By Carina
Α-πορείες και Δια-δηλώσεις
*Θα ξεκινήσω την ανάρτηση με μια απορία. Γιατί το Σαββατοκύριακο να είναι τόσο σύντομο; Αυτή η Βιομηχανική εποχή μας κατέστρεψε. Όταν δουλεύεις, συνειδητοποιείς την πραγματική υπόσταση του χρόνου. Κι αν είσαι και λίγο πιο βαθύς, αντιλαμβάνεσαι ότι πουλάς το χρόνο σου για χρήματα. Τι θλιβερό πραγματικά. Ό,τι μας δίνεται μετατρέπεται σε εξαγοράσιμο προϊόν...
*Χτες ο καιρός μας έκανε τη χάρη να φερθεί ώριμα, αποδεχόμενος το γεγονός ότι είναι πλέον φθινόπωρο. (Θαρρώ ότι είδα το τελευταίο ξεχασμένο χελιδόνι) Σήμερα όμως μας τα χάλασε πάλι. Έτσι από τη μία βλέπεις γαλότσες, κι από την άλλη σαγιονάρες. Φούτερ και τιραντάκια. Ζακέτες και διαφημιστικά φυλλάδια για αέρα. Ομπρέλες και μπουκαλάκια νερό. Αυτός ο δυισμός με διχάζει.
*Περπατάς στο δρόμο κι ακούς αυτό τον διάλογο, και λες 'επιτέλους, να δυο άνθρωποι που συμφωνούν μαζί μου!':
"-Φθινοπώριασε ο καιρός..."
"-Ναι...ωραία είναι!"
...μέχρι που λένε το επόμενο και σε γειώνουν:
"-...αλλά δεν έχω παπούτσια να βάλω."
*Αναρωτιέμαι...περάσαμε μια για πάντα στην εποχή των συνεχόμενων καμουφλαρισμένων εκπτώσεων; Προσφορές παντού, σε καλοκαιρινά, χειμωνιάτικα, περσινής σεζόν που είναι ίδια με τη φετινή, σε ρούχα και αξεσουάρ που τα φοράς άνετα με αυτόν τον καιρό και φαίνεσαι τελείως "ιν". Να πώς "η κρίση γίνεται ευκαιρία" για τα απανταχού καταναλωτικά όντα.
*Δωρεάν μαθήματα ιταλικών, ισπανικών, χορού, αγιογραφίας, θεάτρου, φωτογραφίας, κινηματογράφου, κεντήματος...οτιδήποτε για να γεμίζει το μυαλό, το βιογραφικό, και το καρνέ των επαφών στο τρέντυ iphone.
*"Έτσι δεν είναι η ζωή;...Άμα ρέει;"
Και πότε ρέει η ζωή αναρωτιέμαι...
*Σε αυτή την εποχή είμαστε όλοι υπερβολικά διαθέσιμοι. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κι ας το παίζουμε δύσκολοι...Κατά βάθος όλοι είμαστε ανοιχτοί για όλους και για όλα. Αρχικά...
*Δεν μπορώ να ζω σε μια κοινωνία όπου ένας φιλάει τους γλουτούς του άλλου. Αλληλογλειψίματα, γελοιωδέστατες ευγένειες, γλοιώδεις εκφράσεις αγάπης και λατρείας. Δε θέλω να γλείψω για να πάω κάπου! Ας μείνει η γλώσσα μας ξεραμένη, θα βρούμε άλλο τρόπο.
*Η [λογοκρισία] μαλακία [/λογοκρισία] είναι πηγή ζωής.-
*Γιατί όλα τα κακά να έρχονται μαζί; Τα καλά τα αντέχω. Τα άσχημα όμως...κάνουν τα νεύρα μου κρόσσια. Και δεν έχω κι άδεια να φύγω, να φύγω, να φύγω!
"Ο Θεός δε μας στέλνει τίποτα περισσότερο απ'όσα αντέχουμε...μακάρι όμως να μην με εμπιστευόταν τόσο!" (Μητέρα Τερέζα)
*Θα ήθελα πολύ να ήμουν από αυτούς τους ανθρώπους που μπορούν μέσα σε μια φράση να συνοψίσουν όλα όσα περνάνε από το κεφάλι τους. Αυτό που θέλω να πω, με τα δικά μου λόγια, είναι πως...η ζωή δε σταματάει ποτέ. Θα θέλαμε να είχαμε ένα μαγικό κουμπί που θα πάγωνε το χρόνο και την κίνηση για να πάρουμε μια ανάσα. Όμως οι ανάσες είναι παντού γύρω μας. Σε εκείνη την αχτίδα ηλίου που μπαίνει δειλά στο δωμάτιο, στο αεράκι που φυσάει όταν περιμένεις το λεωφορείο στη στάση, στα λουλούδια που ανθίζουν με πείσμα στο τσιμέντο, σε εκείνον τον άνθρωπο που κάνει όλες σου τις σκέψεις να σβήνουν, σε εκείνη την αγκαλιά που συνοψίζει όλη σου την αγάπη, σε εκείνη τη μοναδική στιγμή που νιώθεις ολόκληρος με όσα λίγα ή πολλά έχεις. Σε εκείνη τη στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μονάχα η αίσθηση ότι ζεις. Εδώ. Και τώρα.
*Χαμογέλα. Είναι Κυριακή.
