by Carina lookwhosback
Διάβασα πριν λίγο καιρό αυτό το άρθρο, της αγαπημένης μου στήλης στην Athens Voice, η οποία μιλάει στα βάθη της ψυχής και του γυναικείου μου είναι, και άρχισα να αναρωτιέμαι αν όντως ισχύει πως οι άντρες δεν φλερτάρουν πια. Προσπαθώ να θυμηθώ όλες τις νυχτερινές μου εξόδους τους τελευταίους μήνες, για να δω πού θα γείρει η πλάστιγγα, μα δυσκολεύομαι λιγάκι, αφού με έχουν φλερτάρει ουκ ολίγοι (άσχετα που πολλοί δεν πήραν τηλέφωνο ποτέ, αλλά αυτό είναι θέμα άλλης κουβέντας, από αυτές τις δίχως τέλος). Αλλά έχουν υπάρξει και βραδιές, πιο ξερές κι από την Σαχάρα, που όχι φύλλο, ούτε κόκκος σκόνης δεν κινούταν στην ατμόσφαιρα. Που αναρωτιέσαι μήπως είσαι αόρατη, ή έχεις λερωθεί με το κόκκινο κραγιόν σου, και γι'αυτό αποφεύγουν όλοι το βλέμμα σου. Που πέφτει η αυτοπεποίθηση σου πιο χαμηλά κι από τα τάρταρα, καθώς ξαπλώνεις κουρασμένη, λίγο μεθυσμένη, και πολύ απογοητευμένη, για μια ακόμα άκαρπη βραδιά νοτισμένη με φρούδες ελπίδες.
Θυμάμαι το καλοκαίρι, που ήμασταν στη Σκιάθο, και γίναμε μάρτυρες του εξής σκηνικού, χαρακτηριστικού της σύγχρονης γενιάς των αντρών, προς μεγάλη απογοήτευση μας: μια κοπέλα έπιασε την κουβέντα σε έναν τύπο που της άρεσε, και άρχισαν να μιλάνε, και ενώ εκείνη τον κάρφωνε όλο το βράδυ, αυτός είχε κάνει κλίκα με την παρέα του, όπου συζητούσαν όλοι με σκυμμένα τα κεφάλια αν όντως ενδιαφέρεται η κοπέλα, και όταν εκείνη έφευγε, τον χαιρέτησε, δεν της ζήτησε κινητό, αλλά της είπε γεμάτος απογοήτευση "φεύγεις από τώρα;". Και μείναμε εμείς να αναρωτιόμαστε τι άλλο έπρεπε να κάνει αυτή η κοπέλα για να τον προσεγγίσει. Μήπως να του δώσει ένα πλαστικοποιημένο ταμπελάκι με όλα τα στοιχεία της, και για τίτλο τη φράση "Call me_ίσως να σου βγει σε καλό"; Πόσο πιο ξεκάθαρο θα μπορούσε να είναι το ενδιαφέρον της, και εν τέλει, γιατί φοβούνται τόσο πολύ να ρισκάρουν πλέον οι άντρες; Ο άντρας κυνηγός πέθανε, και στην κηδεία του έκλαψαν πολλές wanna-be μανούλες. End of story.
Από την άλλη όμως, έχω γνωρίσει και ανθρώπους, που με το πρώτο μου βλέμμα, βρήκαν έναν έξυπνο τρόπο να με προσεγγίσουν, και με πολύ άνεση, και μπριο, μου μίλησαν όπως ένα ανθρώπινο ον προς ένα άλλο ανθρώπινο ον: είμαι ο τάδε, τι κάνεις; Κια βρεθήκαμε να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων, περί κρίσης και ανεργίας, περί χόμπυ και ονείρων, και ανταλλάξαμε εν τέλει αριθμούς, και βγήκαμε και για ένα ποτό. Αυτό μου δίνει μια ελπίδα πως υπάρχουν ακόμα "μάγκες που φλερτάρουν", που δεν τους πάτησαν τα τρένα του μοντερνισμού, πως υπάρχουν έξοδοι όπου κάποιες από τις προσδοκίες μας έρχονται παρέα για να εκπληρωθούν, και πως δεν είναι όλα τόσο τραγικά, και δεν μπαίνουν αναγκαστικά στο ίδιο τσουβάλι. Πως μπορεί μια μέρα να γνωρίσουμε κάποιον αξιόλογο, πως δεν πάει κάτι στραβά με εμάς, πως αυτοί που δεν μας προσεγγίζουν είναι άνθρωποι που έτσι κι αλλιώς δε θα είχαν κάτι να μας προσφέρουν, πως δεν γίνεται κάθε βραδιά να συνοδεύεται και από ένα κοπλιμέντο, γιατί θα έχανε την αξία του το παιχνίδι. Πως ο άνθρωπος που ψάχνουμε είναι ήδη δίπλα μας, και τελικά εμείς είμαστε οι μάγκες που δεν φλερτάρουν πια, γιατί φοβόμαστε την απόρριψη που πονάει πιο πολύ όταν έχεις επενδύσει κάτι περισσότερο από ένα appletini και μερικά τυχαία βλέμματα.
Το πρόβλημα μας λοιπόν, δεν είστε όλοι εσείς που κοτεύετε να μιλήσετε, αλλά όλες εμείς που περιμένουμε από εσάς να το κάνετε. Αν θέλουμε να ξυπνήσουν τα τρένα, για να μην καταλήξουμε στα τρένα, πρέπει να πιάσουμε τα θέλω μας από τα ηνία, και να προχωρήσουμε στο ηλιοβασίλεμα, σαν το Λούκυ Λουκ που ξεπάστρεψε μια ακόμα γενιά κακοποιών. Είμαι ένας φτωχός και μόνος cowboy...
6 σχόλια:
Σωστο το συμπερασμα,αν και πολλες φορες οσο κυνηγαμε κατι τοσο πιο πολυ απομακρυνεται..
Anyway,πιστευω πως ειναι αναλογα τον ανθρωπο...
Aλλα ναι εμεις,ως γυναικες,δεν το βαζουμε ποτε κατω!
Τα φιλια μου :)
Δεν έχει νόημα να προσπαθείς να αλλάξεις τους γύρω σου, γιατί αν κατάλαβα καλά αυτό θέλεις να κάνεις. Όμως είμαι υπέρ της Τζέην πάνω στη Ντόλυ σαν άποψη. Μου αρέσει! Καλημέρα!
Αγαπητή Καρίνα... Θα μπορούσα να κάνω πολλά σχόλια επί του θέματος και, εν τέλει, το κείμενο μου να προκύψει μεγαλύτερο από το δικό σου! Θα προσπαθήσω να είμαι όσο περισσότερο λιτός γίνεται...
Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για μένα, έναν τύπο που άπειρες φορές έχει σιχτιρίσει στη ζωή του τη συμπεριφορά των γυναικών (αλλά όχι μόνο), να διαβάζω πως σκέφτεται μια γυναίκα επί του θέματος. Στην Κουνελοχώρα έχω γράψει κάποια μεγάααααλα σχετικά κατεβατά στο παρελθόν (δες ανάρτηση "Πυρ, Γυνή και Θάλασσα revisited").
Είναι εξαιρετικά πολύπλοκο μερικές φορές, ενώ δε θα πρεπε... Υπάρχουν γυναίκες που επιθυμούν να υπάρχουν "άντρες κυνηγοί", αλλά μόλις εμφανίζονται αυτοί εκείνες κάνουν πίσω. Και η λογική ερμηνεία (ότι δλδ αυτές δεν ενδιαφέρονται) δεν ισχύει πάντα. Δεν είναι μόνο η ντροπή. Υπάρχει και αυτή η νοσηρή νοοτροπία του "δεδομένου" και της "εύκολης" στη χώρα μας, αρρωστημένη πραγματικά, αλλά κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Με άλλα λόγια, αν ο άλλος σου δείχνει ενδιαφέρον επαναπαύεσαι θεωρώντας πως "τον έχεις αυτόν" και σε ελκύει μόνο εκείνος που σε έχει γραμμένη.
Σε αυτό προσθέτω τον παράγοντα εκείνων που απλά θέλουν να "παίξουν", και όσων (αντρών και γυναίκων) "δε ξέρουν τι θέλουν". Μία κρύο, μία ζέστη. Και αν είσαι 20 χρονών, τα δικαιολογώ κάπως αυτά - όσο μεγαλώνεις όμως, όχι.
Στο τέλος, να συμπεριλάβω τον παράγοντα της "χυλόπιτας". Ένας άντρας κατά μέσο όρο έχει δεχτεί και δέχεται πολύ περισσότερες τέτοιες στη ζωή του, συγκριτικά με μια γυναίκα, γιατί οι "ρόλοι" του επιτάσσουν να είναι εκείνος ο "κυνηγός" (πράγμα λανθασμένο κατ' εμέ, αυτά δε θα πρεπε να γνωρίζουν φύλο, την προσέγγιση την κάνουν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ).
Όταν λοιπόν ένας άντρας έχει δεχτεί πιθανό πολλές απογοητεύσεις, του είναι δυσκολότερο να προσεγγίζει ξανά απ'την αρχή μια κοπέλα - πόσο μάλλον αν έχει μπλέξει στο παρελθόν με περιπτώσεις σαν τις πάνω που σου περιέγραψα.
Η γυναίκα δε θα πρεπε να αντιμετωπίζεται σαν παθητικό "τρόπαιο" το οποίο θα όφειλε κάποιος να "κερδίσει", ούτε ο άντρας σαν "τέλειος κυνηγός", απαλλαγμένος από ανασφάλειες. Αμφότερα φύλλα κατ' εμέ είναι σωστό να διεκδικούν, με τον τρόπο που θεωρούν σωστό, και να δείχνουν το ενδιαφέρον τους, απλά, καθαρά και ξάστερα, πέρα από κολλήματα.
Από κει και πέρα, υπάρχουν και οι... άμπαλοι! Εκείνοι που απλά δεν το χουν ρε παιδί μου! Ή απλά έτυχε και έπεσες σε άτομο με το οποίο δε ταιριάζετε και τόσο στην ουσία (και αυτό θα φαινόταν στη πορεία των πραγμάτων). Επομένως, πάμε γι' άλλα.
Την έγραψα την έκθεση τελικά. Τουλάχιστον πιστεύω να συνεισέφερα στη συζήτηση. :P
Ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του περνάει φάσεις Αλλες φορές , με γνώμονα την ανάγκη για σεξ , αλλες ην ανάγκη για συντροφικότητα και μετα απο ολα αυτα καταλήγει σε εναν άνθρωπο που του βγάζει την ανάγκη να κανει οικογένεια και παιδια . Αυτοι που δεν ξερουν τι θελουν είναι οι χειρότεροι (ανδρες γυναικες ) Ζητάνε αλλα και θελουν αλλα πραγματικα και ετσι κανουν την ζωή τους και του-της συντροφου τους , κολαση . Σε αυτην την συνομοταξία των ανθρωπων που δεν ξερουν τι θελουν πιστευω πως στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι γυναικες . Και σε αυτο φταίει η κοινωνια που εχει δωσει στις γυναικες την ψευδαίσθηση της ελευθεριας στον βαθμο της ασυδοσίας για να κερδοσκοπει το 90% του εμποριου απο την ματαιοδοξία , τους φοβους τους και τα συναισθηματικά αδιέξοδα που τελικα καθηλώνουν την ζωή τους . Το πρόβλημα γινεται ακόμα χειρότερο και σε ανδρες και σε γυναικες λόγω ελλειπους μόρφωσης . Δεν υπάρχει σωστη επικοινωνια γιατι δεν υπαρχουν οι σωστες προϋποθεσεις παιδείας . Ετσι , δεν υπαρχει σεβασμος του ενος στον αλλον . Οταν λοιπόν ενα αγορι πληγωθει στις αρχικες του προσπαθειες φλερτ , οχι γιατι απορρίφθηκε , αλλα γιατι απορρίφθηκε με προσβλητικό και αγενή τροπο , απο μια κοπέλα που δεν εμαθε να σέβεται τα συναισθήματα των αλλων , τοτε αυτο το αγορι , δεν θα προσπαθήσει να ξαναπροσεγκίζει ευκολα και αν το κανει , θα το κάνει με αγενεια ή επιθετικότητα και ελλειψη σεβασμου , ή στην αρχη ή κατα την διαρκεια του φλέρτ όταν δει το παραμικρό . Οταν (ανδρες γυναικες ) σπέρνουμε ανέμους , θα θερίσουμε θύελλες .
Οσο για το θεμα , το ποιος προσεγγίζει ποιόν , θα σου πω κατι με 15 χρονια περισσότερη εμπειρια , σε αυτο το ... πεδίο μαχης . Αν δεν προσεγγυσουν και οι δυο μαζί , με την ιδια διαθεση , σεβασμο και λαχταρα , τοτε αυτη η επικοινωνια , στην καλύτερη περιπτωση θα καταλήξει σε ενα ακομα ανουσιο σέξ , χωρις ερωτα χωρις νοιαξημο χωρις ΕΝΩΣΗ .
Δεν υπαρχει πιο ομορφος-η συντροφος , απο αυτον-αυτην που εχει μαθει να σεβαιται , να επικοινωνει και για καλη σου τυχη να θελει να περπατα σε εναν παραλληλο δρόμο με αυτον της πορειας που εχεις θεσει εσυ , ως πορεια ζωής για εσενα .
Φοβάμαι πως το είδος του "κυνηγού" τείνει να εκλείψει... κι αυτό γιατί οι νέας κοπής άντρες φοβούνται τη χυλόπιτα περισσότερο κι από το διάολό τους! Κι ας λένε πως η ανέμελη συμπεριφορά των γυναικών που κάνουν το πρώτο βήμα, τους έχει ευνουχίσει. Στην ουσία ο φόβος της αποτυχίας έχει μεγαλύτερη επίδραση πάνω τους.
Πάντα όμως, ευτυχώς, υπάρχουν οι εξαιρέσεις και μέσα από αυτές μπορεί να βρεθεί το "άλλο μισό", που θα σε συνεπάρει!..
Keep going girl!!
Πολλά φιλιά
Μαρίνα
Δημοσίευση σχολίου