Norman Bates is a highly misunderstood fictional character.

Ναι, ο τίτλος είναι άσχετος. Αλλά δε σας έχει τύχει, έστω και μία φορά, να σκεφτείτε έναν ωραίο τίτλο, αλλά τίποτα άλλο σχετικό με αυτόν; Εμένα μου συμβαίνει όλη την ώρα, και θέλω να ξέρω αν είμαι η μόνη!

Για να είμαι ειλικρινής, η ανάρτηση δεν είναι και τελείως άσχετη με την αναφορά στον αγαπητό Norman Bates (βλ. πρωταγωνιστή Ψυχώ-εκδοχή Hitchcock-αν δεν την έχεις δει, νοίκιασέ την...). Πιστεύω ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας δύο εαυτούς. Σίγουρα όχι τον εαυτό μας και έναν άσχετο (τον περιπτερά, τον γαλατά, τον φούρναρη...προσπαθώ να μην κάνω spoiler της ταινίας, με αποτέλεσμα να μπερδεύω ακόμα και εγώ τον εαυτό μου!). Κρύβουμε όμως το αγγελάκι-εγώ/εσείς, και το διαβολάκι-εσείς. Ε και εγώ!

Πότε εμφανίζεται όμως το ένα, και πότε το άλλο;


Carina be good:
-Όταν έχει καλό καιρό. Με αυτή τη λιακάδα έξω, ακόμα και κλεισμένος να είσαι σε ένα σπίτι, γραφείο, χαρτοκούτι, δε μπορείς παρά να νιώθεις καλά. Μερικές φορές, όταν μπαίνει ο ήλιος στο δωμάτιό μου, κάθομαι στο κρεββάτι, κλείνω τα μάτια, και αδειάζω το μυαλό (με εντυπωσιάζει το πόσο εύκολο είναι! Στο γέμισμα έχω πρόβλημα...). Είναι απίστευτα χαλαρωτικό. Πώς να μην είσαι ο καλός σου εαυτός μια τέτοια μέρα;

Carina gone bad:
-Όταν εκεί που έχει λιακάδα, εμφανιστεί ένα παλιοσύννεφο από το πουθενά και σκοτεινιάσει. Get back home ηλίθια μάζα...ε...αέρα; Από τι φτιάχνονται τα σύννεφα αλήθεια; Χμ...


Carina be good:
-Όταν είμαι έξω με καλή παρέα. Μη μου πείτε ότι θέλετε εξηγήσεις! Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Ή κάπως έτσι.

Carina gone bad:
-Όταν η παρέα διαλυθεί ξαφνικά, γιατί όλοι πρέπει να φύγουν. Ή όταν είμαι εξαρχής με βαρετή παρέα και το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι έχω βαρεθεί να πίνω Amita ροδάκινο, αλλά αν πιω καφέ το απόγευμα, θα μείνω ξύπνια όλη νύχτα, και ότι η σοκολάτα αυτής της καφετέριας είναι σαν το κακάο που έφτιαχνα όταν ήμουν μικρή (δηλαδή μπλιάξ) και...you get the point.


Carina be good:
-Όταν χορεύω, μόνη μου ή με παρτενέρ, με ωραία μουσική. Simple as that.

Carina gone bad:
-Όταν ο παρτενέρ είναι ενοχλητικός, μυρίζει, δε λέει να μάθει με τίποτα να κάνει το freaking βήμα, λες και είναι τόσο δύσκολο πια! Όταν χορεύει χάλια, και με παρασύρει και μένα μαζί του. Όταν προσπαθώ να χορέψω αλλά δε με αφήνει η διπλανή μου που κοπανιέται πάνω-κάτω σαν γιο-γιο. Όταν δεν παίζει ωραία μουσική. Όταν ο dj έχει κολλήσει στα ελληνικά. Να διασκεδάσουμε ήρθαμε. Όχι να ακούμε τις ατάλαντες να τσιρίζουν!


Carina be good:
-Όταν είμαι σε διάλεξη στη σχολή, και ο/η καθηγητής/τρια έχει καταφέρει να με κάνει να παρακολουθώ. Χωρίς ονειροπόληση, χωρίς σημειώματα στον διπλανό, χωρίς να διαβάζω για τριακοστή φορά τα συνθήματα στους τοίχους...

Carina gone bad:
-Δεν έχει γίνει ποτέ αυτό. Μα ποτέ όμως.


Carina be good:
-Όταν είμαι στο λεωφορείο και γυρίζω σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα. Και το λεωφορείο δεν είναι πήχτρα. Και έχω πετύχει το λεωφορείο που με αφήνει ακριβώς δίπλα στο σπίτι μου. Και δεν κάνει ζέστη. Και...και...και...

Carina gone bad:
-Ούτε αυτό έχει γίνει ποτέ. Και ούτε πρόκειται. Ούτε καν σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας.


Carina be good:
-Όταν βλέπω μια ωραία ταινία. Στο σπίτι, ή ακόμα καλύτερα στο σινεμά, γιατί δε μου αρέσει να βγαίνω από την αίθουσα και να λέω "πού πέταξα τα λεφτά μου η ηλίθια;".

Carina gone bad:
-Όταν η ταινία αποδειχτεί μάπα, και ναι έχω-πετάξει-τα-λεφτά-μου-η-ηλίθια. Και αν τη βλέπω σπίτι, βλαστημάω την ώρα και τη στιγμή που διάλεξα το Dogville αντί για το Amadeus.


Carina be good:
-Όταν μόλις έχω τελειώσει με το καθάρισμα του δωματίου, και χαίρομαι γιατί δε θα χρειαστεί να το ξανακάνω για μια εβδομάδα. Ίσως και δύο αν βαριέμαι τρελά.

Carina gone bad:
-Όταν με το που γυρίζω το καπάκι του Άζαξ στο off, δω σκόνη πάνω στο κομοδίνο. Γιατί;; Αναθεματισμένα ακάρεα!


Carina be good:
-Όταν τρώω ένα υπέροχο γλυκό. Τούρτα, σουφλέ, κρέπα, παγωτό...Κάθε μπουκιά και ένα μικρό ταξίδι στον παράδεισο!

Carina gone bad:
-Όταν αφήσω το κουτάλι/πιρούνι κάτω, και συνειδητοποιήσω ότι μόλις πήρα 500 θερμίδες για πλάκα. Και ότι έχω σοκολάτα στα δόντια μου. Και ότι έχω πιει όλο το νερό. Crap!


Carina be good:
-Όταν πετυχαίνω ωραία ντοκυμαντέρ στην τηλεόραση.

Carina gone bad:
-Όταν με πιάνει νύστα γιατί οι ανεγκέφαλοι προγραμματιστές βάζουν τα πιο ενδιαφέροντα προγράμματα στη μία το βράδυ!


Carina be good:
-Όταν με παίρνει τηλέφωνο φίλος/η, μιλάμε δύο ώρες, και έχουμε να πούμε και άλλα, αλλά λόγω οικονομικής κρίσης και πόνου του τυμπάνου, το κλείνουμε. Για να συνεχίσουμε από το μσν, το facebook, το κινητό...

Carina gone bad:
-Όταν φωνάζει ο αδερφός/η μαμά/η γάτα να το κλείσω για να πάρουν τη Σούλα, τον Άρη, την Περσεφόνη...


Carina be good:
-Όταν ξεκινάω ένα βιβλίο που μοιάζει απλά τέλειο!

Carina gone bad:
-Όταν τελειώσει...ή αν αποδειχτεί μάπα το λάχανο. Σπάνια βέβαια.


Carina be good:
-Όταν μπαίνω το πρωί στο blog και βλέπω σχόλια. We love feedback!

Carina gone bad:
-Όταν προσπαθώ τρεις μέρες να σκεφτώ τι κείμενο να αναρτήσω.....!


Carina be good:
-Όταν έχω πετύχει μια τέλεια σειρά στο ιντερνετ και βλέπω τα επεισόδια μανιωδώς.

Carina gone bad:
-Όταν κάθε επεισόδιο χρειάζεται τρεις ώρες να φορτώσει γιατί το βίντεο έρχεται από το Τόκυο και για κάποιο λόγο αργεί περισσότερο από τα βίντεο εξ Αμερικής. Δε θα την καταλάβω ποτέ την τεχνολογία. Ή όταν έχω καταφέρει να δω τρεις κύκλους σε δύο εβδομάδες, και περιμένω κάθε Τετάρτη να ανέβει το νέο επεισόδιο. Γιατί από ένα σημείο και πέρα βαριέμαι, και ψάχνω μια άλλη σειρά με περισσότερους κύκλους!


Carina be good:
-Όταν βλέπω στο λεωφορείο μωράκια. Ή όταν μου πιάνουν τη συζήτηση ενδιαφέροντα άτομα.

Carina gone bad:
-Όταν τα μωρά αρχίζουν να τσιρίζουν. Όταν μου πιάνουν τη συζήτηση γιαγιάδες (για την ακρίβεια, μόνο γιαγιάδες μου πιάνουν την κουβέντα) και μου λένε για τα κατοικίδιά τους. Ή ακόμα χειρότερα, όταν αρχίζουν τη θρησκευτική προπαγάνδα. Καμιά φορά θα τους πω ότι είμαι Βουδίστρια να τους φύγει το τσερβέλοοοο! (πού το θυμήθηκα αυτό τώρα;;)


Μη νομίζετε ότι είναι μόνο αυτά...Σελίδες και σελίδες θα μπορούσα να γράψω για τις τρομερές στιγμές διχασμού που βιώνω καθημερινά...αλλά τελικά, συνειδητοποιώ ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου (the bigger plan), γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος αφορμές για να είμαστε evil. Κι όμως, κάπως τα καταφέρνουμε οι περισσότεροι από εμάς και δεν γινόμαστε Norman Bates, σχιζοφρενείς δολοφόνοι, μανιακοί, πυρομανείς...Είναι να μην εκπλήσσομαι μετά με τους ανθρώπους;

Εσένα τι σε κάνει να χτυπάς κόκκινο; Να θες να αρπάξεις το κουζινομάχαιρο, να βγεις στην Ερμού με τα εσώρουχα, και να τρέξεις πάνω-κάτω φωνάζοντας "Ήρθε το τέλος κορόιδα! Τα McDonalds έχουν μυρμήγκια, και κάποιος έφτυσε το μηχανάκι tου Γαβαλά!"; Ή κάτι λιγότερο extreme τέλοσπάντων... Share the love...or hate!


~Carina