by Carina lookwhosback
Η διάθεση της πρώτης εβδομάδας του Νοεμβρίου μπορεί να συνοψιστεί σε ένα μόνο στίχο:
"Κοίτα με καλά, δε μ'αναγνωρίζω πια..."
Ας κοιταχτούμε καλά, και εγώ, και εσείς, σε αυτόν τον καθρέφτη που στέκει απέναντι μας, και ας αναρωτηθούμε για λίγο πού πηγαίνουμε, και με ποιους σκοπούς, με ποιους ανθρώπους, και με τι μυαλό. Πολύ φοβάμαι πως βλέπουν όλοι την καταστροφική μας πορεία, εκτός από εμάς τους ίδιους. Άνοιξε τα μάτια σου, και ΔΕΣ. Πριν να έχεις αδειάσει. Πριν να έχουν αδειάσει. Πριν να χαραμίσεις όλα σου τα βλέμματα εκεί που πηγαίνουν χαμένα. Τώρα. ΤΩΡΑ.
Be your own, before there is nothing in you to own
7 σχόλια:
Έξυπνο κ εύστοχο! Καλησπέρες :)
Ευχαριστώ πολύ!
Καλό ΣΚ :)
Εύστοχο ερώτημα που τυρανά συνεχώς το μυαλό μας. Καλό σαββατοκύριακο!!
Και εμείς την βλέπουμε την καταστροφική πορεία με κάτι μάτια ανοιχτά,να με το συμπάθιο,αλλά τι μπορούμε να κάνουμε εκτός από το να την παρακολουθούμε στον καθρέπτη;
Καλό σου βράδυ
Nenna: Μεταξύ άλλων!...
Καλημέρα :)
xristin: Ίσως και να μπορούμε να στρίψουμε το τιμόνι για να αποφύγουμε την επόμενη λακκούβα...κάποιον έλεγχο πρέπει να έχουμε κι εμείς, τι στο καλό!
Καλό ΣΚ!
Ε, ναι μπορεί να μην τα ελέγχουμε όλα, αλλά γιατί να μην αλλάξουμε την πορεία μας προς το καλύτερο όταν υπάρχει η δυνατότητα? :)
Nenna: Ακριβώς, όταν υπάρχει η δυνατότητα, γι'αυτό πρέπει να σταματάμε λίγο και να κοιτάζουμε το δρόμο, γιατί μπορεί να χαθήκαμε κάπου στην πορεία...
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου