Η σαϊτα

By Carina

Διαβάστε αυτή την ιστορία, είναι όμορφη...

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κουφό Κινεζάκι. Μια μέρα αποφάσισε να γυρίσει σπίτι του περνώντας από τις γραμμές των τραίνων. Κάποια στιγμή, πίσω από το αγοράκι αχνοφαίνεται το τραίνο. Είναι αρκετά μακριά του όμως όχι και τόσο μακριά για να προλάβει ο οδηγός να σταματήσει, και το αγοράκι είναι κουφό και δεν θα καταλάβει ότι κινδυνεύει.

Λίγο πιο πέρα από τις σιδηροδρομικές γραμμές, βρίσκεται ένας παράξενος παλιός πύργος, όπου μένει ένας ηλικιωμένος μόνος του, κάνοντας μαθηματικούς υπολογισμούς όλη μέρα.

Ο γέρος αυτός λοιπόν κοιτάζει κάποια στιγμή έξω από το παράθυρο και βλέπει το αγοράκι και το τραίνο που πλησιάζει. Αποτιμά την κατάσταση κι αντιλαμβάνεται ότι το αγοράκι δε θα γλιτώσει γιατί αν του φωνάξει δε θα ακούσει, κι ο ίδιος δεν πρόκειται να τρέξει έξω να το σώσει. Κοιτάζει λοιπόν το αγοράκι και το τραίνο που πλησιάζει...κι αποφασίζει, για την πλάκα του, να κάνει έναν μαθηματικό υπολογισμό, να υπολογίσει δηλαδή σε ποιο σημείο το τραίνο θα συναντήσει και θα χτυπήσει το μικρό αγοράκι.

Όταν τελείωσε με τους υπολογισμούς του, βρήκε ότι το τραίνο θα χτυπούσε το παιδί ακριβώς δέκα μέτρα πριν από τον πύργο του. Μόλις δέκα μέτρα από εκεί που βρισκόταν ο ίδιος. Βαριεστημένος, παίρνει το χαρτί όπου έκανε τον υπολογισμό, φτιάχνει μια σαϊτα και την πετάει έξω από το παράθυρο. Αμέσως γυρίζει την πλάτη του και επιστρέφει στη δουλειά που έκανε πριν τον απασχολήσει το μικρό Κινεζάκι.

Έντεκα μέτρα πριν από τον πύργο, το μικρό αγόρι πήδηξε έξω από τις σιδηροδρομικές γραμμές για να πιάσει μια χάρτινη σαϊτα. Το τραίνο πέρασε από πίσω του μουγκρίζοντας."

Από τον Πουπουλένιο του Martin McDonagh

Ελπίζω να είστε όλοι καλά!