Late Night Wondering

By Carina

"Η μνήμη είναι το μόνο που έχουμε. Διάλεξε την καλύτερη."

Η μνήμη είναι επιλεκτική. Δε θυμόμαστε τις χιλιάδες εκδοχές μιας κατάστασης, παρά μόνο αυτή που μας συμφέρει. Η μνήμη είναι ύπουλη. Σου φανερώνεται εκεί που δεν την περιμένεις. Θολώνει το παρόν σου με την ξεθωριασμένη ομίχλη του αμφίβολου παρελθόντος. Η μνήμη...γένους ουδετέρου, που ξυπνάει στις θηλυκές νύχτες και σκοτεινιάζει τις πληθυντικές μέρες.

"Ξέρω ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό. Αλλά παρ'όλα αυτά το συνεχίζω."

Γιατί μπορώ; Γιατί έτσι είμαι; Γιατί βαρέθηκα να με λένε καλό; Κάποτε θα το σταματήσω κι αυτό. Ας ελπίσω να είναι από επιλογή κι όχι από τιμωρία.

"Ποτέ δε θα κάνεις κομμάτια εσύ την ψυχή μου..."

Μη λες ποτέ. Χωρίς το πρώτο ποτέ.

"...θα'σαι πάντα βατράχι του παραμυθιού μου"

Μπορεί να σε φιλήσω...μπορεί κι όχι. Προτιμώ να κρατάω ένα βατράχι ελπίζοντας ότι εκεί κρύβεται αυτό που ψάχνω (τι ψάχνω;;) παρά να σε φιλήσω και να είμαι η απελπισμένη που φίλησε έναν βάτραχο. Life ain't nofairytale.

"Ακόμα κι αν φύγεις για τον γύρο του κόσμου, θα'σαι πάντα δικός μου..."

Ο γύρος του κόσμου είναι μεγάλη απόσταση...

"Τα ήσυχα βράδια η Αθήνα θα ανάβει σαν μεγάλο καράβι..."

Καημένη Αρλέτα, η Αθήνα δεν κοιμάται πια τα βράδια...Εκκωφαντικός ο αναστεναγμός...

Ο κόσμος ξεμακραίνει, είναι βράδυ, μη μιλάς
ωραία στιγμή μου ξένη, στάσου λίγο αν μ'αγαπάς