Heavy heart to carry

By Carina

They say for every heart high

There must be a low, low, low

Τον Σεπτέμβρη συνήθως τον αγαπώ. Είναι η πρώτη ανάσα δροσιάς μετά από ένα αφόρητο καλοκαίρι. Είναι η πρώτη βροχή που ποτίζει τη γη κι όλα μυρίζουν τόσο...ζωντανά! Είναι ο μήνας της νέας σεζόν, των αλλαγών, την αναθεωρήσεων...Των νέων δραστηριοτήτων, των επανασυνδέσεων κι αποσυνδέσεων. Ο μήνας του φεστιβάλ κινηματογράφου, των χειμωνιάτικων εκθέσεων στα μουσεία, του χειμερινού σινεμά, της βάφλας σε συνδυασμό με το παγωτό, αντί για το παγωτό σκέτο.

Κι όμως φέτος...αυτός ο Σεπτέμβρης δε μου αρέσει. Δε μου κάνει τη χάρη να έχει συννεφιά κάθε μέρα. Δε με αφήνει να κάνω αυτά που θέλω. Μου έχει φάει όλο το χρόνο. Με έχει υπνωτίσει κι έχω χαθεί κάπου μεταξύ Αυγούστου κι Οκτωβρίου. Τι θλιβερό, και μου αρέσει τόσο αυτός ο μήνας! Είναι ήδη 20...πόσοι ακόμα ύπνοι μέχρι τα Χριστούγεννα;

Θέλω να αρχίσω να φοράω ζακετούλες. Να σηκώνει ο καιρός μια ζεστή πηχτή σοκολάτα όπως τη φτιάχνουν σε επιλεγμένα μικροσκοπικά καφέ. Να γυρίσω πίσω στα σκισμένα All Stars μου και να σταματήσω να βασανίζω με παρδαλά χρώματα τα νύχια μου. Να μπορώ να τραβήξω θλιβερές φωτογραφίες, να μείνω μέσα μια Κυριακή με φίλους για επιτραπέζια, κρασί, και κέικ σοκολάτα. Ναι λοιπόν, θέλω να μπει επιτέλους το φθινόπωρο!

Αρκετά με τα χαμόγελα, και τα χαζόγελα ενίοτε. Καιρός για κατεβασμένα μούτρα και σκεπάσματα! Και για τους fashionistas, layering χωρίς να βγάζουμε σπυριά από τη ζέστη.

The dog days are over

The dog days are done

The horses are coming so you better run

PS: Πάλι καλά που υπάρχει ακόμα καλή μουσική για να συνοδεύει τα σκοτεινά πρωινά που ο ήλιος δεν έχει ανατείλει ακόμα κι αναρωτιέσαι αν έσβησε για πάντα όσο κοιμόσουν.

PS2: Δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το...point της ανάρτησης....Μάλλον ότι λυπάμαι που περνάνε οι μέρες μέσα σε μια θολούρα, και χάνονται στα αζήτητα. Κι έτσι θυμήθηκα την Μόμο του Έντε...Ο χρόνος μας γίνεται πουράκια.