Abso-fucking-lutely!

 By Carina

Πριν γράψω την πρώτη ανάρτηση για τη νέα χρονιά, θέλω να ευχηθώ σε όλους σας τα καλύτερα! Υγεία και τύχη σε ό,τι κάνετε! Ελπίζω αυτή η χρονιά να σας φέρει όσα χρειάζεστε και να σας μάθει να αγαπάτε όσα έχετε!

Μετά από αυτή την απαραίτητη εισαγωγή, προχωράω στο...κυρίως...

Χτες το βράδυ, έβλεπα Sex and the City, και πέτυχα για πρώτη φορά το τελευταίο επεισόδιο. Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ με αυτή τη σειρά είναι οι ατάκες που λένε μερικές φορές οι χαρακτήρες. Το τελευταίο επεισόδιο λοιπόν, κλείνει με την εξής φράση:

"The most exciting, challenging and significant relationship of all is the one you have with yourself."

Καθώς σκεφτόμουν αυτά τα λόγια, κατάλαβα πόσο σωστά είναι. Η πιο σημαντική σχέση είναι αυτή που έχουμε με τον εαυτό μας. Από εκεί ξεκινούν όλα. Αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα μάθεις να αγαπάς τους άλλους. Θα εξελίσσεσαι και θα ανακαλύπτεις συνεχώς πλευρές της προσωπικότητάς σου. Αν τον μισείς, αυτό θα αντανακλάται σε όλες σου τις σχέσεις, αλλά κυρίως, σε εσένα τον ίδιο. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να έχεις καλές σχέσεις. Το ζητούμενο είναι να είσαι καλά με το εγώ σου.

Η αλήθεια είναι ότι οι φιλίες μας συχνά αντανακλούν αυτά που πιστεύουμε για τον εαυτό μας στη δεδομένη στιγμή. Γι'αυτό άλλωστε λένε "Δείξε μου το φίλο σου..." Οι φίλοι μπορούν να γίνουν συμπληρώματα του εαυτού αλλά και των αναγκών μας. Κοιτάξτε ποιοι είναι δίπλα σας και αναλογιστείτε γιατί επιλέξατε αυτούς τους ανθρώπους και όχι κάποιους άλλους. Έτσι θα καταλάβετε και γιατί κάποιες φιλίες γκρεμίζονται με το πέρασμα του χρόνου ενώ κάποιες άλλες δεν αναπτύσσονται ποτέ. Οι φίλοι είναι αντανακλάσεις του εαυτού μας. Γι'αυτό είναι αναγκαίο να χτίσουμε πρώτα τη σχέση με το εγώ μας έτσι ώστε οι φιλίες μας να είναι οι καλύτερες δυνατές, για να είναι πιο γερές, και να είναι αντιπροσωπευτικές του χαρακτήρα μας.

Δε μετανιώνω για τις φιλίες που έχασα από δική μου ή όχι επιλογή. Λένε πως οι άνθρωποι που δεν κατάφεραν να είναι στο παρόν σου έμειναν πίσω για κάποιο λόγο. Αν δεν μπορεί να ακολουθήσει κάποιος, ή αν κρατάει κι εσένα πίσω, μάλλον πρέπει να τον αφήσεις να βρει τον δικό του δρόμο, τους δικούς του ρυθμούς.

Συχνά βέβαια είναι δύσκολο να αποδεχτείς ότι η παράλληλη πορεία σου με κάποιον άνθρωπο πρέπει να τελειώσει γιατί πολύ απλά ο δρόμος του έχει στροφές. Τότε προσπαθείς να αγνοήσεις τα σημάδια, να του δώσεις λίγο χρόνο, κι άλλο λίγο, για να προσαρμόσεις την πορεία σου στη δική του. Αυτό όμως δε γίνεται.

Ο άνθρωπος είναι σαν ταξιδιώτης σε ένα τραίνο. Το τραίνο έχει πολλούς σταθμούς. Σε κάποιους θα κατέβει και θα μείνει εκεί για καιρό, Άλλους θα τους προσπεράσει. Θα έχει πολλούς συνταξιδιώτες με τους οποίους θα μοιραστεί τη διαδρομή. Άλλοι θα κάθονται μακριά, κι άλλοι δίπλα του. Κάποιοι θα έχουν κοινή διαδρομή με τον ίδιο, ενώ άλλοι απλά θα τον προσπεράσουν στον διάδρομο.

Οι συναντήσεις με τους γύρω μας είναι άπειρες. Στο τέλος όμως είναι θέμα τύχης το ποιος θα βρεθεί δίπλα μας. Ίσως με το να κάτσει κάποιος δίπλα σου, να στερήσει τη θέση σε κάποιον άλλο, πιο ταιριαστό σε εσένα. Ίσως όμως να συμβεί και το αντίστροφο. Ποτέ δε θα μάθουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάζουμε καλά τους συνεπιβάτες μας και να κρίνουμε κατά πόσο αξίζει να βγούμε από την μοναξιά του βιβλίου που διαβάζουμε ή της μουσικής που ακούμε, για να τους γνωρίσουμε. Άλλωστε, ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να αλλάξει πορεία για χάρη σου, ή για ποιον μπορεί να αλλάξεις δρόμο εσύ. Αυτά έχουν τα ταξίδια!

Εύχομαι λοιπόν να μπορέσουμε όλοι μας να χρησιμοποιήσουμε το εισιτήριο που μας χαρίστηκε όσο καλύτερα γίνεται, για να χτίσουμε έναν υπέροχο εαυτό, και να γεμίσουμε τη ζωή μας με ακόμα πιο υπέροχους ανθρώπους, έτσι ώστε όταν φτάσει το τραίνο στο τέρμα, να έχουμε απολαύσει τη διαδρομή, να έχουμε γελάσει, να έχουμε μάθει να υπομένουμε τις κακουχίες, αλλά πάνω απ'όλα, να έχουμε μάθει ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτόν τον κόσμο "τον μικρό, τον μέγα".

Καλή Χρονιά!

PS: Σας υπνεθυμίζω το site που έφτιαξα στα πλαίσια μιας εργασίας για τη σχολή: http://whatevertwilight.webs.com.
Γραφτείτε!!
Ευχαριστώ!