By Carina
Just shine on...
Η βασική συνταγή για μια αξέχαστη Πρωτοχρονιά είναι, μεταξύ άλλων, η διακοπή ρεύματος πάνω στο καλύτερο: την βασιλόπιτα. Να λοιπόν ένας πρωτότυπος τρόπος να κερδίσει κανείς το φλουρί: από τύχη γιατί έσβησαν τα φώτα και πήρε το κομμάτι που αναλογούσε σε κάποιον άλλον, στημένα γιατί είδε πού κρυβόταν λίγο πριν πέσει το ρεύμα, με συνωμοσία έχοντας συμφωνήσει με την ΔΕΗ να κάνει την διακοπή ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, ή με γκαμεντιά, όταν παραλίγο να το καταπιεί καταβροχθίζοντας την ωραία βασιλόπιτα μέσα στο σκοτάδι. Για εμάς στις εξωτικές περιοχές Παγκρατίου, Ζωγράφου, Υμηττού, που ζήσαμε αυτή τη μεγαλειώδη στιγμή, το 2012 προμηνύεται...γεμάτο εκπλήξεις, αφού δεν ξέρεις τι σου φυλάει στην επόμενη γωνία, ή μάλλον στον επόμενο διακόπτη. Σε εμάς τους λίγους και εκλεκτούς που ένιωσαν το μένος της ΔΕΗ Πρωτοχρονιάτικα, πέρα από τα χαράτσια και τις αυξήσεις (αυτό είναι καθημερινότητα πλέον), γεννήθηκε το εξής εύλογο ερώτημα: αν μια υπερφόρτωση αλλαγής του χρόνου ήταν αρκετή να ρίξει την τάση, κάτι που δεν συμβαίνει ούτε όταν δουλεύουν τα air-condition στο φουλ, φαντάσου τι καταστροφή θα προκαλέσει το ληγμένο ημερολόγιο των Μάγιας. Τα ρολόγια θα αρχίσουν να τρέχουν ανάποδα, ο Καμίνης θα στήσει δέντρο στο Σύνταγμα, τα άδεια μαγαζιά θα χαρίζονται, δεν θα νοικιάζονται, οι τηλεοράσεις θα αυτοαναφλεγούν, και θα ηρεμήσουν επιτέλους τα κεφάλια μας.
Λοιπόν, το να κερδίσεις το φλουρί σε τέτοιες δύσκολες εποχές είναι ευχή και κατάρα. Ειδικά αν το κερδίσεις με την πρώτη...βασιλόπιτα. Ευχή γιατί η τύχη περισσεύει όσο και τα πέντε ευρώ στον άφραγκο. Και κατάρα γιατί αναλαμβάνεις την σκληρή υποχρέωση να κάνεις ποδαρικό σε όλους. Δηλαδή Όπα...ΟΠΑ! Από πότε ένα στρογγυλό νόμισμα σε μια πίτα βουτύρου, ζάχαρης, αυγών, και άχνης χαρίζει τόση τύχη ώστε να εγγυάται μαγικά στον αποδέκτη τυχερό πόδι; Κι αν σου πάει στραβά η χρονιά, θα φταίει το νόμισμα άραγες; Δεν νομίζω...εγώ θα κακοχαρακτηριστώ, και η χαζοφάτσα του Δημόκριτου θα με κοιτάζει με το ανέκφραστο πλαγιαστό του μάτι, σαν να μου λέει "Βρε δεν με παρατάς κι εσύ...Εγώ φορτώθηκα την αιωνιότητα."
Λοιπόν...είχα πολλά χρόνια να κερδίσω το φλουρί. Τώρα που το σκέφτομαι...η πρώτη φορά που το κέρδισα ήταν, θαρρώ, το 2000, όπου με χαρά ανακάλυψα στην πίτα μου ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο, το οποίο, όπως ανακάλυψα με ανακούφιση, δεν οφειλόταν σε μαγειρικό σφάλμα, αλλά στην καλή μου τύχη. Κι εγώ κοκορευόμουν ότι κέρδισα το φλουρί κι είμαι εξασφαλισμένη για ολόκληρη τη χιλιετία (ναι, αυτό χρειαζόμουν για να ζήσω μέχρι το 2999). Αργότερα γκρέμισαν το όνειρό μου, αφού μου αποκάλυψαν ότι ήταν στημένο γιατί ως μικρή κι ανώριμη, τους είχα πρήξει όλους με το σοβαρό ερώτημα "εγώ πότε θα κερδίσω το φλουρί;" κι έτσι προτίμησαν να μου το δώσουν, μπας και τους αφήσω ήσυχους για τα επόμενα χίλια χρόνια. Ήττα no1.
Ήττα no2. Την επόμενη φορά που κέρδισα το φλουρί ήταν πριν λίγα χρόνια, δε θυμάμαι πόσα, ή πότε, αλλά όσο το σκέφτομαι μου φαίνεται όλο και πιο πρόσφατο. Λοιπόν, κόβαμε την πίτα, και με προσπέρασαν κατά λάθος, δίνοντας το κομμάτι μου σε κάποιον άλλο. Διαμαρτυρήθηκα φυσικά (ας το πάρουν απόφαση επιτέλους, όπου μπλέκεται βασιλόπιτα το παίρνω πατριωτικά) και πήρα το επόμενο κομμάτι το οποίο...τσα! Είχε το φλουρί. Ένιωσα σαφώς προδομένη και αδικημένη. Το κομμάτι που προοριζόταν για μένα αρχικά, ήταν ά-φλουρο, και η τύχη με κορόιδευε κατάμουτρα, χαρίζοντας μου την τύχη κάποιου άλλου. Fail.
Το τρίτο και τυχερό ήταν το φετινό...όπου η διακοπή ρεύματος προκάλεσε μια σύγχυση, κι έτσι όπως απλώσαμε το χέρι να πιάσουμε το πιάτο του συγγενή στα αριστερά, ρίξαμε την σαμπάνια, προκλήθηκε ένας μικρός πανικός, ένας μικρός Τιτανικός (σε απλά D) και όταν επανήλθαμε στο σοβαρό θέμα που μας έκαιγε όλους, προσπέρασαν τον συγγενή αριστερά, και έδωσαν το κομμάτι του σε εμένα, το οποίο ξεκόλλησε πριν φτάσει τον προορισμό του, και Ω! αποκαλύφθηκε το φλουρί. Λοιπόν, κάποιος θα έλεγε ότι πήρα το αίμα μου πίσω για την άδικη προσπέραση των προηγούμενων χρόνων. Εγώ όμως, η γκρινιάρα της βασιλόπιτας, λέω ότι είναι καιρός επιτέλους να σταματήσει να με κοροϊδεύει το φλουρί, και να έρθει κάποια στιγμή στο κομμάτι μου φυσιολογικά, χωρίς στημένα μοιράσματα, χωρίς προσπεράσεις, με την ορθή σειρά, και σαν νορμάλ άνθρωπος να το δαγκώσω και να ουρλιάξω με χαρά "το βρήκα!", καταστρέφοντας την αγωνία όλων των υπόλοιπων που ψαχουλεύουν με μανία το κομμάτι τους. Ζητάω πολλά;
Όχι, δηλαδή, φαντάσου τι έχει να γίνει τα επόμενα χρόνια. Αν εξελίσσεται έτσι η σχέση μου με τη βασιλόπιτα, έχοντας "κερδίσει" το φλουρί 3 φορές σε 22 χρόνια, δηλαδή περίπου 1 φορά κάθε 7 χρόνια (συμβολικό το 7), στα 29 μου που θα κερδίσω ξανά το φλουρί, αν τα μαθηματικά δεν με διαψεύσουν, υποθέτω ότι θα ξεκολλήσει η σκεπή και θα προσγειωθεί στο κεφάλι μου ο Άγιος Βασίλης. Στα 36 θα χαλάσουν τα φρένα του Ρούντολφ και θα σκάσει με τα κέρατα στο τραπέζι, στα 43 θα μας χτυπήσει την πόρτα ο παππούς ΕΤ ζητώντας να τον πάμε επιτέλους σπίτι, στα 50 θα ξαναγεννηθεί ο Βόλντεμορτ από τις στάχτες στο τζάκι...και λοιπά και λοιπά και λοιπά...
Αλλά νομίζω ότι βιάζομαι λιγάκι. Για να φτάσουμε στην επόμενη βασιλόπιτα (εντάξει, έχουμε κι αυτή της δουλειάς, αλλά δεν έχει φλουρί) πρέπει πρώτα από όλα να επιβιώσουμε από το 2012, την χρονιά που ήδη από καιρό έχει κακοχαρακτηριστεί εξαιτίας ενός λαού που κανείς δεν γνώρισε, εξαιτίας των Αμερικάνων που όπου ακούν καταστροφή βλέπουν δολλάρια, και εξαιτίας των μεγάλων πολιτικών κεφαλιών και οικονομικών κεφαλαίων αυτού του τόπου και μη. Λοιπόν, έρχονται, αν είμαστε τυχεροί, άλλες 363 ημέρες για εμάς, οι οποίες εύχομαι να είναι ανώδυνες, κι όχι σαν το τσιρότο, γεμάτες καλές εκπλήξεις, κι όχι σαν την βασιλόπιτα, και φυσικά με υγεία και δουλειές...Και λιγότερους φανταστικούς διαλόγους με αρχαίους χαρακτήρες παλιών νομισμάτων. Το είχε πει και ο Νταμπλντορ άλλωστε, δεν κάνει καλό να ονειρεύεσαι και να ξεχνάς να ζεις.
Καληνύχτα τρύπια δεκάρα, καληνύχτα τυχερό ευρώ, καληνύχτα 10 δραχμές του 1982...Εγώ πέφτω για ύπνο τώρα, φροντίστε να δουλέψετε, εντάξει; Δεν σας πληρώνω τσάμπα...
ΠιΕς: Καλή Χρονιά σε όλους με υγεία, δύναμη, και ασφάλεια!...
