Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

The right regrets

Εγώ και τα κλισέ έχουμε μια περίεργη σχέση. Κάποια τα υποστηρίζω ολόθερμα, ενώ κάποια άλλα απλά τα απεχθάνομαι.

Σήμερα θα μιλήσω για μια πολύ γνωστή φράση-κλισέ που την ακούμε παντού, και ακριβώς επειδή την ακούμε παντού, δεν την αμφισβητούμε ποτέ.

"Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες ποτέ."

Πρώτα απ'όλα αυτή η φράση βάζει στο ίδιο τσουβάλι όλες τις πράξεις. Ίδιο είναι να παραδεχτείς ότι είσαι ερωτευμένη/ος με κάποιον/α και ίδιο να σκοτώσεις κάποιον; Αλλά ας πούμε ότι η φράση αυτή μιλάει για ηθικά αποδεχτές πράξεις και αφήνει απ'έξω ακραία ζητήματα.

Καλύτερα να μετανιώνεις λοιπόν. Αυτό που δε σου λέει κανείς όταν αναφέρει αυτή τη φράση (με μεγάλο πάθος ομολογουμένως) είναι ότι το πόσο θα μετανιώσεις εξαρτάται από τη σπουδαιότητα της πράξης που θα τελέσεις. Αν διαλέξεις λάθος επάγγελμα ή λάθος σύζυγο δε θα το μετανιώνεις σε όλη σου τη ζωή; Μερικά λάθη δε μπορούμε να τα διορθώσουμε, ή έστω να τα διορθώσουμε σχετικά αναίμακτα. Μερικά λάθη τα πληρώνουμε σε όλη μας τη ζωή, αν όχι με τη ζωή μας.

Ποιος μπορεί λοιπόν να κρίνει τι αξίζει να ρισκάρεις και να το μετανιώσεις, και τι όχι;

Ας δεχτώ όμως ότι η φράση αυτή αναφέρεται στον έρωτα. Γιατί όπως λέει και μια φίλη μου, μελλοντική ψυχολόγος, ο άνθρωπος δε μπορεί να ζει χωρίς να έχει ένα ερωτικό αντικείμενο απέναντί του, χωρίς να έχει κάποιον ή κάποια να τον απασχολεί, να κυβερνάει το μυαλό του, κατά προτίμηση τις μικρές ώρες. Πόσο μάλλον όταν είσαι νέος και ζεις μόνο για τον έρωτα, άντε και για κανένα brownie με ζεστή σοκολάτα και παγωτό βανίλια.

Ας πούμε λοιπόν ότι καλύτερα να μετανιώνουμε για ερωτικά θέματα παρά να αναρωτιόμαστε τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν... Η καρδιά σου όμως δε λειτουργεί όπως η δικιά μου, και η καρδιά του διπλανού μου ραγίζει λίγο πιο εύκολα από του άλλου. Αυτό που εμένα μπορεί να με γραντζουνίσει, τον άλλο μπορεί να τον γδάρει και να του αφήσει μια ουλή τόσο βαθιά που να τον πονάει στους εφιάλτες του. Ποιος είσαι εσύ λοιπόν που μου λες να μετανιώσω καλύτερα; Με ποια κριτήρια υποστηρίζεις ότι εγώ θα βγω σχετικά αλώβητη από το λάθος μου;

Ο χρόνος λένε τα γιατρεύει όλα. Ο χρόνος, λέω εγώ, απλά επουλώνει τις πληγές. Το σημάδι όμως είναι πάντα εκεί, κι ακόμα κι αν δεν το νιώθεις, μια ματιά να του ρίξεις, θα σου λυγίσει τα γόνατα, θα σε γκρεμίσει για ακόμα μια φορά.

Δεν γίνεται να ζούμε την (ερωτική) ζωή μας σα να είμαστε παιδιά που θα καθαρίσουν οι γονείς τους τα κομμάτια από το σπασμένο βάζο. Κανείς δεν θα καθαρίσει για εμάς, τουλάχιστον όχι σε αυτά τα θέματα. Δε μπορώ να ζω έχοντας στο μυαλό μου ότι καλύτερο είναι να μετανιώσω παρά να αναρωτιέμαι.

Και καλά, πες εμένα με εξιτάρει ο πόνος και το δράμα (όπως τους περισσότερους άλλωστε. Ένας ευτυχισμένος έρωτας δε αφήνει τίποτα να συζητήσεις με τους φίλους σου. Όσο περισσότερο δράμα όμως έχει η σχέση σου, τόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται και η ανάλυση πάνω από ένα ποτήρι χυμό.). Στον έρωτα όμως δεν μπλέκονται πάντα δύο άτομα; Τι θα γίνει λοιπόν αν εγώ προχωράω σαν σίφουνας, κάνω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, γιατί δε θέλω να μετανιώσω για τίποτα στη ζωή μου, αλλά στην πορεία αφήνω και ουλές;

Μήπως δεν πειράζει τι παθαίνουν οι άλλοι αρκεί εγώ να μην μετανιώνω, γιατί "είναι κι αυτό μια εμπειρία";

Δε θέλω να δώσω την εντύπωση ότι δεν πρέπει να ρισκάρουμε τίποτα τελικά μόνο και μόνο επειδή φοβόμαστε τις συνέπειες. Μη μας δίνει όμως αυτή η φράση την αφορμή να κάνουμε πράξεις αλόγιστες και απερίσκεπτες. Δεν πρέπει άλλωστε να λογαριάζουμε κάθε πράξη μας με βάση το αν θα μετανιώσουμε για αυτήν ή όχι. Ακόμα και στον έρωτα, πρέπει να δρούμε με λογική, να κοιτάζουμε πέρα από το αίσθημα της στιγμής, αυτόν τον ενθουσιασμό που μας συνεπαίρνει με κάθε γλυκό χαμόγελο που μας χαρίζουν, και να κρίνουμε κατά πόσο τα σχέδιά μας θα μας φέρουν πιο κοντά στο στόχο μας ή όχι.

Ίσως τελικά αυτό που πρέπει να λέμε να μην είναι "Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες ποτέ."

Αυτό που πρέπει να λέμε είναι...
"Ίσως το μόνο που μπορεί να ελπίζει κάποιος είναι ότι θα καταλήξει να μετανιώνει για τα σωστά πράγματα."

Ας μη φοβόμαστε τα λάθη. Άνθρωποι είμαστε. Κι ας μετανιώσουμε και για κάτι που δεν κάναμε. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο... (να μια φράση που αγαπάω)


Maybe all one can do is hope to end up with the right regrets.

 

 

~Carina

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καταρχας ειναι ενδιαφερουσα η προσεγγιση σου στο ζητημα, ομως νομιζω οτι το ψαχνεις λιγο περισσοτερο απο οτι "πρεπει". ειμαι σχεδον σιγουρος οτι ο αρχικος "εμπνευστης" της ιδεας, δε σκεφτηκε τιποτα απο ολα αυτα οταν τη διατυπωσε, με πιο πιθανο το σεναριο να εφαγε "πορτα" απο καποια και για να νιωθει ο ιδιος καλυτερα να "εφηυρε" την προταση αυτη. σε οτι με αφορα-
προφανως και δεν ισχυριζομαι οτι κατεχω την απολυτη αληθεια- η προταση αυτη ("καλυτερα να μετανιωνεις για κατι που εκανες κλπ") εκτος του οτι δε στεκει λογικα για πολλους λογους, απλα αποτελει αλλοθι στα ματια εκεινων που υπο φυσιολογικες συνθηκες δεν θα επιχειρουσαν να κανουν κατι, ομως βρισκοντας "πατημα" στη φραση αυτη, μπορουν να δρασουν και στο τελος τελος-παρα την αποτυχια του εγχειρηματος τους- να θεωρουν οτι ειναι καλυμμενοι. εγω, θελω απλα να μετανιωνω για οσα εκανα, στα οποια εκανα λαθος και να μην μετανιωνω (ανεξαρτητως τελικης καταληξης) για οσα εκεινη τη στιγμη θεωρησα σωστα...υπαρχουν κριτηρια για να θεωρηθει καποια πραξη σωστη ή λανθασμενη και ειναι πολλα και αναλογα με αυτα μπορεις να μετανιωσεις (αν εκανες λαθος) ή οχι (αν δεν εκανες). ομως σιγουρα μεσα σε αυτα δεν ειναι ουτε η τελικη καταληξη, ουτε το αν ειχες "θρασος" οταν το εκανες, ουτε οτι πλεον σου λυθηκε η απορια και δε θα ζεις να διερωτασαι αιωνια "what if?"....

επισης, δε γινονται ολα για καποιο λογο. και αυτη ειναι μια φραση, οπως η προηγουμενη, για "παρηγορια στον αρρωστο"...

εντελως φιλικα, απλα αυτη ειναι η αποψη μου

και μιας και υπογραφουμε με ψευδωνυμα

MirrorX

Little Hope Flags είπε...

MirrorX: Η φράση "Παρηγοριά στον άρρωστο" νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα σε τέτοιες φράσεις. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως τα άτομα που χρησιμοποιούν αυτή τη φράση είναι συχνά εκείνοι που θα δειλιάσουν.

Για ιστορικούς λόγους, τη φράση αυτή την είχε πει η Lucille Ball, μια κωμικός του 20ου αιώνα. Δεν ξέρω βέβαια αν ήταν η πρώτη, και υπό ποιες συνθήκες την είπε, αλλά εκείνη διεκδικεί την...μητρότητα της φράσης.

Εγώ προτιμώ να δρω με βάση όσα νιώθω εκείνη τη στιγμή, ζυγίζοντας φυσικά τις συνέπειες. Δεν κάνω όμως κάτι για να μην μετανιώσω αργότερα που δεν το έκανα.

Όσο για την άλλη φράση, ναι ως ένα βαθμό, είναι κι αυτή της παρηγοριάς. Αλλά δε σου έχει τύχει να σου συμβεί κάτι άσχημο μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις αργότερα ότι αυτό τελικά λειτούργησε υπερ σου; Γιατί εμένα μου έχει συμβεί πολλές φορές, και γι'αυτό έχω καταλήξει στο ότι οι συμπτώσεις δεν είναι και τόσο τυχαίες. Κι ότι ίσως να κρύβεται μια κανονικότητα πίσω από τα πράγματα.

Τέλος, σχετικά με τα ψευδώνυμα, υπογράφεις όπως νιώθεις. Εγώ είμαι η Carina εδώ μέσα για πολλούς λόγους. Εσύ είτε είσαι Παντελής είτε MirrorX, δεν έχει σημασία. Καλύτερα να μην είμαι και προκατειλημμένη όταν σου απαντάω! ;)

Ανώνυμος είπε...

δυστυχως ή ευτυχως δεν μου εχει τυχει κατι ασχημο και στη συνεχεια να ακολουθησει κατι πολυ καλο. προφανως και ο καθενας κρινει με βαση τα προσωπικα του βιωματα ομως σε οτι με αφορα ακομα και αν μου τυχει καποια στιγμη κατι πολυ καλο επειτα απο κατι κακο, ειμαι σχεδον σιγουρος οτι παλι δε θα αναθεωρησω. και αυτο, οχι διοτι ειμαι στενομυαλος-κολλημενος κλπ, απλα ειναι μια "σταση ζωης". πιστευω σε πολλα πραγματα, μεσα σε αυτα ειναι και η τυχη, οι συγκυριες, το σωστο timing και πολλα αλλα, αλλα ποτε δεν προκειται να πιστεψω σε κατι που θα με οδηγησει (εστω κανοντας καποια λογικα αλματα) στο να πιστεψω οτι υπαρχουν "δυναμεις" οι οποιες δεν δρουν με "τυχαιοτητα" και καθοριζουν (εστω εν μερει) τη ζωη μου. και παλι, για να μην παρεξηγηθω, δε διεκδικω το αλαθητο του παπα, απλα πιστευω σε καποια πραγματα και με βαση αυτα "πορευομαι" στη ζωη μου.ειναι επιλογη του καθενος αυτο...


οσον αοφρα το ζητημα με τα ψευδωνυμα δεν το ειπα για κακο ουτε ηταν καποιου ειδους "μομφη" προς κανενα. αντιθετα ειμαι υπερ της "ανωνυμιας" σε τετοιες περιστασεις (το ποσο θα κρατησει βεβαια ειναι ενα θεμα, αφου καποια στιγμη θα με καταλαβεις) αλλα ας το απολαυσουμε οσο διαρκει

MirrorX

Little Hope Flags είπε...

Κοίτα, και μένα γενικά δε μου αρέσει η μοιρολατρεία, να τα ρίχνουμε όλα σε μια ανώτερη δύναμη. Απλά έχω εντοπίσει τέτοιες συμπτώσεις στη ζωή μου, που δε μπορώ να πιστέψω τόσο εύκολα στην τυχαιότητα. Κάποια πράγματα είναι γραφτό να γίνουν τελοσπάντων!

Αν δε μου δώσεις κάποιο hint, δε θα σε καταλάβω...αργοστροφία, you know!

ChicaGriega είπε...

Αγαπημένη μου Καρίνα, η φράση σου έγινε το μότο μου... Έχεις απόλυτο δίκιο!

Ανώνυμος είπε...

μακαρι να βρεθω συντομα στην ευχαριστη θεση να μου συμβει κατι πολυ καλο, και να με προβληματισει για το αν ηταν γραφτο να γινει. μεχρι τοτε θα το αντιμετωπιζω στα πλαισια του σκεπτικισμου...

hint??-> No can do....και δεν υπαρχει κανενας λογος

keep up the good work στην επιλογη θεματων και στον τροπο που τα προσεγγιζεις και εφοσον εχω κατι να πω θα σχολιαζω

MirrorX

Little Hope Flags είπε...

ChicaGriega: Τα εύσημα στον Άρθουρ Μίλλερ...του βγάζουμε το καπέλο! :)

MirrorX: Χμμμμμ........σκεπτικισμός και μυστικοπάθεια...μμμμμμ......Για να δούμε!...

Ανώνυμος είπε...

.....Αυτό που εμένα μπορεί να με γραντζουνίσει, τον άλλο μπορεί να τον γδάρει και να του αφήσει μια ουλή τόσο βαθιά που να τον πονάει στους εφιάλτες του......το κρατάω αυτό...ως μελλοντική ψυχολόγος..:)

Little Hope Flags είπε...

Άντε βρε χαζό! :p

Daizy είπε...

Πολύ κλισέ αυτή η φράση πράγματι..Θα συμφωνήσω με την επανέκδοσή της,τη βρίσκω πολύ πιο σωστή..
Το να μην μετανιώσεις στο μέλλον δεν μπορεί να αποτελέσει το πρόσχημα για να πληγώσεις κάποιον ή να μην σκεφτείς έστω τις συνέπειες των πράξεών σου..

Φιλιά! :)