By Carina
Υπάρχουν δύο τρόποι να βλέπεις τον κόσμο:...
Ο ασπρόμαυρος...
...και ο πολύχρωμος.
Όπως όμως κι αν κοιτάζεις...
...μερικές φορές και με τρομαγμένο βλέμμα...
....να θυμάσαι να έχεις πίστη στον εαυτό σου...σε αυτά που αγαπάς...σε αυτά που θέλεις να κάνεις...σε όσα ονειρεύεσαι κρυφά...και φωναχτά...
...σε όσα νόμιζες ότι δε μπορούσες να κάνεις (ακόμα και να φτιάξεις κολάζ με δύο φωτογραφίες χωρίς να σε βοηθήσει κανείς!).
Αν η ζωή είναι παιχνίδι, δεν τελειώνει ποτέ. Όσο χρονών κι αν είσαι. Βγάλε τη γλώσσα, όχι για να δείξεις πόσο αδιαφορείς για τον κόσμο, αλλά για να θυμηθείς πώς είναι να προσπαθείς να συγκρατήσεις το γέλιο σου...
Οι θλιβερές σου ιστορίες...
...και μερικές φορές και οι θλιβερές ιστορίες των άλλων (εδώ φωτογραφία από αναπαράσταση δωματίου στο υπερωκεάνιο "Ο Τιτανικός"), θα σε ακολουθούν παντού.
Μοιράσου αυτό που σε πνίγει, προσπάθησε να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, με τα αισθήματά σου, αντιμετώπισε το παρελθόν σου, ξεπέρασέ το, και ζήσε το παρόν σου. Φόρα ένα χαμόγελο, οπλίσου με δύναμη απ'όσα σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενος, και θα είσαι αρκετά δυνατός για εκείνα που έρχονται...
...ακόμα κι αν βρεθείς εκτεθειμένος, σαν γυμνή κούκλα βιτρίνας τα μεσάνυχτα.
PS: Έτσι γιατί βρέχει και με έπιασε μια μελαγχολία...
Οι φωτογραφίες είναι copyrighted by me, από Art Athens 2010, Public, και στιγμιότυπα της γειτονιάς.
PS2: Να και το τραγούδι της ανάρτησης...The Cool Song...
Hey, baby, take a look at me / I think I'm ready for the kick-down
You can take a look at the bozo / You can make a rest somewhere / You can have my chair
What do I tell you now / Will you ever know somehow / Please do not understand / That I am a normal man
