Το τώρα δίχως ύστερα

by Carina lookwhosback

 

 

Ο κόσμος είναι μικρός. Το συνειδητοποιείς κάθε μέρα. Και έτσι όπως είναι μικρός, οι στιγμιαίες επιλογές και αποφάσεις σου έρχονται να σε στοιχειώσουν σαν το χειρότερο φάντασμα στην ιστορία του κόσμου, για το οποίο καμία ταινία δεν έχει φτιαχτεί, και το οποίο κανένας δεν τολμά να αναφέρει, σαν μια κατάρα που μεταδίδεται από στόμα σε στόμα. Όσο τα σκέφτομαι αυτά, λέω πως πρέπει να προσέχω τι κάνω, και με ποιον το κάνω, αλλά είναι φορές που σε παρασύρουν οι στιγμές και το τώρα είναι τόσο ζωντανό που κάνει το αύριο να μοιάζει σαν μια μακρινή υπόσχεση. Σαν να θεωρείς πως αυτό το τώρα θα κλειστεί σε ένα κουκούλι από όπου δε θα ξεφύγει κανένα ίχνος παράπλευρης απώλειας, ότι το τώρα θα μείνει στο τώρα και δε θα απλωθεί και στο ύστερα. Στιγμιαία υπεροψία. Χαλάλι. Αν μη τι άλλο, το απολαύσαμε.

 

 

 

Θα σπάω τα λόγια μου

στο πρόσωπο σου

 

 

PS: Καλό Μήνα! Ας είναι Γλυκός ο Νοέμβρης...