατευθείαν από το ψυγείο, ζεστή ή παγωμένη, στο σπίτι ή στο γραφείο (αποσπώντας βλέμματα φθόνου), με τύψεις ("a moment on the lips, forever on the hips!") ή χωρίς, σαν άνθρωπος ή πάνω από τον νιπτήρα στη 1 το βράδυ. Εξάλλου, με τα κουπόνια και τις προσφορές τείνει να γίνει πιο φτηνή κι από δύο σουβλάκια με μια μερίδα πατάτες.

Υπάρχει τρόπος να εξαπατήσεις τις εξετάσεις αίματος? Επιπλέον, μπορείς άραγε να αποτύχεις?

Αυτοί που εύχονται καλό χειμώνα μπορούν να πάνε να χωθούν κάτω από καμιά χιονοστιβάδα και να μας αφήσουν ήσυχους.

Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τα βαμπίρ τον τελευταίο καιρό. Μου θυμίζουν τα κουνούπια.

Τέλος στην τυραννία του μαυρίσματος, δόξα στο γαλακτερό δέρμα!

Το να βλέπεις τα Φιλαράκια ξανά από την αρχή είναι επίπονο κι εθιστικό. Επίπονα εθιστικό...ή μήπως εθιστικά επίπονο?

Ο υπολογιστής μοιάζει ιδιαίτερα βαρετός όταν κάθεσαι όλη μέρα μπροστά του.

Αναρωτιέμαι αν η χυδαιότητα και ωμότητα του Μπουκόφσκι θα θεωρούταν αποδεκτή λογοτεχνία σήμερα και πρωτοπόρα, ή μήπως κοινότοπη κι αδιάφορη.

Το trendy είναι αποκλεισμένο από τα Εξάρχεια?

Η απάντηση "Τίποτα" στην ερώτηση "Τι κάνετε?" είναι αποδεκτή?

Γίνεται να χαλαρώσεις τόσο πολύ που να μοιάζεις σαν ξεχειλωμένο λάστιχο που δεν μπορεί πλέον να έρθει στην πρότερη μορφή του?

Ο Κόλιν Φερθ είναι ο νέος Τζορτζ Κλούνεϊ. Το ήξερα ότι είχα ανακαλύψει ένα διαμάντι, από εκείνη τη σκηνή της Υπερηφάνειας και Προκατάληψης που βγαίνει ως κύριος Ντάρσυ από τη λίμνη με βρεγμένο λευκό πουκάμισο.

Εκτός όμως από την ανακάλυψη αντρικών προτύπων, ήμουν η πρώτη που έβαψε τα νύχια της μαύρα, και μετέπειτα κίτρινα, που έκανε αφέλειες πριν έρθουν ξανά στη μόδα, και αγόρασε πορτοκαλί και φούξια μανώ χρόνια πριν θεωρηθούν αποδεκτά χρώματα για τα νύχια.

Χωρίς το κουμπί της ανανέωσης, το ίντερνετ θα ήταν μια αποτυχία.

Γίνεται να εθιστείς στο air condition?

Love is the least random act in the entire universe.

Φαντάσου έναν κόσμο...χωρίς τίποτα από όσα γνωρίζεις. Πώς θα ήταν? Αυτός ο κόσμος είσαι εσύ.

PS: Oh Chaos. If only you were structured.

He said, She said

By Carina

...But who's laughing now?...

Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι ο χρόνος είναι σχετικός: όταν κάθεσαι δίπλα σε μια όμορφη γυναίκα, η μία ώρα μοιάζει ένα λεπτό, ενώ όταν κάθεσαι πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, το ένα λεπτό μοιάζει μια ώρα. Για τα δικά μας δεδομένα, όταν είναι Σαββατοκύριακο, οι δύο μέρες μοιάζουν μισή, κι όταν είναι καθημερινή, οι 8 ώρες μοιάζουν πενθήμερο.

Κάποιος είχε πει ότι ο μόνος λόγος που χάνονται οι άνθρωποι μέσα στο κεφάλι τους είναι επειδή είναι άγνωστο έδαφος. Στη δική μας περίπτωση, ο μόνος λόγος που χάνονται οι άνθρωποι στο κεφάλι τους είναι επειδή αυτό είναι τόσο άδειο που δεν χρειάζεται καν πόρτα.

Ο Demetri Martin είχε πει ότι ο υπάλληλος το μήνα είναι ταυτόχρονα η καλύτερη και χειρότερη διάκριση. Στη δική μας περίπτωση, το να είσαι υπάλληλος του μήνα σημαίνει ότι έχεις δουλειά, κι αυτό μάλλον αρκεί.

Ο  Robert Orben είχε πει ότι κάθε μέρα σηκώνεται και αν δεν βρίσκει το όνομα του στη λίστα του Forbes με τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, πηγαίνει στη δουλειά. Στη δική μας περίπτωση, απλά δεν αγοράζουμε το Forbes.

Κάποιος είχε πει ότι ο κόσμος χωρίζεται σε αυτούς που κάνουν τη δουλειά και σε αυτούς που παίρνουν τα εύσημα. Στη δική μας περίπτωση, ο κόσμος χωρίζεται σε αυτούς που λένε ότι κάνουν τη δουλειά και σε αυτούς που κοκορεύονται για κάτι που δεν έχει γίνει.

H Lily Tomlin είχε πει ότι ο άνθρωπος ανακάλυψε τη γλώσσα για να παραπονιέται. Στη δική μας περίπτωση, ο άνθρωπος ανακάλυψε τη γλώσσα για να βρίζει σιωπηρά, και να γράφει στο blog του.

Κάποιος είχε πει ότι αν μοιάζεις με τη φωτογραφία του διαβατηρίου σου, είσαι πολύ άρρωστος για να ταξιδέψεις. Στη δική μας περίπτωση, αν μοιάζεις με τη φωτογραφία του διαβατηρίου σου, είσαι πολύ τυχερός που έχεις διαβατήριο.

Κάποιος είπε στον Βολταίρο, "Η ζωή είναι δύσκολη" και εκείνος απάντησε, "Σε σχέση με τι?". Στη δική μας περίπτωση, σε σχέση με τις ντομάτες.

Κάποιος (μάλλον δάσκαλος!) είχε πει ότι δεν υπάρχουν ηλίθιες ερωτήσεις αλλά ηλίθιοι άνθρωποι. Στη δική μας περίπτωση, δεν υπάρχουν ηλίθιες ερωτήσεις αλλά ακατάλληλες ερωτήσεις.

Η Lily Tomlin είχε πει ότι ο δρόμος για την επιτυχία είναι πάντα υπό κατασκευή. Στη δική μας περίπτωση, ο δρόμος για την επιτυχία βγάζει σε αδιέξοδο.

Ο David Brent είχε πει ότι αν σε εκνευρίζει το αφεντικό σου, κοίταξε τον μέσα από τις σχισμές ενός πιρουνιού και φαντάσου τον στην φυλακή. Στη δική μας περίπτωση, αν σε εκνευρίζει το αφεντικό σου, απομάκρυνε όλα τα αιχμηρά αντικείμενα από το γραφείο σου.

Κάποιος είχε πει ότι γνώση είναι να ξέρεις ότι η ντομάτα είναι φρούτο και σοφία είναι να μην την βάζεις στη φρουτοσαλάτα. Στη δική μας περίπτωση, γνώση είναι να ξέρεις τι είναι η ντομάτα και σοφία να μην την τρως όταν δεν σου γεμίζει το μάτι.

Κάποιος είχε πει ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου η πίτσα έρχεται πιο γρήγορα από την αστυνομία. Στη δική μας περίπτωση, ζούμε σε μια κοινωνία όπου η αστυνομία σου κόβει την όρεξη ακόμα και για πίτσα.

Ο Jerry Seinfield είχε πει ότι μερικές φορές ο λιγότερο ταξιδεμένος δρόμος είναι έτσι για κάποιο λόγο. Στη δική μας περίπτωση, ο λιγότερο ταξιδεμένος δρόμος είναι αποτέλεσμα επιχορήγησης της οποίας τα μισά κονδύλια έγιναν πισίνες.

PS: So make your jokes, go for broke, blow your smoke, you're not alone... Let the haters hate!

How to tell it is...

By Carina

Καταλαβαίνεις ότι είναι (για τα καλά) Αύγουστος όταν:

-Έχεις μείνει μόνος σου στο γραφείο

-Λευκό είναι μόνο το παγωτό καϊμάκι που τρως

-Βρίσκεις να παρκάρεις εκεί όπου άλλοτε έπρεπε να κάνεις έκκληση -μία ώρα πριν- στα ουράνια πνεύματα

-Βρίσκεις όλο και λιγότερες νεκρές κατσαρίδες στην αυλή σου

-Το αντίθετο φυσικά, ισχύει για το εξοχικό σου

-Η λέξη "άδεια" γίνεται η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη λέξη σε έντυπα, τηλεόραση, και φιλικό και μη περιβάλλον

-Μπορείς να πας σε όποια καφετέρια/club/εστιατόριο θες χωρίς να ανησυχείς μήπως δεν βρεις τραπέζι

-Οι δρόμοι αδειάζουν σταδιακά

-...Μακάρι να συνέβαινε βέβαια, το ίδιο και στα λεωφορεία

-Μπορείς να δεις τον Harry Potter σε όποιο σινεμά θες, όποια ώρα θες, χωρίς να είναι πλημμυρισμένη η αίθουσα από ανήλικα με μεγάλο στόμα

-Βλέπεις σε πολλά μαγαζιά πινακίδες του τύπου "Κλειστά από xx-Αυγούστου έως xx-Αυγούστου"...

-...και ρίχνεις νοητικές κατάρες σε όλους όσους έχουν μεγάλες άδειες

-Τα μαγαζιά είναι άδεια, παρά τις all-time-low εκπτώσεις

-Το aircondition δουλεύει καθημερινά στο φουλ, με αποτέλεσμα το σώμα σου να φωνάζει "Μπήκε το φθινόπωρο!" και το κεφάλι σου να του απαντά "Σταμάτα, έχεις πάρει φωτιά και δεν το έχεις καταλάβει"

-Έχεις αρχίσει να βαριέσαι τα παγωτά (!!!) και επιστρέφεις πίσω στις παλιές καλές απολαύσεις του χειμώνα: βάφλα, κρέπα...

-Σκέφτεσαι όλα αυτά τα μέρη που μπορείς να επισκεφτείς χωρίς το αγαπημένο αθηναϊκό φαινόμενο του πατείς-με-πατώ-σε

-Τα περιοδικά που κυκλοφορούν έχουν ήδη φθινοπωρινές συλλογές

-Ανυπομονείς να πας στο χωριό σου για τον Δεκαπενταύγουστο για να φας, να κοιμηθείς, και να αναπνεύσεις καθαρό αέρα

-Είσαι home alone και μαγειρεύεις κάθε μέρα, 6μιση το πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι, ένα αμφίβολης γεύσης φαγητό

-..Ή αντίθετα, τιμάς καθημερινά παντός είδους delivery

-Σκέφτεσαι ήδη τις φθινοπωρινές σου διακοπές

-Περιμένεις το μεγάλο πρωτοβρόχι...

-...ή την γνωστή Αυγουστιάτικη πανσέληνο.

-Αναρωτιέσαι πόσες μπουγάτσες/αναψυκτικά/σουβλάκια κλπ προλαβαίνεις να φας πριν τις ανατιμήσεις του Σεπτέμβρη

-Πρόλαβες να γραφτείς στο pottermore.com πριν τις 6 Αυγούστου, κι ας είχες μόλις γυρίσει από διακοπές και προσπαθούσες να συμμαζέψεις τον εγκέφαλο σου

-Χαζεύεις όλη την ημέρα στον υπολογιστή, όχι από την πολλή δουλειά, αλλά από την έλλειψη αυτής

-Φοράς όλα τα καινούρια καλοκαιρινά ρούχα σου σαν να μην υπάρχει αύριο, γιατί έχεις ξεχάσει ότι το καλοκαίρι κρατάει (σχεδόν) μέχρι τον Νοέμβρη. Συν ότι η μόδα συνδυάζει πλέον καλοκαιρινά με χειμωνιάτικα χωρίς καθόλου τύψεις και αιδώ.

-Θυμάσαι σχεδόν κάθε μέρα και ένα ακόμα άτομο που γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο

-Αναρωτιέσαι πότε πέρασε το καλοκαίρι, και γιατί κρατάει τόσο λίγο, σε αντίθεση με τον μακρύ, παγερό χειμώνα...

Καλές υπόλοιπες διακοπές, και κουράγιο στους μαχητικούς εναπομείναντες!

ΠιΕς: Κοίτα να δεις που τα καλαμαράκια είναι ωραία τελικά!...