Life is a mere coincidence

"The man who said "I'd rather be lucky than good" saw deeply into life. People are afraid to face how great a part of life is dependent on luck. It's scary to think so much is out of one's control. There are moments in a match when the ball hits the top of the net, and for a split second, it can either go forward or fall back. With a little luck, it goes forward, and you win. Or maybe it doesn't, and you lose.

(Matchpoint - opening line)

Θεωρίες περί τύχης

Καθώς βλέπω το Matchpoint για δεύτερη φορά, δε μπορώ να μην αναρωτηθώ πόσο μεγάλο ρόλο παίζει τελικά η τύχη στη ζωή μας.

Υπάρχουν άπειρες ρήσεις. "Αν έχεις τύχη, διάβαινε". "Το πεπρωμενο φυγείν αδύνατον". "Η μοίρα, το κισμέτ". "Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο και κανένας δε μπορεί να τ'αποφύγει." Τα έχεις ακούσει, τα έχεις διαβάσει, ίσως και να τα έχεις ζήσει. Τι είναι όμως αλήθεια τελικά;

Υπάρχουν όντως συμπτώσεις ή μήπως όλα λειτουργούν βάσει ενός μεγάλου σχεδίου που εμείς δε θα μάθουμε ποτέ; Τι μας συμφέρει να πιστεύουμε αλήθεια; Αν όλα είναι θέμα τύχης, και τίποτα δεν είναι προγραμματισμένο, τότε αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να ζούμε την κάθε μέρα, χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Αν είναι να αποκτήσουμε όσα επιθυμούμε, αυτό θα γίνει, επειδή θα είμαστε τυχεροί. Αν όχι, τότε θα είμαστε τα θύματα της τύχης που δε λέει να μας ευνοήσει. Από την άλλη, αν όντως υπάρχει ένα μεγαλύτερο σχέδιο, δεν είναι μοιρολατρικό να το αποδεχόμαστε ξέροντας πως ό,τι και αν κάνουμε, είναι μέρος αυτού του σχεδίου, είτε το θέλουμε είτε όχι;

Ίσως να προτιμάω την τύχη. Μου δίνει την ελευθερία να επηρεάσω εγώ οποιαδήποτε στιγμή το μέλλον μου. Και η αλήθεια είναι πως μου αρέσει να σκέφτομαι όλα τα πιθανά ενδεχόμενα που ξεδιπλώνονται μπροστά μου κάθε μέρα.

Κάποιος όμως μπορεί να πει εδώ πως τα σημαντικά γεγονότα θα συμβούν έτσι κι αλλιώς ανεξάρτητα από το ποιο δρόμο θα διαλέξω να ακολουθήσω. Ίσως να είναι ανόητο να θέλουμε να ελέγχουμε κάθε πτυχή της ζωής μας τη στιγμή που η ίδια η ζωή είναι έρμαιο συμπτώσεων και τυχαιοτήτων.

Μην αγχώνεστε όμως. Υπάρχει και η μέση λύση, όπως συμβαίνει (σχεδόν) πάντα. Δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα. Έτσι, συμβιβάζουμε τα ασυμβίβαστα. Η ζωή λειτουργεί βάσει ενός μεγάλου σχεδίου. Δεν είναι όμως σταθερό και αμετάκλητο. Είναι ένα σχέδιο που αλλάζει ανάλογα με τις επιλογές μας και τις αποφάσεις μας. Η ζωή άλλωστε είναι δική μας. Οφείλουμε να έχουμε έναν έλεγχο πάνω της, όσο μικρός και αν είναι αυτός.

Όλα αυτά είναι καλά. Θα μπορούσα να πω περισσότερα, αλλά επειδή η ταινία παίζει ακόμα, και το τελευταίο μέρος είναι ό,τι αξίζει να δει κανείς, ας το αφήσω εδώ.

Τι πιστεύω όμως εγώ;

"Life is like a box of chocolates. You never know what you're gonna get."

Και με αυτό, κλείνω.

~Carina