Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Life is too short to be pissed off all the time

Πρώτα απ' όλα, να πω και από εδώ Χρόνια Πολλά σε όλους σας! Ελπίζω να περάσατε υπέροχα και να γεμίσατε τις μπαταρίες σας!

Back on topic τώρα, εδώ και πολλές μέρες ήθελα να ανεβάσω μια συγκεκριμένη ανάρτηση. Μου έχει κολλήσει στο μυαλό και δε θα ηρεμήσω μέχρι να κάνω post αυτό το κείμενο!

Η ανάρτηση αυτή έχει να κάνει με τον...θυμό. Όχι, δε με χτύπησε το πνεύμα των ημερών για συγχώρεση, λύτρωση της ψυχής και λοιπά. Ούτε καν κατάλαβα ότι ήταν Πάσχα. Άναψα τη λαμπάδα μου όταν την άναψαν όλοι, έφαγα ό,τι μου έβαλαν στο πιάτο μου...και γενικά έκανα διακοπές αλλά χωρίς να με πιάσει το πασχαλινό πνεύμα.

Τώρα σχετικά με το θυμό...δεν ξέρω πώς ακριβώς να το πω. Η αλήθεια είναι ότι είδα μια ταινία που αποτέλεσε αφορμή για τη δημοσίευση αυτή. Η ταινία ήταν το "Dead Man Walking", όπου ο Sean Penn υποδύεται έναν κρατούμενο στον οποίο έχει επιβληθεί η θανατική ποινή. Στην ταινία αυτή ο Penn είναι ένας άνθρωπος οργισμένος, αλλά μόνο στο τέλος σε αφήνει να καταλάβεις τι έκρυβε μέσα του. Οι τελευταίες σκηνές είναι πραγματικά απίστευτες. Έτσι λοιπόν ήθελα να πω και εγώ κάτι για το θυμό.

Να, σκέφτομαι τον εαυτό μου, και φίλους μου...θυμώνουμε με πολλά άτομα και κρατάμε κακίες χωρίς λόγο. Μένουμε θυμωμένοι με άλλους συνήθως για μικροπράγματα. Επειδή ο άλλος δε μας κάλεσε στο πάρτι του, επειδή δε μας μιλάει στο μσν, επειδή μας πάτησε τα καινούρια μας All Stars και λοιπές χαζομάρες που θα έπρεπε κανονικά να χαρακτηρίζουν μόνο τα 10χρονα. Ναι, υπάρχουν περιπτώσεις που άλλοι δε μας φέρθηκαν σωστά. Που μας μαχαίρωσαν πισώπλατα, που μας πρόδωσαν, ή που δεν τήρησαν κάποια υπόσχεση. Οκ. Συμβαίνουν αυτά. Με το να κρατάμε κακία, δε γινόμαστε εξίσου κακοί και ανώριμοι; Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να συγχωρέσεις τον άλλο. Να πεις άντε στο καλό, το ξεχνάω. Είναι μεγάλη πολυτέλεια να μην κρατάς κακίες, γιατί πολύ απλά αναπνέεις ελεύθερα Βλέπεις τους άλλους και δε σκέφτεσαι όσα σου έκαναν. Σκέφτεσαι μόνο ότι εσύ φάνηκες ανώτερος και συγχώρεσες ό,τι κι αν ήταν αυτό. Ας σε πουν ηλίθιο. Πόσοι ηλίθιοι έχουν τη δύναμη να συγχωρούν όπως εσύ;

Μη νομίζετε ότι βγάζω την ουρά μου απ' έξω. I'm guilty of all charges. Και εγώ έχω κρατήσει παλιές κακίες γιατί δεν έχω ωριμάσει αρκετά ώστε να τις αφήσω πίσω μου. Αλλά από την άλλη, κατάφερα να συγχωρήσω άτομα, και να δω και το δικό μου φταίξιμο σε κάποιες καταστάσεις. Γιατί ποτέ δε φταίει μόνο ο ένας. Να σας πω την αλήθεια, είναι τρομερό αίσθημα να αφήσεις πίσω σου αυτό που σου έκανε ο άλλος και σε πλήγωσε, και να παραδεχτείς ότι φέρθηκες και εσύ μαλακισμένα. Να μπορείς να τον κοιτάξεις χωρίς να εξαπολύσεις 100 κατάρες, και να νευριάσεις με τη χαρά του. Να μπορείς να λυπηθείς πραγματικά με τη στεναχώρια του, και όχι να γελάς χαιρέκακα από μέσα σου. Ό,τι έγινε, έγινε. Αναλώνουμε πάρα πολύ χρόνο όντας θυμωμένοι και ξεχνάμε ότι ποτέ δε θα μπορέσουμε να είμαστε πραγματικά χαρούμενοι αν αφήνουμε το παρελθόν να μας τραβάει πίσω.

Γι' αυτό...μια συμβουλή...ξεχάστε ό,τι μικρό ή λίγο μεγαλύτερο σας έκανε κάποιος. Δεν υπάρχει λόγος να αναδεύουμε συνέχεια το παρελθόν, όταν υπάρχουν τόσα άλλα να σκεφτούμε.

Και για να το πω πιο σωστά..."Life is too short to be pissed off all the time. It's just not worth it."

PS: Να και μια ιστοριούλα που περιγράφει πολύ καλύτερα το τι είναι ο θυμός...
Κάποτε ήταν ένα μικρό αγόρι το οποίο είχε έναν άσχημο χαρακτήρα και θύμωνε πάρα πολύ εύκολα· θύμωνε με το παραμικρό. Ο πατέρας του του έδωσε μια τσάντα με καρφιά και του είπε κάθε φορά που θα έχανε την αυτοκυριαρχία του και θα θύμωνε, θα έπρεπε να καρφώσει ένα καρφί στην πίσω πλευρά του φράχτη τους. Την πρώτη ημέρα το αγόρι κάρφωσε 37 καρφιά επάνω στο φράχτη. Τις επόμενες βδομάδες, καθώς το αγόρι με προσπάθεια μάθαινε να ελέγχει τα λόγια του και το θυμό του, ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε καθημερινά όλο και μίκραινε. Το αγόρι κατάλαβε ότι ήταν ευκολότερο να ελέγχει το θυμό του από το να καρφώνει εκείνα τα καρφιά επάνω στο φράχτη.
Τελικά ήρθε μια μέρα που το αγόρι δεν θύμωσε καθόλου. Με χαρά το είπε στον πατέρα του και εκείνος του σύστησε να βγάζει ένα καρφί από το φράχτη για κάθε μέρα που θα μπορούσε να συγκρατήσει τα λόγια του και το θυμό του εντελώς. Οι μέρες πέρασαν και τελικά μια μέρα το αγόρι είπε στον πατέρα του πως όλα τα καρφιά είχαν φύγει από το φράχτη.
Τότε ο πατέρας πήρε το αγόρι από το χέρι και το οδήγησε στο πίσω μέρος του φράχτη. Του είπε τότε: τα κατάφερες πολύ καλά γιε μου, αλλά κοίταξε όλες αυτές τις τρύπες επάνω στο φράχτη. Ο φράχτης ποτέ δεν θα είναι ο ίδιος, όπως και πρώτα. Όταν λες πράγματα επάνω στο θυμό σου πάντα αφήνουν μια ουλή, πάντα αφήνουν κάποιο σημάδι όπως αυτά εδώ. Μπορείς να μπήξεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και μετά να το βγάλεις. Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πεις πως λυπάσαι και θα ζητήσεις συγνώμη· η πληγή παραμένει εκεί.»
~Carina

8 σχόλια:

ΑΝΝΑ είπε...

Σωστά τα λες.... Και σου μιλάει ένας παρορμητικός άνθρωπος... Όσο εύκολα θυμώνω, τόσο εύκολα ξεφουσκώνω. Αλλά η αλήθεια είναι ότι μόνο ένα άτομο στη ζωή μου μισώ. Αλλά τον μισώ σοβαρά. Και αυτό το μίσος μου έχει κάνει κακό, μου έχει φάει τα σωθηκά, με νέκρωσε.... Οπότε και εγώ λέω να ακολουθήσω τη συμβουλή - προτροπή σου, και αν τα καταφέρω και δώσω τόπο στην οργή θα σου πω.... Είναι πολύ ψυχοφθόρο συναίσθημα το μίσος.....
φιλια πολλά

Flonsavardu είπε...

προσωπικά συνήθως θυμώνω πολύ, αλλά δεν λέω άσχημα πράγματα σε εκείνους που με θυμώνουν. καμιά φορά λέω πράγματα που πληγώνουν ασφαλώς, αλλά έχω τη σθεναρή εντύπωση ότι κανένας δεν με παίρνει στα σοβαρά επειδή συμβαίνει συχνά, είμαι κάτι σαν τον τρελό του χωριού.

αν έχω κρατήσει κακία; δεν αναλώνομαι στο να κρατώ κακία ή να σκέφτομαι να εκδικηθώ κάποιον, αλλά ναι κρατώ κακία για περιστατικά. ακόμα και με ανθρώπους που διατηρώ ακόμη σχέσεις και τους αγαπώ, καμιά φορά σκέφτομαι πράγματα που έχουν πει ή έχουν κάνει και βλέπω ότι δεν τα έχω ξεπεράσει. οκ, οκ! μόνο με τους γκόμενους μου συμβαίνει αυτό, με τους φίλους μου δεν έχω κανένα πρόβλημα... χαχαχαχαχα.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΥΜΩΝΩ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΩ ΚΑΚΙΑ.

Sunshine είπε...

Για να πω την αληθεια τον τελευταιο καιρο ειμαι πολυ οξυθυμη με αποτελεσμα να θυμωνω πολυ γρηγορα...
οχι κακιες πια εχω σταματησει να κραταω γιατι δεν εχει πια κανενα νοημα... αυτο που γραφεις στην ιστοριουλα σου Carina μου ειναι αληθεια,πολλα απο αυτά που λεμε στο θυμο μας πληγωνουν ανθρωπους χωρις να το καταλαβαινουμε εκεινη τη στιγμη..
Για αυτο λοιπόν στα δύσκολα παντα να χαμογελάμε και τοτε μπορει να κανουμε και τον διπλανό μας να μας χαμογελάσει!!!

Aspa είπε...

Ο Τσώρτσιλ είχε πει “A man is about as big as the things that make him angry”

Σπουδαία η ιστοριούλα… Θα την πω και στα κορίτσια μου!

ChicaGriega είπε...

Εκπληκτική ανάρτηση αν και η ιστοριούλα έχει ξαναπέσει στην αντίληψη μου... Ακόμη καταπληκτικότερο το σχόλιο πριν το δικό μου! Τρομερή σύλληψη!

Little Hope Flags είπε...

BOUBOU: Όσο πιο πολύ σε έχει πληγώσει κάποιος, τόσο πιο δύσκολο είναι να τον συγχωρέσεις. Αυτό είναι ανθρώπινο. Και μόνο το ότι προσπαθείς να το ξεπεράσεις σε κάνει ανώτερο άνθρωπο. Ελπίζω σύντομα να αποτελεί παρελθόν!

Flonsavardu: Ο τρελός του χωριού...χαχα. Πέρνα λίγο και από εδώ να σε κάνουμε χάζι!...
Εντάξει, με τους πρώην όπως και να το κάνεις είχες δεθεί σε πολλά επίπεδα, διαφορετικά απ'ότι με τους φίλους. Αλλά και πάλι, ας το πάρει το ποτάμι!...

JK O SKPOUTZAKOS: Χρόνια πολλά! Πάλι καλά, τυχερός είσαι!

Sunshine: Δε θυμάμαι πού το έχω διαβάσει/ακούσει, αλλά όταν θυμώνουμε πρέπει να μετράμε μέχρι το 10 και να παίρνουμε βαθιές ανάσες. Μόνο έτσι θα συγκρατήσουμε όσα δε θέλουμε να πούμε αλλά μας βγαίνουν στην οργή μας. Ελπίζω να βρεις εσωτερική ηρεμία σύντομα παρά τα όσα συμβαίνουν...

Aspa: Θέλω να μου πεις σχόλια! Σίγουρα κάτι θα έχουν να πουν! :p

ChicaGriega: Μερικοί άνθρωποι έχουν πει με μονάχα μία φράση πάρα πολλά. Την ιστορία μου την είχαν στείλει με μειλ πιο παλιά και μου είχε κάνει εντύπωση. Οπότε μάλλον θα την έχεις διαβάσει και εσύ ξανά!

Daizy είπε...

Η ιστοριούλα με το αγόρι πραγματικά απίστευτη και πολύ διδακτική..Πράγματι,πάνω στο θυμό μας μπορεί να πούμε πράγματα που πληγώνουν τους άλλους κι αυτό εξακολουθεί να ισχύει,ακόμα κι όταν μας περάσει ο θυμός.
Πάντως,ο θυμός έρχεται και φεύγει,το θέμα είναι τι μένει πίσω ή τι αφήνουμε εμείς να μείνει πίσω.Προσωπικά,δεν θυμώνω εύκολα αλλά αν γίνει θα είναι για σοβαρό λόγο και δύσκολα μου περνάει.
Κακίες δεν κρατάω,ακόμα κι αν τσακωθώ με κάποιον,πάντα κάτι καλό θα κρατήσω απ'αυτόν,αλλά δυσκολεύομαι να ξεχάσω συμπεριφορές,χωρίς να σημαίνει ότι εγώ είμαι στο απυρόβλητο.Πάντως,είναι πολύ δυσάρεστο και ψυχοφθόρο συναίσθημα.