8000 miles

By Carina

...and maybe more?

Ο τελευταίος μήνας ήταν αρκετά ευνοϊκός για εμένα και την ταξιδιάρικη φύση μου, αφού ο δρόμος (και το αεροπλάνο) με οδήγησαν στην Πόλη του Φωτός και στην Ουδέτερη Χώρα. Μετά από 15 μέρες μακριά από την Αθήνα, τα βλέπω όλα πιο μουντά κι αδιάφορα, όσο επιμένει αυτός ο χειμώνας πάνω από τα κεφάλια μας. Έχω αγοράσει τόσα όμορφα χρωματιστά ρούχα, μα αν δεν ανοίξει ο καιρός, κλεισμένα θα μένουν στην ντουλάπα..

"Αν είναι να'ρθει, θε να'ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει"

Μου αρέσουν τελικά τα μανιτάρια. Το τυρί και τα λουκάνικα. Η μπύρα και η σοκολάτα. Ο αυθεντικός cappuccino. Τα κρουασάν με σοκολάτα. Τα μάφιν- τα σοκολατένια και αυτά με φραγκοστάφυλο. Ο χυμός μήλου και οι σως. Να μένω δίπλα σε ποτάμι. Να κυλιέμαι στο γρασίδι τις ηλιόλουστες μέρες. Να τρώω πίτσα με θέα τον απέραντο ουρανό όπου τα αεροπλάνα κάνουν σχέδια με τον καπνό τους. Οι ίσιοι δρόμοι και τα γραφικά τραμ. Τα γαλλικά. Οι μπαγκέτες. Το προστατευόμενο ύψος του Άιφελ. Ο Βαν Γκογκ. Τα σουβενίρ. Η γειτονιές των καλλιτεχνών. Τα ταξίδια. Και άλλα.

Άνοιξα τους ασκούς του Αιόλου, μιας και ήδη σκέφτομαι το επόμενο ταξίδι μου. Θέλω να δω τόσα, μα τόσα! Ονειροπολώ άλλωστε ακόμα, μην ασχολείστε μαζί μου. Το μυαλό μου έμεινε κάποια χιλιάδες μίλια πίσω...

ΠιΕς: Καλό μήνα!