Μια σταγόνα αρκεί

By Carina

Κλέψε όσα δε σου χαρίζονται

Όσο κι αν μεγαλώνεις, υπάρχει πάντα μια μικρή μαγική στιγμή που νομίζεις ότι αφουγκράζεσαι τη φωνή του κόσμου. Όλες οι κρυφές αλήθειες...είναι εκεί, για να τις κάνεις δικές σου. Μα σαν από κατάρα, με το που τις αγγίζεις αυτές χάνονται, και εκεί που λες "κατάλαβα", ξεχνάς κι αρχίζεις πάλι απ'την αρχή. Ο κόσμος κρύβεται από τον ήλιο.

Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν...

Γεμάτη η ζωή από εκκρεμότητες...

Όσα λέμε πως θα γίνουν, μα μένουν πάντα μισά...

Γεμάτη η ζωή με πιθανότητες...

Κι ας μένουμε πάντα σε εκείνα τα γνωστά...

Προσαρμόζομαι...στα λίγα που αντέχω

Φοβάμαι...τη σταθερότητα

Ελπίζω...σε αβεβαιότητα

Θα γίνομαι κάποιος άλλος

ίσα για να κοιτάζεις την αντανάκλαση

και να τρομάζεις

πόσο μ'αλλάζει

μια σταγόνα βροχή

Δεν σε ξέρω όσο αλλάζεις

Πόσο μοιάζεις...με όλα εκείνα που κρύβεις

Νομίζω πως αλλάζω....μα μένω πάντα ίδια.....Τι κατάρα κι αυτή.

Ούτε εγώ δεν με καταλαβαίνω.

" Μια γραμμή μπροστά στη στάση

ποιος θα τρέξει να προφτάσει
μόδα είναι, θα περάσει
τα λεπτά γίνονται μήνες
τη ζωή του ποιος θα πιάσει? "

...Γιατί είμαι εκείνη που βλέπει το λάθος και μελαγχολεί.


PS: Κι εγώ μελαγχολώ με το Νησί. Κι εγώ φοβάμαι την απώλεια. Κι εγώ αγαπώ το χειμώνα, μα με τρομάζει πού και πού το τόσο του σκοτάδι...