Who's the hero, who's the villain?

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι "κλεμμένος" από μια διαφήμιση, αλλά πιστεύω ότι ταιριάζει με το πνεύμα της ανάρτησης. Γενικά δε συνηθίζω να φιλοσοφώ ιδιαίτερα στο blog, ή και στη ζωή μου, όχι τουλάχιστον τόσο ώστε να μπω στη διαδικασία να γράψω όσα σκέφτομαι. Κάποια περισταστικά που έζησα όμως τις τελευταίες μέρες με έβαλαν σε σκέψεις. Ποιος είναι ο ήρωας και ποιος ο κακός;

Σε κάθε κατάσταση, σε κάθε συμβάν, υπάρχουν δύο πλευρές. Πάντα ο ένας είναι ο κακός της υπόθεσης, και ο άλλος το θύμα. Τι γίνεται όμως αν οι διαχωρισμοί δεν είναι τόσο ξεκάθαροι για τον εξωτερικό παρατηρητή; Πόσες φορές έχουμε πάρει το μέρος του "κακού" απλά γιατί αυτό μας φαινόταν το σωστό;

Βγαίνεις με κάποιον για καιρό. Έχεις κάνει ήδη ένα γάμο (που κατέληξε δυστυχώς σε διαζύγιο) και δε θέλεις να παντρευτείς ξανά. Σου αρέσει η ελευθερία. Αυτός ο κάποιος όμως σε ζητάει σε γάμο. Αν του πεις ναι, θα είσαι η καλή. Γιατί πολύ απλά δέχτηκες την πρότασή του. Μέσα σου όμως ξέρεις ότι δε θες να προχωρήσεις, παρ'ολο που βλέπεις ότι τα χρόνια περνάνε και δε θα είσαι πάντα νέα. Καταπιέζεις τον εαυτό σου, αλλά πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις, έστω για να μην πληγώσεις τον άλλο. Αν όμως απορρίψεις την πρόταση (ενώ έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου), δε γίνεσαι ο κακός αυτόματα; Ποιος ορίζει λοιπόν ότι ο καλός είναι αυτός που κάνει τον άλλο ευτυχισμένο καταπνίγοντας τις δικές του ανάγκες, και κακός αυτός που δυσαρεστεί τον άλλο γιατί θέλει να αποφύγει ένα λάθος; Πειράζει που εγώ θα υποστήριζα πιο πολύ ένα όχι, απ'οτι ένα ναι; Γιατί όταν μου ανακοινώνεις τον αρραβώνα σου με βλέμμα θολωμένο καταλαβαίνω ότι έχεις δεύτερες, και τρίτες, και τέταρτες σκέψεις... Who's the hero, who's the villain?

Είσαι σε ένα πάρτυ. Υπάρχει ένα παιδί που το ξέρεις από καιρό. Έχουν παιχτεί πολλά μεταξύ σας. Σου αρέσει και μάλλον του αρέσεις. Όμως, στο πάρτυ είναι με την κοπέλα του. Για κάποια λεπτά η κοπέλα του δεν είναι στο δωμάτιο. Βρίσκεις την ευκαιρία, κάθεσαι δίπλα του, τον φλερτάρεις, και...κάνετε διάφορα κάτω από ένα μαξιλάρι. Εσύ το θεωρείς σωστό, γιατί σου έχει δώσει ο άλλος την άδεια. Στην τελική αυτός έχει σχέση, αυτός θα έπρεπε να έχει και ενδοιασμούς. Αφού δεν τον περιάζει εκείνον, γιατί να σε νοιάξει εσένα. Σωστά; Λάθος. Είσαι σε ένα πάρτυ με το αγόρι σου. Φεύγεις από το δωμάτιο για λίγο. Χωρίς να το ξέρεις, την ίδια στιγμή που εσύ μασουλάς πατατάκια στην κουζίνα, το αγόρι σου κάνει παιχνίδι με κάποια άλλη. Θα το δεχόσουν; Αφού λοιπόν δε θα ήθελες να σου συμβεί εσένα, γιατί το κάνεις σε κάποια άλλη; Κάθε κατάσταση έχει πάντα δύο πλευρές. Δεν αρκεί να κοιτάς μόνο τη δικιά σου για να κρίνεις. Πρέπει να βλέπεις και πέρα από το ποτάμι για να δεις πού είναι τελικά πιο πράσινο το γρασίδι. Who's the hero, who's the villain?

Αποφασίζεις να μετακομίσεις μακριά από τους συγγενείς σου. Ενώ για χρόνια ζούσατε στην ίδια γειτονιά, πας λίγο πιο μακριά, γιατί χρειάζεσαι και θέλεις αλλαγή. Οι συγγενείς είναι λυπημένοι γιατί έχουν συνηθίσει να σε έχουν κοντά τους. Τι κάνεις; Κρατάς πίσω τον εαυτό σου για να είναι οι άλλοι χαρούμενοι, ή πας μπροστά για να είσαι εσύ χαρούμενος; Πρέπει να περιορίζουμε πάντα τις επιλογές μας για να μην πληγώνουμε τους άλλους; Δεν υπάρχει περίπτωση να φαινόμαστε εμείς κακοί σε όλο τον κόσμο, αλλά να ξέρουμε ότι το δίκιο είναι με το μέρος μας, κι ας μην το πιστεύει κανένας άλλος; Who's the hero, who's the villain?

Όταν δε συμφωνείς με όσα κάνει, λέει, πιστεύει ένα φίλος, πότε είσαι κακός; Όταν δεν του το λες, ή όταν του το λες; Πρέπει να λέμε πάντα την αλήθεια, ή να το παίζουμε καλοί αν και βλέπουμε ότι ο άλλος κάνει λάθος; Και όταν κάνουμε εμείς λάθος, πώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι γίναμε εμείς οι villain; Όταν είμαστε έξω από το παιχνίδι, πρέπει να κάνουμε τους ειρηνοποιούς μεταξύ των δύο μερών; Πώς μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά οι άνθρωποι όταν κυριαρχεί πάντα μέσα στο μυαλό τους (είτε το θέλουν, είτε όχι) η δική τους πλευρά των γεγονότων;

Who's the hero, who's the villain? Is there always a hero, and always a villain? Who is the victim?

~Carina