The right regrets

Εγώ και τα κλισέ έχουμε μια περίεργη σχέση. Κάποια τα υποστηρίζω ολόθερμα, ενώ κάποια άλλα απλά τα απεχθάνομαι.

Σήμερα θα μιλήσω για μια πολύ γνωστή φράση-κλισέ που την ακούμε παντού, και ακριβώς επειδή την ακούμε παντού, δεν την αμφισβητούμε ποτέ.

"Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες ποτέ."

Πρώτα απ'όλα αυτή η φράση βάζει στο ίδιο τσουβάλι όλες τις πράξεις. Ίδιο είναι να παραδεχτείς ότι είσαι ερωτευμένη/ος με κάποιον/α και ίδιο να σκοτώσεις κάποιον; Αλλά ας πούμε ότι η φράση αυτή μιλάει για ηθικά αποδεχτές πράξεις και αφήνει απ'έξω ακραία ζητήματα.

Καλύτερα να μετανιώνεις λοιπόν. Αυτό που δε σου λέει κανείς όταν αναφέρει αυτή τη φράση (με μεγάλο πάθος ομολογουμένως) είναι ότι το πόσο θα μετανιώσεις εξαρτάται από τη σπουδαιότητα της πράξης που θα τελέσεις. Αν διαλέξεις λάθος επάγγελμα ή λάθος σύζυγο δε θα το μετανιώνεις σε όλη σου τη ζωή; Μερικά λάθη δε μπορούμε να τα διορθώσουμε, ή έστω να τα διορθώσουμε σχετικά αναίμακτα. Μερικά λάθη τα πληρώνουμε σε όλη μας τη ζωή, αν όχι με τη ζωή μας.

Ποιος μπορεί λοιπόν να κρίνει τι αξίζει να ρισκάρεις και να το μετανιώσεις, και τι όχι;

Ας δεχτώ όμως ότι η φράση αυτή αναφέρεται στον έρωτα. Γιατί όπως λέει και μια φίλη μου, μελλοντική ψυχολόγος, ο άνθρωπος δε μπορεί να ζει χωρίς να έχει ένα ερωτικό αντικείμενο απέναντί του, χωρίς να έχει κάποιον ή κάποια να τον απασχολεί, να κυβερνάει το μυαλό του, κατά προτίμηση τις μικρές ώρες. Πόσο μάλλον όταν είσαι νέος και ζεις μόνο για τον έρωτα, άντε και για κανένα brownie με ζεστή σοκολάτα και παγωτό βανίλια.

Ας πούμε λοιπόν ότι καλύτερα να μετανιώνουμε για ερωτικά θέματα παρά να αναρωτιόμαστε τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν... Η καρδιά σου όμως δε λειτουργεί όπως η δικιά μου, και η καρδιά του διπλανού μου ραγίζει λίγο πιο εύκολα από του άλλου. Αυτό που εμένα μπορεί να με γραντζουνίσει, τον άλλο μπορεί να τον γδάρει και να του αφήσει μια ουλή τόσο βαθιά που να τον πονάει στους εφιάλτες του. Ποιος είσαι εσύ λοιπόν που μου λες να μετανιώσω καλύτερα; Με ποια κριτήρια υποστηρίζεις ότι εγώ θα βγω σχετικά αλώβητη από το λάθος μου;

Ο χρόνος λένε τα γιατρεύει όλα. Ο χρόνος, λέω εγώ, απλά επουλώνει τις πληγές. Το σημάδι όμως είναι πάντα εκεί, κι ακόμα κι αν δεν το νιώθεις, μια ματιά να του ρίξεις, θα σου λυγίσει τα γόνατα, θα σε γκρεμίσει για ακόμα μια φορά.

Δεν γίνεται να ζούμε την (ερωτική) ζωή μας σα να είμαστε παιδιά που θα καθαρίσουν οι γονείς τους τα κομμάτια από το σπασμένο βάζο. Κανείς δεν θα καθαρίσει για εμάς, τουλάχιστον όχι σε αυτά τα θέματα. Δε μπορώ να ζω έχοντας στο μυαλό μου ότι καλύτερο είναι να μετανιώσω παρά να αναρωτιέμαι.

Και καλά, πες εμένα με εξιτάρει ο πόνος και το δράμα (όπως τους περισσότερους άλλωστε. Ένας ευτυχισμένος έρωτας δε αφήνει τίποτα να συζητήσεις με τους φίλους σου. Όσο περισσότερο δράμα όμως έχει η σχέση σου, τόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται και η ανάλυση πάνω από ένα ποτήρι χυμό.). Στον έρωτα όμως δεν μπλέκονται πάντα δύο άτομα; Τι θα γίνει λοιπόν αν εγώ προχωράω σαν σίφουνας, κάνω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, γιατί δε θέλω να μετανιώσω για τίποτα στη ζωή μου, αλλά στην πορεία αφήνω και ουλές;

Μήπως δεν πειράζει τι παθαίνουν οι άλλοι αρκεί εγώ να μην μετανιώνω, γιατί "είναι κι αυτό μια εμπειρία";

Δε θέλω να δώσω την εντύπωση ότι δεν πρέπει να ρισκάρουμε τίποτα τελικά μόνο και μόνο επειδή φοβόμαστε τις συνέπειες. Μη μας δίνει όμως αυτή η φράση την αφορμή να κάνουμε πράξεις αλόγιστες και απερίσκεπτες. Δεν πρέπει άλλωστε να λογαριάζουμε κάθε πράξη μας με βάση το αν θα μετανιώσουμε για αυτήν ή όχι. Ακόμα και στον έρωτα, πρέπει να δρούμε με λογική, να κοιτάζουμε πέρα από το αίσθημα της στιγμής, αυτόν τον ενθουσιασμό που μας συνεπαίρνει με κάθε γλυκό χαμόγελο που μας χαρίζουν, και να κρίνουμε κατά πόσο τα σχέδιά μας θα μας φέρουν πιο κοντά στο στόχο μας ή όχι.

Ίσως τελικά αυτό που πρέπει να λέμε να μην είναι "Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες ποτέ."

Αυτό που πρέπει να λέμε είναι...
"Ίσως το μόνο που μπορεί να ελπίζει κάποιος είναι ότι θα καταλήξει να μετανιώνει για τα σωστά πράγματα."

Ας μη φοβόμαστε τα λάθη. Άνθρωποι είμαστε. Κι ας μετανιώσουμε και για κάτι που δεν κάναμε. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο... (να μια φράση που αγαπάω)

Maybe all one can do is hope to end up with the right regrets.

 

 

~Carina