This ain't a scene

Μετά από το σύντομο (ευτυχώς) και ευχάριστο (εε..ναι) γιουροβιζιονικό διάλειμμα, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα. Πάντως, να πω για την ιστορία ότι μου έχει κολλήσει το "Fairytale" και επίσης...Sharkastic, μπορεί να έφευγες από το νησί που θα το έπαιζε, αλλά κανείς δε θα σε ακολουθούσε! Άλλωστε, we're all in love with a fairytale, even though it hurts!

Λοιπόν...η γλυκειά πρώην Boubou, νυν Άννα, με κάλεσε σε ένα παιχνίδι. Πρέπει να γράψω τα όνειρά μου...θα γράψω αυτά που με καίνε πιο πολύ τώρα, γιατί από όνειρα άλλο τίποτα. I'm a dreamer, τι να κάνουμε;

Όνειρο νούμερο 1: Να έρθουν οι καλοκαιρινές διακοπές όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα γίνεται. Ναι, σιγά το όνειρο, αλλά με 11 συγγράμματα προς αποστήθιση να με κοιτάζουν από τη βιβλιοθήκη μου με ύπουλο και χαιρέκακο τρόπο, μόνο να ονειρεύομαι μπορώ το καλοκαίρι!

Όνειρο νούμερο 2: Να σιχαθώ τα γλυκά. Συγνώμη, αλλά αυτή η ζέστη δε σηκώνει χαλαρά ένα Magnum καραμέλα;; Η μαμά μου μου έλεγε πάντα να μην τρώω παγωτά πριν το καλοκαίρι γιατί βγάζουν πρώτα όσα τους έχουν ξεμείνει στα ψυγεία. Πότε είναι καλή εποχή να φάω "φρέσκο" παγωτό; Βέβαια, υπάρχει η Παγωτομανία στην Ομόνοια...σλουρπ, σλουρπ.....Μμμμμ....είδατε γιατί θέλω να σιχαθώ τα γλυκά;;

Όνειρο νούμερο 3: Να καταφέρω να πάω σε συναυλία φέτος! Έχω να δω κάγκελο από τους Evanescence...και καλοκαίρι χωρίς συναυλία δε γίνεται!...Πάλι καλά που υπάρχουν συμπάσχοντες για να με βγάλουν από τη μιζέρια μου! (Which came first, the music or the misery?)

Όνειρο νούμερο 4: Να βρω έναν άνθρωπο που να με καταλαβαίνει. Να τον ακούω, να με ακούει, να μη μου σπάει τα νεύρα, να επικοινωνούμε χωρίς πολλά-πολλά και να μη μου τη φέρει όπως η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μου. Δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν της ανθρωπότητας, το παραδέχομαι. Αλλά δε μου δίνει και τίποτα καλό για να αλλάξω γνώμη. Πιο συχνά βλέπεις κακία, ξεκατινιάσματα, ζήλεια, παρά ειλικρίνεια, αγάπη, ενδιαφέρον. Τα πάτησε το τρένο αυτά, έτσι δε λέγαμε μικρά;

Όνειρο νούμερο 5: Να σταματήσει να βάζει το ΣΚΑΪ αγώνες μοτοσικλέτας, και να φέρει ξανά το Top Chef. Προτιμώ τη σαβούρα από τις σαβούρες! (τι λογοπαίγνιο)

Όνειρο νούμερο 6: Να ωριμάσουν κάποιοι άνθρωποι. Να βγουν έξω από τον μικροσκοπικό εαυτό τους και να συνειδητοποιήσουν ότι τίποτα δεν περιστρέφεται γύρω από αυτούς. Να δουν ότι δε γίνεται να είναι παράλογοι όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους. Να μάθουν να ακούν και να μην μιλάνε μονάχα. Να σταματήσουν να ζητάνε συμβουλές ενώ έχουν ήδη αποφασίσει τι θέλουν να κάνουν. Να μην δίνουν υποσχέσεις τις οποίες δεν πρόκειται να τηρήσουν. Να αντιληφθούν ότι οι ίδιοι θέτουν τα όρια έκθεσής τους, στον κόσμο και στο ίντερνετ Ο κόσμος θα μάθει μόνο όσα θα του δείξεις. Μη σου φαίνεται λοιπόν παράλογο να σε σχολιάζουν. Κατά βάθος το θέλεις...

Όνειρο νούμερο 7: Να κάνω μια τρέλα! Να αρχίσω να χορεύω στο Σύνταγμα. Να πέσω μέσα στο συντριβάνι. Να πάρω ένα πιστόλι που πετάει φούσκες (η τελευταία εφεύρεση των Πακιστανών) και να αρχίσω να σημαδεύω τον κόσμο. Κάτι να με βγάλει έξω από την αποχαύνωση!

Όνειρο νούμερο 8: Να πάνε όλα καλά στον bro μου που μπαίνει σε μια αναγκαστικά ενοχλητική φάση...θα έχει τελειώσει πριν το καταλάβουμε!


Γενικά, τα όνειρά μου είναι...δεν είναι...όνειρα. Είναι ευχές. Τα πραγματικά μου όνειρα προτιμώ να τα κρατήσω κρυφά. Για λίγο ακόμα καιρό...

Το παιχνίδι ας το παίξει όποιος ονειροπόλος επιθυμεί!

Καλή εβδομάδα σε όλους!


PS: Όπως μπορεί να έχετε δει ήδη στο πλάι του ιστολογίου, ζητάω την βοήθειά σας. Ετοιμάζω μια εργασία για τη σχολή μου, και έτσι έχω ανοίξει ένα blog με θέμα τη θανατική ποινή (http://thanatikipoini.blogspot.com). Θα το εκτιμούσα πολύ αν γραφόσασταν σαν αναγνώστες και αφήνατε κάποια σχόλια! Ε καταπληκτικοί bloggers? (σλουρπ παγωτό σλουρπ)

{Ευχαριστώ την Daizy και το Γυάλινο δάκρυ για τη συμμετοχή τους!}

~Carina