Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Fashion Weak

 By Carina

Όταν ξεκίνησα να σκέφτομαι τι θα γράψω σε αυτή την ανάρτηση, ήθελα να παρουσιάσω μια σχεδόν κωμικοτραγική κατάσταση που έζησα σήμερα στην Εβδομάδα Μόδας στην Τεχνόπολη. Σκόπευα να θάψω κόσμο για να είμαι ειλικρινής...αλλά τελικά αποφάσισα ότι θα ήταν καλύτερο αντί να ακουστώ σαν καμιά πικρόχολη, να γράψω όλα όσα αποκόμισα από τη σημερινή εμπειρία. Γιατί το θέμα με όσα περίεργα μας συμβαίνουν είναι να βλέπουμε τη συνολική εικόνα...

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες...δε χρειάζεται εξάλλου. Αν πρέπει να συνοψίσω όμως: έτυχε να έχω προσκλήσεις για τις επιδείξεις που γίνονται αυτές τις μέρες στην Τεχνόπολη, και έτσι αποφάσισα να πάρω μερικές φίλες μου και να πάμε για βόλτα, για χαβαλέ, και για να χαζέψουμε διάσημους ("Τώρα αυτός μου θυμίζει κάτι επειδή είναι διάσημος...ή μήπως είναι αυτός που γνωρίσαμε πέρσι στο νησί;"). Οι συγκυρίες (aka καθυστέρηση που κυλάει στο αίμα των Ελλήνων) μας οδήγησαν σε άλλη επίδειξη μόδας από αυτή που σχεδιάζαμε να πάμε. Και έτσι...βρεθήκαμε να περιμένουμε στην ουρά (!) για τον γνωστό κύριο Τ. Το πρόβλημά μας δεν ήταν η αναμονή. Ακόμα και οι φίλες μου με τα τακούνια έκαναν υπομονή και εμπιστεύτηκαν τα λόγια μου, ότι "όλα είναι μια εμπειρία" και "αξίζει να πας σε πασαρέλα, έχει πλάκα". Το πρόβλημα ήταν ένας αντιπαθητικός σεκιουριτάς που έκανε παραφιλολογία, ότι δήθεν δε μπορούσαμε να μπούμε με τις προσκλήσεις που είχαμε, και τέτοιες χαζομάρες. Έλα όμως που εγώ δεν είμαι πρωτάρα σε κάτι τέτοια...έτσι ψάξαμε, μάθαμε, περιμέναμε, και τελικά μπήκαμε μέσα στην επίδειξη.

Ξέρω ότι αυτό δεν ήταν ακριβώς...περιληπτικό...Με δέκα λέξεις λοιπόν: μου την έσπασε ένας φρουρός γιατί μας το έπαιζε έξυπνος.

Λες και εμείς μασάμε....

Δε θέλω να μιλήσω για την ανοργανωσιά που επικρατούσε. Ούτε για τους απολίτιστους Έλληνες που σπρώχνουν να μπουν λες και μοιράζουν δωρεάν διαμάντια, ενώ τους λένε ότι "δε χωράνε άλλοι!". Ούτε για τους γουός (Wanna Steal Someone's Seat), aka για αυτούς που θέλουν να μπουν μέσα λέγοντας "είμαι μαζί του/της" και δείχνοντας κάπου αόριστα. Ουστ ρε. 

Θέλω να μιλήσω για τις αλήθειες της ζωής (στην Ελλάδα) που δυστυχώς επιβεβαιώνονται σε τέτοιες περιπτώσεις...

Ξεκινάμε λοιπόν.

1) Όποιος έχει τη λιγότερη εξουσία, έχει το μεγαλύτερο κόμπλεξ.
Δώσε στον σεκιουριτά την εξουσία να τραβάει το κάγκελο από εδώ και από εκεί και θα νομίσει ξαφνικά ότι ξύπνησε Κέβιν Κόστνερ και προστατεύει τον Πάπα.

2) Καταπατούν τα δικαιώματά σου επειδή νομίζουν ότι δε θα αντιδράσεις.
...είτε γιατί φαίνεσαι μικρός, είτε από ντροπή. Δε σφάξατε! Αν δεν βγάλω άκρη με σένα, θα πάω στον ανώτερό σου, και στον ανώτερό του, μέχρι να βρεθεί κάποιος να μου απαντήσει ώριμα. Κι αν δε βρεθεί..."είδες πουθενά την κάμερα του ΑΝΤ1?"

3) "Η υπομονή είναι πικρή αλλά ο καρπός της γλυκός" (Π.Ρ.)
Που σημαίνει ότι ναι μεν περιμέναμε μιάμιση ώρα (ούτε catwalk του αποθανόντα McQueen να ήταν!), αλλά άξιζε γιατί αφενός συμπαθώ τον κύριο Τ. και αφετέρου γιατί η επίδειξη ήταν εξαιρετική. Ωραία σχέδια, προσεγμένα ρούχα, καλή μουσική.

4) Σε αυτή τη χώρα, ό,τι δηλώσεις είσαι.
Πιο εύκολο να μπεις σε πασαρέλα αν δηλώσεις φωτορεπόρτερ (χωρίς φυσικά να σου ζητήσουν ταυτότητα) παρά σαν αγοραστής... Ακόμα κι αν η φωτογραφική που κρατάς ανήκε στον παππού σου και χρησιμοποιήθηκε τελευταία φορά στην βάφτιση σου.

5) Το θέμα τελικά δεν είναι ποιος είσαι, αλλά ποιους ξέρεις.
Αν ξέρεις κάποιον που δουλεύει στην επίδειξη, σε βάζει μέσα χωρίς πολλά-πολλά. Αν πάλι είσαι ομιλητικός, ή τυχερός, μπορεί και να γνωρίσεις τη μητέρα ενός σχεδιαστή, και να σε βάλει στους VIP (πρώτη σειρά σαφώς!).

6) Η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι η δικαίωση.
Ό,τι κι αν σημαίνει δικαίωση για τον καθένα.

7) Επικρατεί αντιεπαγγελματισμός σε ενοχλητικά μεγάλες ποσότητες σε αυτή τη χώρα.
Είτε πρόκειται για βλαμμένους φρουρούς, είτε για "πλαστικά" μοντέλα που χα-ζ-ογελούν στους φίλους τους ενώ περπατάνε πάνω στην πασαρέλα. Ε ρε μια Tyra που τους χρειάζεται...

8) Αυτό που μετράει τελικά, πέρα από όλα τα άλλα, είναι να μπορείς να πεις στο τέλος της ημέρας..."ήμουν κι εγώ εκεί!"
Γιατί είχα δίκιο. Όλα είναι μια εμπειρία.

Μπύρα κανείς;

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

mauri pada...kai guiness kata protimisi....
h groupie tou MC Queen me ta takounia,pou enniote tin ponane....

Little Hope Flags είπε...

Χαχαχα! Μπρος στα κάλλη τι'ναι ο πόνος... :P

Daizy είπε...

Έτσι,έτσι πέστα!!
Όντως,δώσε εξουσία σ'ένα "τίποτα" να νομίζει πως είναι ο Θεός ο ίδιος..Το κόμπλεξ σ'αυτή τη χώρα πια δεν έχει όριο..

Μ'άρεσε το γνωμικό με την υπομονή,και καλά έκανες κι επέμενες γιατί και η επίδειξη ήταν σούπερ και τα καταφέραμε,χαχα.. :))

(ασχολίαστοι οι εκάστοτε τζαμπατζήδες που προσπαθούν σαν χέλια να χώνονται παντού,έλεος!!)

Little Hope Flags είπε...

Daizy: Από κόμπλεξ και τζαμπατζήδες άλλο τίποτα σε αυτή τη χώρα!... Και μπορεί οι τζαμπατζούδες να χώθηκαν μέσα, αλλά τον κομπλεξικό τον βάλαμε στη θέση του! μουαχαχα

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ,ΠΙΟ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΑΒΓΑ,ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΝΙΑ :)))))

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Αν η μπύρα είναι παγωμένη θα πάρω μία....
Καλή εβδομάδα!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.

Little Hope Flags είπε...

JK O SKPOUTZAKOS: Χρόνια Πολλά Σκρουτζάκο!! Ελπίζω να πέρασες όμορφα αυτές τις μέρες. :)

stavroulazerva: Πάντα παγωμένη, εννοείται! Χρόνια πολλά με υγεία!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΟΛΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ.ΚΑΛΟ Σ/ΚΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.