Κυριακή 5 Απριλίου 2009

Who's the hero, who's the villain?

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι "κλεμμένος" από μια διαφήμιση, αλλά πιστεύω ότι ταιριάζει με το πνεύμα της ανάρτησης. Γενικά δε συνηθίζω να φιλοσοφώ ιδιαίτερα στο blog, ή και στη ζωή μου, όχι τουλάχιστον τόσο ώστε να μπω στη διαδικασία να γράψω όσα σκέφτομαι. Κάποια περισταστικά που έζησα όμως τις τελευταίες μέρες με έβαλαν σε σκέψεις. Ποιος είναι ο ήρωας και ποιος ο κακός;

Σε κάθε κατάσταση, σε κάθε συμβάν, υπάρχουν δύο πλευρές. Πάντα ο ένας είναι ο κακός της υπόθεσης, και ο άλλος το θύμα. Τι γίνεται όμως αν οι διαχωρισμοί δεν είναι τόσο ξεκάθαροι για τον εξωτερικό παρατηρητή; Πόσες φορές έχουμε πάρει το μέρος του "κακού" απλά γιατί αυτό μας φαινόταν το σωστό;

Βγαίνεις με κάποιον για καιρό. Έχεις κάνει ήδη ένα γάμο (που κατέληξε δυστυχώς σε διαζύγιο) και δε θέλεις να παντρευτείς ξανά. Σου αρέσει η ελευθερία. Αυτός ο κάποιος όμως σε ζητάει σε γάμο. Αν του πεις ναι, θα είσαι η καλή. Γιατί πολύ απλά δέχτηκες την πρότασή του. Μέσα σου όμως ξέρεις ότι δε θες να προχωρήσεις, παρ'ολο που βλέπεις ότι τα χρόνια περνάνε και δε θα είσαι πάντα νέα. Καταπιέζεις τον εαυτό σου, αλλά πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις, έστω για να μην πληγώσεις τον άλλο. Αν όμως απορρίψεις την πρόταση (ενώ έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου), δε γίνεσαι ο κακός αυτόματα; Ποιος ορίζει λοιπόν ότι ο καλός είναι αυτός που κάνει τον άλλο ευτυχισμένο καταπνίγοντας τις δικές του ανάγκες, και κακός αυτός που δυσαρεστεί τον άλλο γιατί θέλει να αποφύγει ένα λάθος; Πειράζει που εγώ θα υποστήριζα πιο πολύ ένα όχι, απ'οτι ένα ναι; Γιατί όταν μου ανακοινώνεις τον αρραβώνα σου με βλέμμα θολωμένο καταλαβαίνω ότι έχεις δεύτερες, και τρίτες, και τέταρτες σκέψεις... Who's the hero, who's the villain?

Είσαι σε ένα πάρτυ. Υπάρχει ένα παιδί που το ξέρεις από καιρό. Έχουν παιχτεί πολλά μεταξύ σας. Σου αρέσει και μάλλον του αρέσεις. Όμως, στο πάρτυ είναι με την κοπέλα του. Για κάποια λεπτά η κοπέλα του δεν είναι στο δωμάτιο. Βρίσκεις την ευκαιρία, κάθεσαι δίπλα του, τον φλερτάρεις, και...κάνετε διάφορα κάτω από ένα μαξιλάρι. Εσύ το θεωρείς σωστό, γιατί σου έχει δώσει ο άλλος την άδεια. Στην τελική αυτός έχει σχέση, αυτός θα έπρεπε να έχει και ενδοιασμούς. Αφού δεν τον περιάζει εκείνον, γιατί να σε νοιάξει εσένα. Σωστά; Λάθος. Είσαι σε ένα πάρτυ με το αγόρι σου. Φεύγεις από το δωμάτιο για λίγο. Χωρίς να το ξέρεις, την ίδια στιγμή που εσύ μασουλάς πατατάκια στην κουζίνα, το αγόρι σου κάνει παιχνίδι με κάποια άλλη. Θα το δεχόσουν; Αφού λοιπόν δε θα ήθελες να σου συμβεί εσένα, γιατί το κάνεις σε κάποια άλλη; Κάθε κατάσταση έχει πάντα δύο πλευρές. Δεν αρκεί να κοιτάς μόνο τη δικιά σου για να κρίνεις. Πρέπει να βλέπεις και πέρα από το ποτάμι για να δεις πού είναι τελικά πιο πράσινο το γρασίδι. Who's the hero, who's the villain?

Αποφασίζεις να μετακομίσεις μακριά από τους συγγενείς σου. Ενώ για χρόνια ζούσατε στην ίδια γειτονιά, πας λίγο πιο μακριά, γιατί χρειάζεσαι και θέλεις αλλαγή. Οι συγγενείς είναι λυπημένοι γιατί έχουν συνηθίσει να σε έχουν κοντά τους. Τι κάνεις; Κρατάς πίσω τον εαυτό σου για να είναι οι άλλοι χαρούμενοι, ή πας μπροστά για να είσαι εσύ χαρούμενος; Πρέπει να περιορίζουμε πάντα τις επιλογές μας για να μην πληγώνουμε τους άλλους; Δεν υπάρχει περίπτωση να φαινόμαστε εμείς κακοί σε όλο τον κόσμο, αλλά να ξέρουμε ότι το δίκιο είναι με το μέρος μας, κι ας μην το πιστεύει κανένας άλλος; Who's the hero, who's the villain?

Όταν δε συμφωνείς με όσα κάνει, λέει, πιστεύει ένα φίλος, πότε είσαι κακός; Όταν δεν του το λες, ή όταν του το λες; Πρέπει να λέμε πάντα την αλήθεια, ή να το παίζουμε καλοί αν και βλέπουμε ότι ο άλλος κάνει λάθος; Και όταν κάνουμε εμείς λάθος, πώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι γίναμε εμείς οι villain; Όταν είμαστε έξω από το παιχνίδι, πρέπει να κάνουμε τους ειρηνοποιούς μεταξύ των δύο μερών; Πώς μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά οι άνθρωποι όταν κυριαρχεί πάντα μέσα στο μυαλό τους (είτε το θέλουν, είτε όχι) η δική τους πλευρά των γεγονότων;

Who's the hero, who's the villain? Is there always a hero, and always a villain? Who is the victim?

~Carina

9 σχόλια:

Flonsavardu είπε...

θεωρώ πως ο καθένας έχει δίκιο και παίρνει το ρόλο του θύτη και του θύματος σε κάθε περίπτωση. ακόμα και να φαίνεται ότι έχει 100% λάθος (όπως για παράδειγμα το περιστατικό με την κοπέλα στο πάρτυ, που έπαθα μια κακιά αφρίτα σκεφτόμενη πως είναι αληθινό) εκείνος μπορεί να υποστηρίξει το αντίθετο. το ζήτημα είναι να εμένει σ' αυτές του τις απόψεις. για παράδειγμα η κοπέλα στο πάρτυ, αν της συνέβαινε το ίδιο να γυρίσει να πει "οκ, been there, done that, έτσι είναι οι σχέσεις" και όχι να ξεμαλλιάσει την αντίζηλο. ή αυτός που φεύγει μακριά από τους συγγενείς του να μην κρατάει μούτρα όταν τα δικά του αγαπημένα άτομα φεύγουν μακριά.

Little Hope Flags είπε...

Flonsavardu: Έχεις δίκιο. Στην περίπτωση με το πάρτυ, εγώ υιοθετώ την λογική "δε θα κάνω αυτό που δε θα ήθελα να μου κάνουν". Στο θέμα του γάμου...τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα και θολά. Κινούμαστε στην γκρι ζώνη, όπου μόνο με στάθμιση μπορείς να καταλήξεις στην (λογικά) πιο σωστή άποψη. Σταθμίζεις δηλαδή τα καλά με τα κακά, και υιοθετείς την επιλογή με τις περισσότερες θετικές πλευρές. Τα συναισθήματα βέβαια δεν υποτάσσονται σε καμία λογική...Ακόμα και τώρα δε μπορώ να σου πω ποιος είναι ο villain και ποιος ο hero σε κάθε περιστατικό. Ίσως τελικά ακόμα και αυτοί οι διαχωρισμοί να είναι αυθαίρετοι και απλουστευτικοί...

Daizy είπε...

Πράγματι,τα όρια είναι αρκετά δυσδιάκριτα....Στη σχολή μου,σε μια τέτοια περίπτωση,κατά πάσα πιθανότητα,θα εφαρμόζαμε την αρχή της αναλογικότητας(εξαντλούμε τα ηπιότερα δυνατά μέσα προτού καταφύγουμε σε πιο ακραίους τρόπους επίλυσης μιας σύγκρουσης συμφερόντων..).Ομως οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι νομικές καταστάσεις που υπόκεινται σε κανόνες..Πολλές φορές μπορεί να χρειαστεί να πάρουμε αποφάσεις χωρίς πρώτα να κάνουμε "στάθμιση συμφερόντων"..Μπορεί με αυτές τις αποφάσεις κάποιοι να πληγωθούν αλλά δεν θεωρώ καλύτερο να πληγωνόμαστε και να υπομένουμε πράγματα μόνο και μόνο για να είμαστε αρεστοί...Κι ίσως θα'ταν καλύτερα να μην αρεσκόμαστε στην κριτική καταστάσεων χωρίς να ξέρουμε πραγματικά τι συμβαίνει!
Σίγουρα υποστηρίζωνα κάνουμε αυτό που το δικό μας μυαλό/καρδιά επιτάσσουν,όσο κακοί κι αν φαινόμαστε προς τα έξω,ειδάλλως καταπιεζόμαστε χωρίς να υπάρχει λόγος...

Tzeve είπε...

Πολύ heroes μου φαίνεται και δε κάνει...

case1: δεν απαντάς αμέσως...του προσφέρεις αξέχαστο sex...και το πρωί του απαντάς...αρνητικά αναλύοντας τις σκέψεις σου...

case2/3:υπάρχουν και άλλα αγόρια στο πάρτι...από ηθικής πλευράς δεν ασχολείσαι με την συγκεκριμένη περίπτωση και τα'χεις καλά με τον εαυτό σου...οπότε μη κάνεις κάτι που δε θες να σου κάνουν...και ας την πατήσεις κάποια στιγμή στο μέλλον

case4: μετακομίζεις...αλλά φροντίζεις να τους επισκέπτεσαι για να τους δείχνεις εμπράκτως την αγάπη σου

όταν διαφωνείς με κάτι καλό είναι να μη το κρύβεις και πάντα να λες την αλήθεια...ο τρόπος είναι αυτός που διαφέρει...

οι φίλοι είναι για να τους βοηθάμε/ μας βοηθάνε..στηρίζουμε / μας στηρίζουνε...όχι κράζουμε / μας κράζουνε...πάντα ο τρόπος και η προσέγγιση πρέπει να είναι ανάλογοι με την περίπτωση...και όταν ο άλλος σε γνωρίζει τόσο καλά όσο ένας καλός φίλος...σίγουρα θα αναγνωρίσει τις προθέσεις σου...όσο σκληρός/ή και αν έχεις γίνει...

δεν υπάρχει μόνο το άσπρο ή το μαύρο...

everything53 είπε...

Προσωπικά δεν πιστεύω στο "σωστό" και στο "λάθος". Πιστεύω μόνο στις συνθήκες.
Ακόμα και η ηθική φιλοσοφία, δεν μπόρεσε να καταλήξει σε έναν γενικό κανόνα σχετικά με το τι είναι σωστό και πότε. Πάντα υπάρχουν περιπτώσεις που σπάνε κάθε απόπειρα ορισμού.

Little Hope Flags είπε...

Daizy: Και εγώ αυτό πιστεύω. Πρέπει να σταθμίζουμε τα πράγματα αλλά μερικές φορές ακόμα και έτσι δεν καταλήγουμε κάπου. Από την άλλη, αν δεν ακούμε αυτά που μας λέει το μυαλό μας και η καρδιά μας, θα καταλήξουμε δυστυχισμένοι, και θα κάνουμε και όλους τους άλλους δυστυχισμένους..

Λασπολόγος: Heroes έκοψα γιατί βαρέθηκα! Ο τίτλος είναι από μια χαζοδιαφήμιση στο facebook.
Οι φίλοι δεν πρέπει να σε κράζουν, αλλά οφείλουν να σου λένε τι κάνεις λάθος. Όταν ο άλλος είναι απ'έξω, βλέπει πιο καθαρά. Άλλωστε γίνεσαι φίλος με κάποιον για να έχεις την άνεση να του μιλήσεις ελεύθερα όχι για να του μελώνεις την κατάσταση...

everything53: Ούτε εγώ πιστεύω στη γενική ηθική. Πέρα από πολύ μεγάλα ζητήματα (πχ φόνος κλπ), ο καθένας έχει τη δική του προσωπική ηθική. Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο είναι δύσκολο να συμμεριστούμε πολλές φορές τις απόψεις και τις επιλογές του άλλου. Γιατί πάνε ενάντια στις δικές μας οι οποίες καθορίζονται από την ηθική μας. Τα περισσότερα ανήκουν στην γκρι περιοχή και αυτό είναι που κάνει την κατάσταση πιο δύσκολη...

everything53 είπε...

Η γκρι περιοχή που αναφέρεις, για κάποιους είναι άσπρη, ενώ για κάποιους άλλους είναι μαύρη, γι' αυτό δυσκολεύει την κατάσταση.

Έλα όταν μπορέσεις για ένα παιχνιδάκι :)

Fri είπε...

Ο Λασπολόγος με κάλυψε απόλυτα!
Και εγώ πιστεύω πως τα πράγματα δεν εχουν μόνο άκρα, δν υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο, κάπου ενδιάμεσα βρίσκεται η λύση....
Μάλλον όλα θέλουν τρόπο και όχι κόπο τελικά ;)

Την καλημέρα μου :)

Little Hope Flags είπε...

everything53: Ο καθένας βλέπει τα δικά του χρώματα, και το πρόβλημα εμφανίζεται όταν προσπαθείς να συμφωνήσεις με κάποιον για τη σωστή απόχρωση...
Ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Fri: Τρόπο, τρόπο! Όχι κόπο! Όσο περισσότερο κοπιάζεις, τόσο πιο πολύ απομακρύνεσαι από τον στόχο σου!

Καλό Σαββατοκύριακο!