Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Το μυστικό πίσω από το γλυκό γάλα

By Carina



Σήμερα κατάλαβα γιατί δεν πρέπει να μένω μόνη μου σπίτι. Οι γονείς μου έφυγαν για τας εξοχάς, και ο αδερφός μου βγήκε μόλις για 3 ώρες. Και ενώ εγώ έχω να αντικρίσω το δωμάτιο μου απόγευμα για σχεδόν...πολλές...ημέρες (βάλε 5!), και να ανοίξω τον υπολογιστή από χτες το πρωί *επιφώνημα έκπληξης*, με έπιασε αυτή η απροσδιόριστη βαρεμάρα που καταλήγει συνήθως...στην κουζίνα.



Μιλάμε βέβαια για αυτού του είδους την λαιμαργία που είναι κάτι ανάμεσα στο "κάθομαι να φάω κανονικό φαγητό" και στο "τσιμπολογάω για να εξασκήσω τη μασέλα μου". Ξεκίνησα την επιδρομή μου από τα κριτσίνια, με τη συνοδεία μιας φέτας τυριού για τοστ. Λίγο το αλάτι, δίψασα, και καθώς άνοιξα το ψυγείο, έπεσε το μάτι μου σε αυτά τα αμύγδαλα που περιφρονούσα τόσο καιρό. Πήρα τέσσερα, θαύμασα για ακόμα μια φορά το εξαιρετικό κάλλος του εσωτερικού του ψυγείου μου, και κατευθύνθηκα στο διπλανό ντουλαπάκι για τη γλυκιά αμαρτία που ακολουθεί κάθε αλμυρό γεύμα. Μμμ...γλυκό κερασιού, σαν αυτό που μας έβαζαν στο παγωτό όταν ήμασταν μικρά. Γρήγορα και αθόρυβα άρπαξα ένα κερασάκι, και μεταφέρθηκα στον απέναντι πάγκο, όπου το βλέμμα μου έπεσε πάνω στις μερίδες γαλατάκια Νουνού που βάζουμε στον καφέ. Κοίτα να δεις που ποτέ δεν μπορώ να τους αντισταθώ, και σαν παρανοϊκή πίνω γάλα εβαπορέ από τις μικροσκοπικές συσκευασίες. Κανένας δεν καταλαβαίνει γιατί έχω τέτοια ψύχωση (ούτε εγώ η ίδια) αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να με κάνει να σταματήσω! Φυσικά, μετά το γάλα ακολουθεί πάντα μπισκότο, και συγκεκριμένα Petite Beure, ενώ λίγο παραδίπλα είχε αράξει λίγο τσουρέκι, το οποίο είπα να τιμήσω, μέρες που είναι. Και έτσι βρέθηκα πάνω από τον νεροχύτη (ε μην ρίξω παντού ψίχουλα και σκουπίζω μετά!) να συλλογίζομαι τι άλλο θα "τσιμπήσω". Τελικά κατέληξα σε φρέσκο γάλα...με ένα μικρό twist.

Έβαλα μια κουταλιά από το σιρόπι του γλυκού κερασιού, κι όταν το δοκίμασα, σκέφτηκα ότι ανακάλυψα επιτέλους το μυστικό πίσω από το γλυκό γάλα που μπορεί να κάνει και το πιο αμετανόητο νιάνιαρο να λυγίσει. Ώσπου έβγαλα το κουτάλι και ανακάλυψα ότι όλο το σιρόπι είχε μείνει πάνω του, κι εγώ στεκόμουν σαν ανόητη πάνω από τον νεροχύτη με ένα σφηνοπότηρο απλού φρέσκου γάλακτος.

Έτσι το γύρισα στο νερό...γιατί τα άλλα..."με χαλάνε".



ΠιΕς: Μακριά από την κουζίνα, όσο κι αν βαριέστε!

ΠιΕς Δύο: Καλή Ανάσταση, καλή ξεκούραση, και...βαθιές αναπνοές! 

ΠιΕς Τρία: Σαν να ψιλοπείνασα. Τι να φάω?

4 σχόλια:

Irene. είπε...

Χαχαχα τρομερη αναρτηση!
Ατιμο πραγμα η κοιλιοδουλεια, σε καταλαβαινω... πω πω, αυτο παντως για το εβαπορε γαλα με κουφανε!:Ρ
Και ο αδερφος μου βεβαια εχει μια μικρη ψυχωση μαζι του και στα δημητριακα βαζει αυτο, αλλα οχι να το πινει και σε σφηνακι!:Ρ
Καλες γιορτες και σε σενα!:)

Lydia είπε...

Βρήκα την αδελφή ψυχή μου.

Ε.Σ είπε...

Πόσο αγάπησα την ανάρτηση δεν φαντάζεσαι! Τουλάχιστον σου έμεινε η γευστική απόλαυση εν τέλει ;) και το νεράκι είναι πάντα βάλσαμο! Καλή Ανάσταση να έχουμε.. και καλή χώνεψη

Little Hope Flags είπε...

Irene: Εγώ απλά το πίνω από το κουτάκι, στα δημητριακά προτιμώ το φρέσκο. Ψύχωση όμως, κυρίως αργά το βράδυ! :P

Kotatsuneko: Καλώς όρισες αγαπημένη. Πολλές χαιρετούρες στην αδελφή ψυχή λοιπόν!..

LizioS: Χαχα αυτή η καλή χώνεψη μου χρειάζεται με τόσο φαγητό αυτές τις μέρες!

Χρόνια πολλά σε όλους και καλή δύναμη τώρα!