Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Η αιώνια λιακάδα

Κανονικά δε θα έπρεπε να ήμουν εδώ τώρα. Κανονικά θα έπρεπε να ήμουν σε αυτή την πράσινη πολυθρόνα με τα πολύχρωμα μαξιλάρια, και το βιβλίο του Ρουσώ αγκαλιά. Κανονικά δε θα έπρεπε να κάναμε πολλά πράγματα αλλά κάτι μέσα μας μας τσιγκλάει να τα κάνουμε.

Υπάρχει κάτι που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Για δύο λόγους: γιατί πολύ απλά δεν αφήνεις τις ιδέες να φύγουν όταν έρχονται, και δεύτερον, γιατί προσπαθώ να ρίξω την προηγούμενη ανάρτησή μου στα τρίσβαθα της ιστορίας του blog. Την έκανα μόνο για να την κάνω. Και όταν κανεις κάτι καταπιεστικά, ή σχεδόν, σου βγαίνει μίζερο.

Για να μη μου βγει λοιπόν και το διάβασμα μίζερο, είμαι εδώ και γράφω.

Αυτό που με απασχολεί λοιπόν (εκτός από τη φράτζα μου που πέφτει συνεχώς μες τα μάτια μου και μου σπάει τα νεύρα) είναι οι μαγικές λύσεις.

Ένα από τα πολλά κακά των ανθρώπων (δε βγάζω φυσικά την ουρά μου απ'έξω) είναι ότι περιμένουμε μια μαγική λύση σε όλα μας τα προβλήματα. Περιμένουμε ότι μια μέρα θα εμφανιστεί το ξωτικό με τη χρυσή γαβάθα του ουράνιου τόξου και θα μας ψεκάσει με αιώνια τύχη. Περιμένουμε ότι ως δια μαγείας όλα θα λυθούν από μόνα τους. (Μετά πώς να μην ζητάμε έξυπνες συσκευές που θα μαγειρεύουν, πλένουν, σιδερώνουν μόνες τους;) Περιμένουμε γενικά ένα θαύμα να μας βγάλει από τη μιζέρια μας.

Γι'αυτό και διαβάζουμε τα ζώδια. Γιατί ελπίζουμε ότι θα πουν κάτι καλό που θα αλλάξει τη ζωή μας. Γι'αυτό ρίχνουμε ταρώ, γι'αυτό διαβάζουμε τον καφέ (εντάξει εγώ το κάνω για να εξασκήσω τη φαντασία μου), γι'αυτό ψάχνουμε στο ιντερνετ νυχομαντείες και αριθμοπροβλέψεις. Γι'αυτό ψάχνουμε μανιωδώς ποιοι πλανήτες ήταν 63 μοίρες δυτικά του ήλιου τη μέρα που γεννηθήκαμε, μπας και βρούμε μια άκρη.

Φοβόμαστε το μέλλον, και γιατί είναι απρόβλεπτο, αλλά και γιατί φοβόμαστε ότι θα προκύψει ένα πρόβλημα το οποίο θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε κατάματα και όχι με υπεκφυγές.

Έτσι ψάχνουμε το ματζούνι (μαγικό για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει), τα λόγια, το χορό που θα μας φέρει όλα όσα επιθυμούμε. Αν ήταν τόσο εύκολο με λίγες λέξεις, με πέντε κεριά, να βρεις την ευτυχία, τότε όλος ο κόσμος θα ήταν ευτυχισμένος.

Δεν είναι όμως έτσι. Πρέπει να παλέψουμε, πρέπει να αντιμετωπίσουμε κακοτυχίες, και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στους εαυτούς μας ακόμα και αν αποτύχουμε. Μερικές φορές μόνο και μόνο η πίστη στη "μαγική λύση" είναι αυτή που μας αλλάζει όλη τη ζωή. Γιατί πιστεύουμε ειλικρινά ότι αν κάνουμε όσα μας είπε η σοφή κυριούλα του χωριού θα βρούμε την ηρεμία μας, γιατί το πιστεύουμε τόσο βαθιά που φέρνουμε εμείς οι ίδιοι αυτή την αλλαγή στη ζωή μας!

Ισχύει ένας απλός κανόνας: αν φαντάζεσαι ότι θα γίνει κάτι, και αρχίζεις να το πιστεύεις τόσο πολύ, τότε χωρίς να το καταλάβεις, αλλάζεις τον εαυτό σου και τη στάση σου, με αποτέλεσμα να ελκύεις τελικά αυτό που περίμενες! Δεν είναι εύκολο φυσικά. Αλλά είναι εφικτό.

Όσες μαγικές λύσεις και αν δοκιμάσουμε, πάντα θα χάνουμε την ευτυχία γιατί θα επαναπαυόμαστε, πιστεύοντας ότι το ματζούνι δρα από μόνο του, ενώ στην πραγματικότητα χρειάζεται συνεχής προσπάθεια από τη μεριά μας. Αν όλοι το δεχόμασταν αυτό, ίσως να καταφέρναμε να έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στην προσωπική μας ολοκλήρωση.

Ο Καντ σε ένα από τα έργα του είχε γράψει ότι η φύση έχει ένα σχέδιο για τον άνθρωπο, και αυτό είναι ότι μέσα από τους πολέμους, την πρόοδο, τα κινήματα, θα μπορέσουμε να φτάσουμε ως γένος μελλοντικά στο απόλυτο παγκόσμιο πολίτευμα, την τέλεια δημοκρατία, η οποία όμως θα έχει βαφτεί με πολύ αίμα για να ακμάσει αρκετά και να γίνει αποδεχτή. Ίσως λοιπόν αυτό να ισχύει (και?) ατομικά. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να φτάσει σε μια τέλεια κατάσταση, για να φτάσει όμως εκεί πρέπει να κοπιάσει, να παλέψει, να δυστυχήσει προσωρινά, έτσι ώστε να αγγίξει αυτό το σημείο όπου θα μπορεί να αποδεχτεί την τελειότητα επειδή θα ξέρει πόσο κουράστηκε για αυτή. Δεν ξέρω πώς ορίζεται η τελειότητα. Αλλά ξέρω ότι είναι εφικτή.

Και τώρα πάω στην πολυθρόνα να τελειώσω τον Ρουσώ. Κάτι μας μαθαίνει τελικά αυτό πανεπιστήμιο!

~Carina

6 σχόλια:

SHARKastic είπε...

Min xaseis kai den teleiwseis ton rousso...TA NEVRA MOU!

Sunshine είπε...

Οι μαγικές λύσεις ή ας τις πούμε τα "μαγικά φασόλια" που θα μας ανεβάσουν ψηλά είναι εκείνα που έχουμε εμείς μέσα μας αρκεί να προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε με το καλύτερο δυνατό τρόπο!!
Πιστεύω πως αν πραγματικά θέλεις κάτι πολυ και αν πραγματικά παλέψεις για αυτό την εικόνα που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου μπορείς να την κάνεις πραγματικότητα!!!!!

kakos lykos είπε...

Ο δρόμος της ζωής για τους περισσότερους από μας δεν είναι στρωμένος από ροδοπέταλα.Πρέπει καθημερινά να παλεύουμε για να φτάσουμε στους στόχους μας και θα τα καταφέρουμε αν έχουμε θέληση.
Τίποτα δεν μας χαρίζεται.

Καλό βράδυ Carina :)

Daizy είπε...

Συμφωνώ μαζί σου Carina.Ίσως επειδή ακριβώς είμαστε άνθρωποι κι όχι τέλεια όντα,θέλουμε όσο γίνεται να μην πονέσουμε,να μην στενοχωρηθούμε,να μην αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις αλλά τελικά πρέπει και να ζοριστείς λίγο για να απολαύσεις στιγμές ευτυχίας.Όσο κλισέ κι αν ακούγεται ισχύει,π.χ αν δεν είχαμε εξεταστική μες στο κατακαλόκαιρο,θα απολαμβάναμε το ίδιο μετά τις διακοπές μας σ'ένα νησί με το mojito αγκαλιά??Δεν νομίζω να'ταν το ίδιο...

Καληνύχτες! :)

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Μαγικά ραβδάκια, ταρώ... ζώδια... καλά δεν έγινε και τίποτα. Πάντα ο άνθρωπος ψαχνόταν για το μέλλον και έψαχνε και ένα τρόπο να κάνει τη ζωή του πιο εύκολη. Δεν έχω παράπονο, μπόλικα αντιμετώπισα και γω και δεν έκανα τίποτα.... Η μαμά μου λέει αν δεν βρέξεις τον κ..λο σου ψάρια δεν έχει.... και συ αν δεν τελειώσεις τον Ρουσώ....ξέρεις τι θα συμβεί.... Άντε να στρωθούμε και οι δύο μπας και δούμε άσπρη μέρα!!! Καλό κουράγιο!

Little Hope Flags είπε...

SHARKastic: Έλεος πια! Εσύ δεν είσαι Sharkastic, Neurospastic είσαι!

Sunshine: Και εγώ αυτό πιστεύω. Εντάξει, κάποια πράγματα, όσα και να τα παλέψεις, δε βγαίνουν γιατί δεν είναι γραφτό τους. Κάποια άλλα όμως...από εμάς εξαρτάται τι θα κυνηγήσουμε τελικά και τι όχι!

kakos lykos: Συμφωνώ απόλυτα. Όλοι, μα όλοι όμως, καλούνται να δώσουν τις προσωπικές τους μάχες, μικρότερες ή μεγαλύτερες. Όλοι πρέπει να παλέψουμε για κάτι!

Daizy: Χαχα πολύ καλή η μεταφορά! Έχεις δίκιο. Γι'αυτό λένε άλλωστε ότι το πιο γλυκό ψωμί είναι το ζυμωμένο με κόπο!

stavroulazerva: Σ'ευχαριστώ πολύ! Καλή δύναμη και σε σένα, σε ό,τι κι αν κάνεις! Καλά έλεγε η μαμά σου πάντως... :)

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους! Φιλιά!!