Chick Flick

Αυτές οι κρύες μέρες του χειμώνα σηκώνουν πολλές ταινίες και χουχούλιασμα στο κρεββάτι. Μιας και τον τελευταίο καιρό έχω δει πολλές "βαριές" ταινίες (συνιστώ το Amadeus, αν όχι για οτιδήποτε άλλο, για την εκπληκτική μουσική του Μότσαρτ), αποφάσισα να δω μια ρομαντική κομεντί, έτσι για αλλαγή.

Η ταινία που είδα λοιπόν ήταν το "He's just not that into you", με τους Drew Barrymore, Justin Long, Jennifer Aniston, Ben Affleck, G. Goodwin κλπ. Η υπόθεση; Πέντε γυναίκες προσπαθούν να βρουν τον έρωτα και επαναθεωρούν τις επιλογές τους όταν βλέπουν πως αυτό που νόμιζαν ότι ήθελαν, δεν ήταν τελικά όπως το φανταζόντουσαν.

Η ταινία αυτή με έκανε να σκεφτώ το πώς παρουσιάζονται τα ρομάντζα στις αμερικάνικες ταινίες.

Πρώτα απ'ολα, για να είμαστε ακριβείς, οι ρομαντικές ταινίες όπως η παραπάνω, ανήκουν στο είδος "chick flick". Το "chick flick" αποτελείται από ταινίες γεμάτες γυναίκεια κλισέ που κάνουν τις γυναίκες να καρδιοχτυπούν και να συμπάσχουν με την άτυχη πρωταγωνίστρια.

Καθώς σκεφτόμουν αυτό το είδος ταινιών (και μετά και από μια μικρή βοήθεια του google), κατέληξα σε μερικούς μύθους-κλισέ που παρουσιάζονται σε τέτοιες ταινίες.

Κλισέ no1: Έρως ανήκατε μάχαν

...που σημαίνει ότι κανείς δε μπορεί να ξεφύγει από τον έρωτα, και ότι ο έρωτας ξεπερνά τα πάντα. Ακόμα και τις χωροχρονικές διαστάσεις του σύμπαντος, αφού βλέπουμε ζευγάρια που ζουν σε τελείως διαφορετικές εποχές, να ενώνονται μαγικά. Παράδειγμα είναι το Lakehouse όπου ο συμπαθής Κιάνου Ριβς ερωτεύεται την Σάντρα Μπούλοκ, παρόλο που ζει...λίγα χρόνια πριν από εκείνη. Ίσως γι'αυτό να μη βρίσκω και εγώ τον έρωτα της ζωής μου. Μάλλον έχει παγιδευτεί στην κιτς εποχή των 90's και στις βάτες του σακακιού του.

Κλισέ no2: Ο θάνατος σου πάει πολύ

Εδώ συμβαίνουν δύο πράγματα.
Από τη μία, οι νεκροί εραστές δε λένε να αφήσουν με τίποτα τη γη και στοιχειώνουν την αγαπημένη τους ακόμα και μετά θάνατον. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο ταινίες όπου ο νεκρός άντρας μένει με την αγαπημένη του και...δεν την αφήνει σε ησυχία μέχρι να συμπληρωθούν δύο ώρες και να δοθεί επιτέλους μια λύση στο δακρύβρεχτο δράμα.
Από την άλλη, έχουμε τις ηρωίδες των ταινιών που πάσχουν από μια τερματική ασθένεια, που δεν τις σκοτώνει παρά μονο στο τέλος της ταινίας. Το αγαπημένο μου παράδειγμα είναι το Moulin Rouge. Άλλωστε, πώς αλλιώς θα είχε γράψει ο Cristian την ιστορία της ζωής του αν η Satine δεν είχε ξεψυχήσει στα χέρια του μετά την καλύτερη παράσταση της ζωής της; Βέβαια, να πούμε εδώ ότι η ηρωίδα δεν "φεύγει" πριν να πει αντίο στον καλό της. Ο θάνατος μπορεί να περιμένει για χάρη του θεάματος.

Κλισέ no3: Σύννεφό μου βρέξε

Νομίζω ότι τα λόγια είναι περιττά. Ρομάντζο που θέλει να σέβεται τον εαυτό του δε γίνεται να μην έχει λίγη βροχή, πάγο, ή χιόνι. Και φυσικά, οι πρωταγωνιστές αποφασίζουν να κυνηγήσουν ο ένας τον άλλον, ή να φιληθούν κάτω από την βροχή. Ο έρωτας θέλει θυσίες άλλωστε. Τώρα αν αρπάξουν καμιά πνευμονία, θα εξυπηρετήσουν και το κλισέ no2. Δύο σε ένα.

Κλισέ no4: Φίλα με

Ό,τι και να πω για τα κινηματογραφικά φιλιά είναι λίγο. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Πρωταγωνιστές που κρεμιούνται ανάποδα σαν τις μαϊμούδες (βλ. Spiderman), τα φιλιά στη βροχή, οι ηρωίδες που γραπώνονται από τον έτερον ήμισυ σαν να του ρουφάνε την ψυχή, το ανασήκωμα της φτέρνας, το φιλί που συνοδεύεται από το θριαμβευτικό χειροκρότημα του πλήθους...θέλετε και άλλα;
Άντε μετά να συμβιβαστείς με ένα απλό φιλί σε έναν κοινό δρόμο με κανονική θερμοκρασία.

Κλισέ no5: Run Forrest, run

Αυτό το πράγμα με το κυνηγητό δεν το καταλαβαίνω. Δε λέω, ο έρωτας αποβλακώνει αλλά τόσο πολύ πια; Θες να πεις κάτι σε αυτόν που έχεις ερωτευτεί; Γιατί δεν τον παίρνεις στο κινητό του; Και αν δεν το σηκώσει, πάρτον σε άλλο αριθμό. Πού να τρέχεις τώρα σε αεροδρόμια, σταθμούς και πάει λέγοντας; Λίγη πρακτική σκέψη δε βλάπτει. Άσε που σύμφωνα με τον νόμο του Μέρφυ, δε θα έπρεπε να προλάβαινε κανείς κανέναν. Για να λέμε τα σύκα σύκα, και τη σκάφη σκάφη.

Κλισέ no6: Αδερφικές σχέσεις

Όπου μπλέκονται δύο αδερφές, να είστε σίγουροι ότι η μία θα είναι η καλή και η άλλη το μαύρο πρόβατο. Στη μέση της ταινίας βέβαια, οι ρόλοι θα αντιστραφούν, έτσι ώστε στο τέλος να έχουν μάθει και οι δύο από τα λάθη τους, και να συμφιλιωθούν. Φυσικά, κάπου θα υπάρξει και ένας άντρας που θα επιφέρει το πλήγμα. Αλλά αυτός έχει ξεχαστεί μέχρι να τελειώσει η ταινία.
(βλ. In her shoes)

Κλισέ no7: S.O.S

Γιατί πάντα οι άντρες σώζουν τις γυναίκες; Μόνο εμείς σκοντάφτουμε; Δεν είμαστε πια αρκετά χειραφετημένες για να μπορούμε να ορίζουμε μόνες μας τη μοίρα μας; Ο Jack θα μπορούσε να είχε σωθεί. Αλλά πού θα ήταν το δράμα τότε; Ολόκληρος Τιτανικός βυθίστηκε...να μην υπάρχει μία έστω δακρύβρεχτη ιστορία έρωτα;

Κλισέ no8: One man's trash is another man's treasure

Δεν σε θέλει ο Κόνορ; Μην ανησυχείς. Στην πορεία θα σε ερωτευτεί ένας άσχετος από το πουθενά, και ενώ εσύ θα ψάχνεις τον ένα και μοναδικό, αυτός θα λιώνει δίπλα σου. Βέβαια, υπάρχει και η άλλη περίπτωση. Ο Mr. Perfect είναι ο κολλητός σου που ξύπνησε μια μέρα και ανακάλυψε τον έρωτά του αλλά φοβόταν να στο πει. Εσύ βέβαια χαμπάρι δε θα πάρεις μέχρι να τελειώσει η ταινία, οπότε θα τον κυνηγήσεις και θα του αποκαλύψεις και τα δικά σου αισθήματα.

Κλισέ no9: Call me, call me

Δεν ξέρω τι συνέβη πρώτο. Η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Εμείς αρχίσαμε να παθιαζόμαστε με τα κινητά μας και να ξεροσταλιάζουμε περιμένοντας ένα μήνυμα, ή μας το "κόλλησαν" τα chick flicks; Ό,τι και αν συνέβη, η ζημιά έγινε. Το κινητό είναι η επέκταση όχι μόνο του χεριού μας...αλλά και της καρδιάς μας. Ή των φαντασιώσεών μας όπως και να'χει.

Κλισέ no10: Eram quod es, eris quod sum

Ο ήρωας που είναι σινγκλ στην αρχή της ταινίας, καταλήγει με ένα βλακώδες ύφος ερωτευμένου. Αυτός που ήταν ενάντια στο γάμο, ανακαλύπτει ότι τελικά, ίσως και να θέλει να παντρευτεί. Και αυτός που ήταν παντρεμένος, χωρίζει. It pays off being single τελικά!



Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως τα chick flicks μας έχουν δημιουργήσει προσδοκίες που δε μπορούν να εκπληρωθούν γιατί πολύ απλά ζούμε στον πραγματικό κόσμο. Δεν τρέχουμε πίσω από τον άλλο, δε φιλιόμαστε στη βροχή, και ξέρουμε πολύ καλά σε ποιον αρέσουμε και σε ποιον όχι, κι ας μην το παραδεχόμαστε. Το ζήτημα είναι πού σταματάει το παραμύθι και πού ξεκινάει η πραγματικότητα. Κάποια πράγματα δε συμβαίνουν μόνο στις ταινίες...ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Μήπως περιμένουμε τον ιππότη με το λευκό άλογο με αποτέλεσμα να χάνουμε τελικά ευκαιρίες; Και με ποια κριτήρια κρίνουμε τις σχέσεις μας; Υπάρχει το τέλειο των ταινιών; Μήπως περιμένοντας το τέλειο διαλύουμε το σχεδόν-τέλειο;

Κλείνω το μονόλογο με μια από τις καλύτερες φράσεις της ταινίας, δια στόματος Drew Barrymore:
"I had this guy leave me a voicemail at work, so I called him at home, and then he emailed me to my BlackBerry, and so I texted to his cell, and now you just have to go around checking all these different portals just to get rejected by seven different technologies. It's exhausting. "

(Αυτός ο άντρας μου άφησε μήνυμα στην δουλειά, και εγώ τον πήρα στο σπίτι, και μετά αυτός μου έστειλε μέιλ στο BlackBerry μου, και εγώ του απάντησα στο κινητό του, και πια πρέπει να ελέγχεις όλα αυτά, μόνο και μόνο για να σε απορρίψουν από εφτά διαφορετικές τεχνολογίες. Είναι εξουθενωτικό.)

Τα συμπεράσματα δικά σας!


~Carina

Το σάντουιτς των ηλιθίων

Όλη μέρα σήμερα χάζευα από εδώ και από εκεί, λίγο ίντερνετ, λίγο μουσική, λίγο τηλεόραση...είδα και τα ζώδια το πρωί από το εγκυρότερο κανάλι της ελληνικής τηλεόρασης (ονόματα δε λέμε), και επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου για άλλη μια φορά, ότι δηλαδή είναι βλακείες όλα αυτά, και ότι κάθε μέρα τα ίδια λένε με άλλα λόγια. Πετάνε και έναν Κρόνο σε κάθε ζώδιο, βάλε και λίγο Άρη να γίνει πιο ενδιαφέρον, και σήμερα η μέρα σου θα είναι πολύ τυχερή σε αισθηματικά, επαγγελματικά, οικονομικά, και ό,τι άλλο λήγει σε -ικα. Αφού λοιπόν πήρα την ημερίσια δόση της αποβλάκωσής μου, ήθελα να γράψω ένα κείμενο στο blog τώρα που μπορώ. Πρώτη φορά από τότε που ανοίξαμε το mialampa, δεν είχα τι να γράψω! Ξεκίνησα ένα κείμενο...και το έσβησα...ξεκίνησα και δεύτερο...το έσβησα και αυτό...ε τρίτο και τυχερό! Έτσι;
{Επιστήμονες άνθρωποι δεν έχουμε προκαταλήψεις.}

Τελοσπάντων, γράφω το κείμενο τώρα και μου έρχονται διάφορα στο μυαλό. Μόλις πριν δύο μέρες ανακάλυψα πόσος κόσμος έχει blog και με έπιασε τσαντίλα που τόσο καιρό διάβαζα μόνο τις δικές μου βλακείες ξανά και ξανά, προσπαθώντας να με πείσω ότι λέω κάτι ενδιαφέρον. Ξεπερνάω όμως τα νεύρα μου...και με πιάνει παράπονο. Γιατί όλοι αυτοί οι ενδιαφέροντες και έξυπνοι άνθρωποι που έχουν blog να μην είναι και γνωστοί μου στην "κανονική" ζωή; Εγώ γιατί να πέφτω συνέχεια σε βλαμμένους, και να περιτριγυρίζομαι από ψώνια; ("Γιατί να είμαι το ζαμπόν σε ένα σάντουιτς ηλιθίων;") Μήπως όλοι οι σωστοί κρύβονται να μην τους κατασπαράξουν όλοι οι υπόλοιποι; Και γιατί πλειοψηφία να είναι πάντα οι χειρότεροι; Πότε έχεις δει αρκετά έτσι ώστε να ξέρεις ότι δε θα βρεις ποτέ έναν σωστό άνθρωπο να είσαι μαζί του; Ναι, ο ένας μου ξυνίζει, ο άλλος μου βρωμάει, αλλά εγώ φταίω που αντί για παγωτό μου δίνουν συνέχεια γρανίτα; Καλές οι λίγες θερμίδες, αλλά συγκρίνεται το ένα με το άλλο;

Και γιατί να μην μπορεί ο υπολογιστής μου να κάνει όσα δε θέλω να κάνω εγώ; Έξυπνο μηχάνημα, αλλά κάθεται όλη μέρα στο γραφείο μου και με κοιτάζει σαν χαζός, λες και εγώ ξέρω τι θέλω!

Ελπίζω να μην χιονίσει. Κρίμα είναι...ποιος αντέχει να κλειστεί στο σπίτι και έξω να έχει ψοφόκρυο; Άσε που αν χιονίσει, όλοι θα αποκλειστούν στα σπίτια τους και εγώ με ποιον θα παίξω χιονοπόλεμο; Συν το ότι μου αρέσει η βαβούρα της πόλης, και όταν χιονίζει, όλα σιωπούν. Ωραίο αν είσαι σε τρίτο στάδιο κατάθλιψης, αλλά εγώ έχω όρεξη για Allou Fun Park, και σουβλάκια, μιας που έρχεται και Τσικνοπέμπτη.

Τώρα που είπα και Τσικνοπέμπτη...τι είναι αυτό το πράγμα φέτος; Ούτε Χριστούγεννα κατάλαβα, ούτε Απόκριες...το καλοκαίρι περιμένω μόνο, και αυτό γιατί με κούρασε το κρύο! Ώρες-ώρες νιώθω λες και είμαι κουρδισμένη και πάω όπου με πάνε.

Άσχετο τώρα αυτό που θα πω αλλά είδα χτες το "Slumdog Millionaire". Να το δει όλοι, το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Τι Hollywood λένε κάποιοι...δείτε το και θα με θυμηθείτε! Και αν έχετε στο μυαλό σας τίποτα Bollywood, μόνο στα credits χορεύουν οι ηθοποιοί, αλλά ποιος τα βλέπει έτσι και αλλιώς; (Το γιατί χορεύουν δεν το κατάλαβα. Τόσο πολύ χάρηκαν που τελείωσε η ταινία; Τι να πει κανείς...)

Ελπίζω αν αντέξατε να φτάσετε μέχρι αυτό το σημείο να μην σκέφτεστε "πάει, μόλις έχασα άλλα 10 λεπτά από τη ζωή μου. Φτου!". Για να μην χάσετε και άλλα 10...και μιας και λέω ασυναρτησίες, έτσι για να πω κάτι, καλή συνέχεια σε όλους!

May the force be with you!

~Carina

Ο Δαρβίνος έκανε λάθος...

I'm back bitches!!! Ίσως να μην πρέπει να αποκαλώ bitches τους 2μιση ολόκληρους (!) αναγνώστες μας, αλλά ποτέ δεν έχω κάνει comeback, και αν δεν μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα στο blog σου βρε αδερφέ, πού θα το κάνεις;;

Η εξεταστική λοιπόν έχει (σχεδόν) τελειώσει. Η ετυμηγορία; Θα φανεί στη νεκροψία όπως λένε οι αγαπητοί φίλοι μου. Το αληθινό βασανιστήριο τώρα ξεκινάει, για όσους δεν το έχουν καταλάβει! Κάθε φορά που χτυπάει το κινητό σου και είναι φίλος σου από τη σχολή, νομίζεις ότι βγήκε μάθημα, και δώστου άγχος και ιδρώτας. Πας να απαντήσεις, σου πέφτει και το κινητό κάτω, σκύβεις να το πιάσεις, χτυπάς και το κεφάλι σου ενώ σηκώνεσαι, και όταν απαντάς με κομμένη την ανάσα, το μόνο που λένε "Έλα ρε. Σηκώθηκες; Ξεριζώσου και πάμε για κανένα καφέ!". Εμ ναι, τώρα που έχεις επιτέλους χρόνο να σε δει λιγάκι ο ήλιος. Πιο χλωμοί και από τα βαμπίρ της Στέφανι Μέγιερ γίναμε (βλ. Λυκόφως/Twilight)!

Τελειώνει που λέτε η εξεταστική, και περιμένουμε με αγωνία τα αποτελέσματα. Αν έχουμε περάσει, "καλά να είναι ο άνθρωπος!". Αν πάλι όχι, "ουστ από εδώ ο κομπλεξικός, που θέλει να λέγεται και καθηγητής!". Οι απαντήσεις έτοιμες από πριν. Κλασσικά εικονογραφημένα πλέον...

Μιας λοιπόν και γύρισα ξανά, να σας κάνω ένα heads up. Τον Sharkastic τον βρήκαμε τελικά. Είχε βουτήξει και πήγαινε προς Αμερική μεριά, αλλά μετά του είπαμε ότι τώρα με την κρίση δε λέει να πηγαίνει από εδώ και από εκεί. Άσε που είναι και αδυνατούλης, φαντάζεστε να πέσει πάνω του καμιά εύσωμη Αμερικάνα;; Θα τον λιώσει τον καρχαρία μας και ποιος θα μας κάνει διάλεξη για την μουσική των 80s τα ξημερώματα;;

Όσο για την Sunshine....ουυυυυ! Hello!! Τι καιρό έχει εκεί πάνω;; Χιονίζει; Φτου γαμώτο! Και εδώ θα χιονίσει σύντομα...Τι λες, θα κατέβεις να παίξουμε κανένα χιονοπόλεμο και να φτιάξουμε αγγελάκια στο χιόνι, ή μπα;; Μπα ε;; Εμ φυσικά, αν είσαι στο ροζ σύννεφο δεν το αφήνεις ούτε για αποκλειστική πρεμιέρα ταινίας υποψήφιας για 10 Όσκαρ. Αυτά είναι.

Τώρα για την Carina...τι να σας πω. Όταν αρχίσει να έχει παραισθήσεις ο άνθρωπος, τότε καταλαβαίνει ότι τα έχει χάσει και χρειάζεται ξεκούραση. Μια ωδή για το κρεββάτι μου:

Ω κρεββάτι μου αγαπημένο
λατρεμένο και διπλό
μου'χε λείψει τόσες μέρες
να κοιμάμαι 9ωρο
Ω κρεββάτι μου γλυκό
δέξου με άλλη μια φορά
άσε με ν'αποκοιμηθώ
στου Ορφέα την αγκαλιά
Ω κρεββάτι μου ροζουλί
με τίποτα δε σε αλλάζω
και όλη τη μέρα
επάνω σου αράζω
Ω κρεββάτι μου μαλακό
είσαι υπέροχο και εκπληκτικό
τίποτα άλλο δε ζητώ
μόνο ένα όνειρο γλυκό

Παρακαλώ να σεβαστείτε τα πνευματικά μου δικαιώματα και να μην το αναδημοσιεύεσετε πουθενά. Είναι και μεγάλη επιτυχία τρομάρα του!

Που λέτε...ναι, απ'όλα όσα μου λείπουν την εξεταστική, ο ύπνος είναι το κυριότερο. Είναι τεράστια πολυτέλεια να κοιμάσαι το πρωί όοοοσο θες και να μην σε ενοχλεί κανένας!

Σε όλους όσους αγαπάνε τον ύπνο, αφιερώνω την επόμενη σύνθεση:


Νομίζω ότι τόση ώρα λέω ό,τι μου κατέβει. Είναι η κούραση, μη με ξεσινερίζεστε!

Μιας και σας έχω κουράσει με τις ασυναρτησίες, και αρχίζω να πεινάω κιόλας (στομάχι σςςς!), σας αφήνω προς το παρόν!

Α...για να μην το ξεχάσω...ο Δαρβίνος έκανε λάθος. Πιθηκάνθρωποι υπάρχουν ακόμα, και δε λένε να εξελιχτούν με τίποτα. Ο νοών...νοείτο!

Hugs bloggies!

~Carina