Τα πιο μεγάλα όνειρα

Έκανα ένα λάθος κατά την αλλαγή του layout, αλλά τελικά κατάφερα να το διορθώσω. Ελπίζω να συνεχίσετε να μας διαβάζετε εδώ!

"Χίλιες στιγμές δεν πρόλαβα να δω, μα η τωρινή προέχει..."

Ο καιρός περνάει γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα απ'όσο θα θέλαμε. Κι ακόμα κι όταν θέλουμε να περάσει ο καιρός, μέσα μας ξέρουμε ότι είναι χρόνος χαμένος αυτός που ευχόμαστε να φύγει. Όταν έχεις χίλιες στιγμές στα χέρια σου, γιατί να πετάς τις εκατό;

Τις προάλλες, έριξαν τα χαρτιά σε μια φίλη μου με μια τράπουλα από επιτραπέζιο του Playhouse (σσ μαγαζί στα Εξάρχεια που μαζεύει τρελό φοιτητόκοσμο πορωμένο με επιτραπέζια). Αυτό που της είπαν ήταν ότι "τώρα δεν είσαι καλά, και η κατάσταση στην οποία βρισκόσουν λίγο καιρό πριν ήταν η καλύτερη". Είναι όμως στο χέρι της να γυρίσει πίσω; Και γιατί να γυρίσει πίσω έστω και σε μια υποτιθέμενη ιδανική κατάσταση; Μήπως δεν πρέπει άραγε η ζωή να έχει κάποιες λακκούβες για να μάθουμε να περνάμε από πάνω τους, έστω και με κάποια δυσκολία; Γιατί να ψάχνουμε το ιδανικό, αφού όπως λέει και μια συγγραφέας, το ιδανικό και το απόλυτο δε χωράει μέσα στη σχετική ζωή μας. Ακόμα κι αν το βρούμε ποτέ, θα είμαστε οι πρώτοι που θα τρέξουμε να το σκοτώσουμε από αδυναμία μονάχα.

Η τωρινή στιγμή προέχει. Υπάρχει το παρελθόν, υπάρχει και το μέλλον. Αλλά ξέρουμε καλά πως το μόνο που κρατάμε στα χέρια μας είναι αυτό το παρόν. Ό,τι κι αν κάνουμε, το παρελθόν δε θα το ξαναζήσουμε ποτέ (παρά μόνο μέσα από τις αναμνήσεις, αλλά κι αυτές θολές είναι και συχνά παραμορφωμένες από όσα θα θέλαμε να ήταν), και το μέλλον μπορούμε μόνο να το κυνηγάμε και να μην το φτάνουμε ποτέ. Το μέλλον το χτίζουμε τώρα, αλλά λόγω της αδυναμίας της φύσης μας, καλό θα ήταν να μην κοιτάμε πέρα απ'όσο φτάνουν τα δάχτυλά μας, πέρα από όσα μπορούμε να αγγίξουμε δηλαδή.

Χίλιες στιγμές δεν πρόλαβα να δω, μα η τωρινή προέχει...

Ο τίτλος της ανάρτησης προέρχεται από ένα τελείως ερασιτεχνικό συγκρότημα, αλλά με πολύ καλές προοπτικές κατά τη γνώμη μου. Αν το ένα και μόνο τραγούδι που έχουν ανεβάσει είναι δείγμα της δουλειάς τους, τότε νομίζω ότι θα γεμίσουν πολλές μουσικές ώρες, αν το πάρουν απόφαση...

Σημείωση: Όπως βλέπετε, το layout του blog άλλαξε ριζικά. Αποφάσισα ότι μιας και οι συνεργάτες μου δεν γράφουν πλέον, θα κάνω αυτό το blog πιο προσωπικό, για να αναλάβω αποκλειστικά την ευθύνη και να μην επιτρέπω στον εαυτό μου να πετάει το μπαλάκι στους άλλους ("αφού δεν γράφετε εσείς, γιατί να γράψω εγώ;"). Θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής στις αναρτήσεις, αλλά και στην επίσκεψη των δικών σας ιστολογίων. Ευχαριστώ πολύ όλους όσους συνεχίζουν να επισκέπτονται την λαμπίτσα αυτή!

Καλό Σάββατο να έχετε!

~Carina