Οι άνθρωποι με τις χίλιες ταυτότητες

By Carina

Το Σάββατο βρέθηκα σε μια εκδήλωση στο Γκάζι. Μια γνωστή μου είχε ζωγραφίσει έναν πίνακα για την διαδραστική παρουσίαση μιας ιστορίας, και μας προσκάλεσε στα εγκαίνια. Εκεί μας σύστησε έναν φίλο της, με τον οποίο έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή.

Καθώς έκανε τις συστάσεις λοιπόν, μας παρουσίασε με τις ιδιότητες μας.

"-Από εδώ η Λίλα. Σκηνοθέτις, ηθοποιός, καθηγήτρια θεάτρου.

-Από εδώ η Χρυσή. Ηθοποιός, μουσικός...τι να πρωτοπώ για τη Χρυσή;

-Από εδώ ο Νίκος. Συγγραφέας και ζωγράφος.

-Και από εδώ η Carina. Τελεία."

Η Λίλα, η Χρυσή, και ο Νίκος είχαν πέντε ταυτότητες άξιες προς παρουσίαση. Εγώ δεν είχα καμία. Εγώ δεν έχω καμία. Κάποτε ήμουν φοιτήτρια, κι αυτό αρκούσε, γιατί σήμαινε πολλά. Τώρα είμαι εργαζόμενη. Μπανάλ. Πολύ μπανάλ. Και θλιβερό.

Άραγε τόση αδιάφορη είναι η ζωή μου που δεν έχω ούτε μια ταυτότητα άξια προς παρουσίαση; Ή μήπως με έχει απορροφήσει τόσο η παραγωγή των προς το ζην, που έχω εγκαταλείψει όλα εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να μου εξασφαλίσουν μια ενδιαφέρουσα πλευρά μου, αρκετά ιδιαίτερη για να με χαρακτηρίσει κάποιος σε ένα άσχετο, τρίτο πρόσωπο;

Θα ήθελα να είμαι η Carina, η blogger, η φωτογράφος, που φτιάχνει κοσμήματα για δική της χρήση  που δεν έχει ανάγκη από τέτοιες ταμπέλες για να αναδειχθεί. Θα ήθελα να είμαι η Carina, που απλά δεν ενδιαφέρεται για τη γνώμη των άλλων, και που προτιμάει να μένει στο πίσω μέρος της παρέας, γιατί έτσι μπορεί να μελετήσει τους γύρω της με την ησυχία της, εκτελώντας το δικό της, ιδιαίτερο,  πείραμα πάνω στις ανασφάλειες της ανθρώπινης φύσης.

Είμαι όμως η Carina που χαμογελάει και δεν αφήνει κανέναν να δει τι κρύβεται πίσω από εκείνη τη ρυτίδα στο βλέφαρο, παρά μόνο εκείνους που δεν έχουν ανάγκη από ταυτότητες για να τη θέλουν στη ζωή τους.

Εξάλλου, η Λίλα, η Χρυσή, και ο Νίκος, είναι όλοι μεγαλύτεροι από εμένα. Ίσως η σοφία -και κυρίως οι ταυτότητες- να έρχονται με τα χρόνια. 

ΠιΕς: Πολύ μελοδραματικό. Γιατί είμαι κι εγώ λίγο Δράμα (Καβάλα, Ξάνθη) Queen.