Σημείο βρασμού

By Carina

Το γεγονός είναι ότι έχω αρκετές τυχαίες (random) σκέψεις. Πράγματα που θέλω να πω στον κόσμο, έτσι γιατί μπορώ. Να λοιπόν:

--> Είναι κακή ιδέα να ρίξεις νερό στο (πολύ) παλιό κινητό σου. Πολύ κακή ιδέα όμως. Η παθούσα συσκευή μου ανοιγοκλείνει μόνη της, σβήνει στα καλά καθούμενα, και ενώ δείχνει ότι έχει σήμα, δε με αφήνει να πάρω τηλέφωνο. Μπάι-μπάι 7210. Σε ματιάξανε.

Επίσης, οφείλω να δηλώσω ότι το σήμα καμπάνα της Cosmote είναι η μεγαλύτερη διαφημιστική απάτη έβερ. Είναι επιεικώς απαράδεκτο να μην πιάνει το κινητό σε περιοχή όπου και η Vodafone και το φορητό internet της Wind δουλεύουν μια χαρά. Κουτσουμπιλό fail.

--> Μόλις χτες έμαθα ότι πετούν συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας κατασκοπευτικά των ΗΠΑ, τα οποία ανεφοδιάζονται στον αέρα, και μπορούν να ακούσουν όποια τηλεφωνική και μη, συζήτηση επιθυμούν. Άντε τώρα να μιλήσεις για ανθρώπινα δικαιώματα.

--> Το ξέρατε ότι δέκα λεπτά τραμπολίνο ισοδυναμούν με 45 λεπτά διάδρομο; Δεν το ξέρατε! Πού να έχει άραγε καλό τραμπολίνο στην Αθήνα; Αν δεν έχετε δοκιμάσει, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Θέλω να πάω και για bowling αλλά ποιος τρέχει στο Mall ή στο Ρέντη; Να τι λείπει από το κέντρο...Ένα ωραίο μαγαζί με ποδοσφαιράκι, bowling, μπιλιάρδο και όλες αυτές τις ωραίες εφηβικές και μη απολαύσεις. 

--> Θέλω να αρχίσω να φτιάχνω πιο περίτεχνα κοσμήματα. Θέλω να αγοράσω πηλό και να πειραματιστώ με τα υλικά. Κρίμα μόνο που δεν τα πουλάνε πουθενά με το κιλό, γιατί βρίσκω εξαιρετικά ακριβά τα χαντράδικα στο Μοναστηράκι.

--> Χτες το βράδυ είδα εφιάλτη επιπέδου "Ανατριχίλες". Είδα ότι εκεί που κοιταζόμουν στον καθρέφτη, βρέθηκε ξαφνικά δίπλα μου η δίδυμή μου. Όχι, δεν έχω δίδυμα αδέρφια. (για το καλό όλων!) Είχε έρθει από ένα παράλληλο σύμπαν, και προσπαθούσα να την κρύψω για να μην πάθουν κανένα εγκεφαλικό οι γείτονες. Μετά σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να τη στέλνω εκείνη στη δουλειά κι εγώ να σαπίζω όλη μέρα μακριά από όλους και όλα. Αλλά τελικά κατέληξα ότι ήταν κίνδυνος για τη ζωή μου γιατί μπορεί να έπαιρνε τον έλεγχο και να γινόταν εκείνη η πραγματική Carina, με αποτέλεσμα να καταλήξω εγώ ο φυγάς και το φρικιό. Κάπου εκεί ξύπνησα. Αυτή η Ανατριχίλα (δε θυμάμαι τίτλο τώρα) τελειώνει εφιαλτικά, με τον ήρωα να είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε άπειρα παράλληλα σύμπαντα μη μπορώντας να επιστρέψει στην κανονική του ζωή. Ανατρίχιασα.

Είδα και άλλον εφιάλτη, αλλά ήταν τόσο παρακμιακό το όλο σκηνικό, που ακόμα κι εγώ προτιμώ να το ξεχάσω. Μιλάμε για υπερπαραγωγές. Κρίμα να μην έχει εφευρεθεί μηχάνημα που να παίρνει τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα του εγκεφάλου και να τα μετατρέπει στις εικόνες που βλέπουμε στο κεφάλι μας.

--> Επίσης, θα ήθελα να ενημερώσω τον κόσμο ότι άλλαξα αριθμό κινητού μετά από οχτώ χρόνια. Ναι, έχω κινητό από την πρώτη γυμνασίου. Και ναι, έχω ζήσει την εποχή όπου μόνο πέντε παιδιά σε ολόκληρο το σχολείο είχαν κινητό, κι αυτό ήταν μια υπερμεγέθης συσκευή με κεραία και οθόνη της μίας γραμμής.

--> Αυτή η ζέστη...μου φέρνει υπνηλία. Μακάρι να τηρούσαμε τη μεσημεριανή σιέστα των φίλων Μεξικανών: να κάναμε ένα διάλειμμα από τις 2 έως τις 5 για φαγητό και ύπνο! Αχρείαστο θα ήταν το κονσίλερ και τα παγωμένα κουταλάκια για τα μάτια. *χασμουρητό*

--> Αυτό το καλοκαίρι διάβασα γύρω στα 25 βιβλία και έκανα γύρω στα 20 μπάνια. Δε νιώθω καθόλου σοφότερη, μάλλον πιο ονειροπόλα (φαντασιόπληκτη θα έλεγα), και δεν απέκτησα το χρωματάκι της Tyra (Banks). Είναι καιρός να αποδεχτώ ότι για να φαίνομαι μαυρισμένη δίπλα σε άλλους μαυρισμένους ανθρώπους, πρέπει να κάθομαι στην παραλία τρεις ώρες κάθε μέρα. Λέω να καταπιώ την ανικανότητα μου για σούπερ μαύρισμα και να γλιτώσω το δέρμα μου από μελλοντικές παθήσεις, ή τουλάχιστον ρυτίδες. Εξάλλου, υπάρχουν χειρότεροι "ασπρουλιάρηδες" από εμένα.

Αυτές οι τυχαίες και ασυνάρτητες σκέψεις προς το παρόν. Σέρνω το σιγοψημένο σώμα μου στο διπλό κρεββάτι μπας και αναπληρώσω τις χαμένες ώρες ύπνου λόγω του εφιάλτη.

Καλό ψήσιμο (και κάψιμο) σε όλους!

PS: Δεν αντέχω άλλο Κωνσταντίνου και Ελένης. Έχω φτάσει σε σημείο να συμπάσχω με τη μανιαμούνια Κατακουζήνα. Περιμένω με ιδιαίτερη περιέργεια την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της Χίσλοπ, "Το νησί". Ελπίζω να μην είναι ακόμα μια σειρά που προβάλλει την ελληνο/κρητικο-λατρεία πασπαλισμένη με αρκετό δράμα. Οψόμεθα!