Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Almost 20

Εδώ και μέρες ήθελα να ανεβάσω μια ανάρτηση σχετική με τον χρόνο και την ηλικία. Σε λίγες, πολύ πολύ λίγες μέρες κλείνω τα 20 και μπαίνω στην λαμπρή δεκαετία, την καλύτερη από όλες τις δεκαετίες, όπως μου λένε. Ήθελα λοιπόν να γράψω οπωσδήποτε ένα κείμενο, γιατί μια φορά είναι κανείς 19, σχεδόν 20, και μια φορά έχει την ευκαιρία να εκφράσει δημόσια τα αισθήματά του γι'αυτή την τεράστια μετάβαση από την ηλικία των teens στα ταπεινά 20. Όπως μου συμβαίνει πάντα φυσικά, όταν θέλω να γράψω κάτι συγκεκριμένο για το blog μας, δε μπορώ να σκεφτώ τι ακριβώς να γράψω και καταλήγω με ξενέρωτα κείμενα που ούτε τη λούτρινη γάτα μου δε θα έβαζα να διαβάσει. Σήμερα όμως είχα μια έκλαμψη! Γι'αυτό, καθίστε καλά, πάρτε και κανένα χυμό, και πάμε!

Γίνομαι λοιπόν 20. Δεν υπάρχει λόγος να φρικάρω. Δηλαδή στα 29 μου τι θα κάνω;; Στα 39;; Όμιτζι γουατ δε φακ is going on δηλαδή! Όμως, δε φταίω εγώ. Όπου και να κοιτάξω, συνειδητοποιώ ότι ο χρόνος περνάει πάρα πολύ γρήγορα. Μα πιο γρήγορα και από το μετρό. Θα ξυπνήσω κάποια μέρα και θα είμαι 80 (αν είμαι τυχερή να φτάσω τα 80) και τα 20 θα μου φαίνονται σα να ήταν 10 λεπτά πριν. Τώρα μου έρχονται στο μυαλό ατάκες από μια ταινία, αλλά μη σας κάνω το μυαλό καζάνι. Η ταινία πάντως είναι το "Hearts in Atlantis" για όσους ενδιαφέρονται. (ναι εσένα λέω που ξύνεις το αυτί σου.)

Back on topic όμως...Για του λόγου το αληθές (για το ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα ντε! Α...δεν προσέχεις!), θα σας παραθέσω δύο περιστατικά που με έβαλαν σε σκέψεις. Ναι, συμβαίνει και αυτό κατά περιόδους.

Περιστατικό no1:
Εκεί που καθόμουν σήμερα το πρωί και χάζευα στο ιντερνετ (τι άλλο;), είδα τα διδυμάκια που μένουν απέναντι. Τα είχε βγάλει η γιαγιά τους στο μπαλκόνι και περπατούσαν χαρωπά πάνω-κάτω (για την ακρίβεια, την έσερναν τη γυναίκα, όπως κάνουν κάτι τεράστια σκυλιά σε μικροκαμωμένους ιδιοκτήτες) λες και ανακάλυψαν την Disneyland. Καθώς τα χάζευα και γέλαγα (τα σκασμένα, είναι γλύκες!), θυμήθηκα πώς ήταν τα πράγματα όταν πρωτοήρθαμε στη γειτονιά. Ο κύριος Στέλιος (ο απέναντι με τα δίδυμα) ήταν ένας συμπαθής σινγκλ και εγώ ήμουν ένα 7χρονο βλαμμένο που έπαιζε Πόλυ Πόκετ. Σήμερα, ο κύριος Στέλιος είναι παντρεμένος με παιδιά, και εγώ είμαι ένα 19χρονο βλαμμένο (δεν έχω γίνει ακόμα 20 λέμε) που παίζει Sims. Τώρα θα μου πεις, τι έχει κάνει ο ένας και τι έχει κάνει ο άλλος...δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι πότε πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια. Τα Πόλυ Πόκετ σκονίζονται στο υπόγειο, ο αρκούδος που είχα αγκαλιά στη μετακόμιση δεν έχω ιδέα πού βρίσκεται, και η ηλικία μου είναι διψήφια. Πότε έγιναν όλα αυτά;

Περιστατικό no2:
Αργότερα την ίδια μέρα (δηλαδή σήμερα), πήγα σε μια παρουσίαση του βιβλίου που έγραψε ένας γνωστός/φίλος. Το συγκεκριμένο άτομο το είχα γνωρίσει πριν από 5 χρόνια (4μιση για την ακρίβεια). Τότε ήταν ένας χαρωπός άνθρωπος, με δική του εκπομπή σε ραδιοφωνικό σταθμό, που πήγαινε ταξίδια και περνούσε καλά. Σήμερα είναι παντρεμένος, με ένα μωρό λίγων ημερών (αχου το!!), και με ένα βιβλίο στο ενεργητικό του. Όλα αυτά σε μόλις 4μιση χρόνια. Βέβαια, θα μου πεις τώρα ότι άλλοι σε ένα μόλις χρόνο έχουν γίνει εκατομμυριούχοι, αλλά επειδή εγώ δεν ξέρω κανέναν τέτοιο προσωπικά, χρησιμοποιώ παραδείγματα απτά.

Σκεφτόμενη όλα αυτά, με έπιασε μια...φρίκη να το πω; Άγχος να το πω; Είναι από τις στιγμές που νιώθεις το Χρόνο να σε χαστουκίζει και μετά τον βλέπεις να φεύγει χαρωπά, γελώντας με τα χάλια σου. Και εσύ κάθεσαι μες τη μέση του δρόμου σαν Πακιστανός που πουλάει ομπρέλες, και προσπαθείς να καταλάβεις τι στο καλό συμβαίνει και πού πάνε τα λεπτά σου όταν φεύγουν.

Υπάρχει ένα τρομερό βιβλιό του Έντε νομίζω (δεν το βρίσκω τώρα) που μιλάει ακριβώς για αυτό που προσπαθω μάταια να σας πω. Τρομερό βιβλίο. Νομίζω ότι πρέπει να το ξεθάψω από την πιο απόμερη γωνιά της βιβλιοθήκης μου σύντομα...

Μέσα σε όλα αυτά, δε μπορώ παρά να αναρωτιέμαι...τι σημαίνει το ότι γίνομαι 20; Μήπως είναι καιρός να ωριμάσω επιτέλους; Το ξέρω ότι πρέπει να βγω εκεί έξω και να διασκεδάσω μέχρι τελικής πτώσης, αλλά παράλληλα, πρέπει να αποφασίσω και τι θα κάνω με τη ζωή μου. Σε 10 χρόνια θα γίνομαι 30. Πού θέλω να βρίσκομαι στα 30; Γιατί να μην είμαστε όλοι Benjamin Button και να γεννιόμαστε ανάποδα; Πότε αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση; Γιατί μας πιάνει άγχος να τα προλάβουμε όλα, τη στιγμή που όταν φτάσουμε στα 60 έχουμε άπειρο χρόνο και τίποτα να κάνουμε;

Πώς στο καλό να γιορτάσω τα γενέθλιά μου τελοσπάντων; Και πώς να κάνω κάθε λεπτό αξιομνημόνευτο;

Ο Χρόνος είναι μεγάλη τσουτσού. Κανείς δε θέλει να το παραδεχτεί, αλλά όλοι το ξέρουμε κατά βάθος.

Ήθελα να κλείσω τη δημοσίευση με μια εντυπωσιακή φράση από κάποια μεγάλη αυθεντία. Αλλά επειδή δεν κρατήθηκα, να μια φράση από το "Hearts in Atlantis" που με...στοιχειώνει.

"It's funny how when you're a kid, a day can last forever. Now, all these years seem just like a blink."


EDIT:

Επειδή το υποσχέθηκα...ελπίζω να φτάσει για όλους!






Αν και η τούρτα μου έμοιαζε με αυτήν...στο πιο ωραίο φυσικά!


Ε

Enjoy!

~Carina

31 σχόλια:

γυάλινο δάκρυ είπε...

Γιατί αγχώνεσαι τόσο;! Πάντως εγώ θυμάμαι πως όταν έγινα από 19 20 (πριν 2 χρόνια δηλαδή) δεν κατάλαβα τίποτα, δεν άλλαξε τίποτα και γενικώς ένα τίποτα. Άλλωστε η ενηλικίωση γίνεται επισήμως στα 18 :-Ρ
Well.. Μην σκέφτεσαι από τώρα τέτοια γιατί αγχώνεσαι και θα χάσεις τα πιο ανέμελα χρόνια της ζωής σου (έτσι δε λένε για τα φοιτητικά χρόνια;) Άλλωστε δεν ξέρουμε πώς τα φέρνει η ζωή..
Πάντως ο χρόνος τελευταία περνάει πράγματι γρήγορα. Αλλά το θέμα είναι ότι περνάει γρηγορότερα όταν συμβαίνει κάτι καλό..
Βγες λοιπόν και γιόρτασε τα γενέθλιά σου και μην κάνεις δυσάρεστες σκέψεις γιατί αυτό που έχει σημασία είναι τι θα σου μείνει να θυμάσαι.

ΥΓ. Αν γίνεται στείλε μου email please. Φαίνεται στο προφίλ μου. Καλό βράδυ :)

Tzeve είπε...

20!!!!!!!

ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙΣ...ΕΓΩ ΕΔΩ ΚΟΝΤΕΥΩ...ΤΑ 30...ΑΚΟΜΑ ΕΧΩ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ (ΚΑΙ ΚΑΛΑ)...ΚΑΙ ΚΟΝΤΕΥΩ ΝΑ ΤΡΕΛΛΑΘΩ...

ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ

Sunshine είπε...

Ασε μια απο τα ιδια γλυκια μου...Σημερα στο λεωφορείο ακουγα μουσικη και κοιταγα εξω απο το παράθυρο κα το ματι μου επεσε πανω σε μια παρεα 16-17 χρονων να γελανε και να ειναι ξεγνοιαστα...και θυμηθηκα πως ημουν εγω τοτε,,σε εκεινη την ηλικια...μαλλον ωριμασα πολυ γρηγορα για την ηλικια των 21 που συντομα θα γινω...αλλα και παλι αν ειχα την ευκαιρια να γυρισω τον χρονο πισω πολυ απλα δεν θα αλλαζα τιποτα...
Απλα πρεπει να μαθουμε να μην κολλαμε σε μικρα ασημαντα πραγματα και να χαλιομαστε γι αυτα,,αλλα να ζουμε με παθος και να ρισκαρουμε!!!!

kakos lykos είπε...

Carina κάθε δεκαετία στη ζωή μας μας σημαδεύει και είναι γεμάτη αναμνήσεις.
Η δεκαετία που έχει τον αριθμό 2 μπροστά, είναι η μαγική, από παιδιά που είμαστε τη μια μέρα, περνάμε στο κόσμο των μεγάλων την επόμενη.
Σ'αυτή τη δεκαετία αρχίζουμε και ωριμάζουμε, δημιουργούμε τις πιο δυνατές φιλίες, ερωτευόμαστε παθιασμένα, καθώς αισθανόμαστε ότι έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας και αυτή τώρα αρχίζει.
Είμαστε σαν σφουγγάρια που ρουφάμε το κάθε τι.
Ζήσε όσο μπορείς πιο όμορφα αυτή την δεκαετία που έρχεται, γιατί είναι αυτή που θα νοσταλγείς αργότερα.
Η δεκαετία των 30 και των σαράντα μοιάζουν, με μόνη διαφορά στα 40 λίγες ρυτίδες παραπάνω και καμιά γκρίζα τρίχα να ξεπροβάλει από κει που δεν το περιμένεις...
Kαι τότε λες μα χθες ήμουν 20, πότε; πως; ποια είναι αυτή που με κοιτάει στον καθρέπτη; γιατί δεν βλέπω αυτή την λάμψη στο βλέμμα...και τα χρόνια περνούν...

Flonsavardu είπε...

τι γλυκιά που είσαι! δεν ξέρω αν ωρίμασα τόσο σε 3 χρόνια (μάλλον έπεσα στη συντήρηση) αλλά αυτά που γράφεις μου φαίνονται σαν να τα γράφω εγώ... ίσως πριν 3 χρόνια. αλλά σίγουρα πολύ μακρινά. και εγώ έπαιζα πόλυ πόκετ ;)
και εγώ έπαιζα σιμς. σου εύχομαι σε 3 χρόνια να συνεχίσεις να είσαι όπως είσαι. σε παρακαλώ (!) να συνεχίσεις να είσαι όπως είσαι! α, και χρόνια πολλά! φιλιά!
(εγώ τώρα συγκινήθηκα για κάποιο λόγο, αλλά σκατά, δεν ξέρω γιατί!)

Aspa είπε...

Το δικό μου αγαπημένο:

Moments stand still. Days crawl by. Time flies.

Χρόνια πολλά!!! Πότε ήμουν 20; Time flies!

Daizy είπε...

Γλυκιά μου Carina,σε καταλαβαίνω..Κι εγώ είχα περάσει αυτή τη φρίκη πριν 4(!!) περίπου χρόνια..Είναι το σοκ ότι αλλάζει ο αριθμός,απο 10 κάτι πας στα 20!
Μην μου αγχώνεσαι όμως!Θα δεις ότι τα καλύτερα έρχονται από δω και πέρα..Πιστεύω πως αυτή η δεκαετία είναι η πιο δημιουργική και παραγωγική στη ζωή ενός ανθρώπου,και η πιο έντονη-συναισθηματικά-πιστεύω...

Γι'αυτό μείνε όπως είσαι,με τον αυθορμητισμό και την ζωντάνια που σε διακρίνει..Τα χρόνια θα περνούν αλλά η ψυχή και η καρδιά θα παραμένουν πάντα ίδιες..(Καλα το παραφιλοσόφησα,γμτ κι εγώ έπαιζα Poly Pocket-πώς πέρασαν τα χρόνια?-κι ακόμα παίζω sims-αυτό δεν είναι καλό δείγμα,ωριμότητα σου λέει μετά...)

K@terin@ είπε...

αγαπητή Carina ,

πριν απο 8 χρόνια πέρασα και εγώ την ίδια φρίκη!! Βασικά δεν είναι φρίκη είναι διαπίστωση !!
τι να σου λέω τώρα απο συμβουλές και διάφορα , θα τα δεις μόνη σου στην πορεία ... και ελπίζω να είναι όλα όπως τα θέλεις
το μόνο που θα σου πω με σιγουριά ότι αυτή η δεκατία που θα διανύσεις θα κρύβει πολλές αλλάγες για σένα !!
να ζήσεις !!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΩ ΠΩ!!ΤΕΤΟΙΑ ΦΡΙΚΗ ΘΑ ΠΑΘΩ ΚΑΙ ΓΩ ΣΕ ΛΙΓΟ;ΜΠΑ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΑΣΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ.ΕΜΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΑ 25.ΩΣ ΤΟΤΕ ΓΙΟΡΤΑΣΕ ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΣΟΥ.ΘΕΛΩ ΤΟΥΡΤΙΤΣΑ.ΚΑΛΨ ΚΛΙΨ!!ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ.

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Καλή μου μη αγχώνεσαι, κάθε δεκαετία έχει τα δικά της καλά!!! Και δεν είναι απαραίτητο να μεγαλώσεις! Ζήσε την κάθε στιγμή σου δυνατά και μη σκέφτεσαι ότι μεγαλώνεις!

everything53 είπε...

Κάθε ηλικία είναι όμορφη.

Βέβαια πάντα περνάμε από το στάδιο "μακάρι να ήμουν 1, 2, 3 χρόνια μικρότερος/η", σε όποια ηλικία κι αν είμαστε.
Όπως κι απ' το στάδιο "πότε έφτασα τα 20, 30, 40, κτλ;".

Η ουσία είναι ν' απολαμβάνουμε πάντα την ηλικία μας, όσο κι αν είμαστε :)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία η ανάρτησή σου, μου θύμισε τον εαυτό μου, σε διάφορες ηλικίες...
Σημασία δεν έχει πόσο χρονών είσαι, αλλά πόσο χρονών νιώθεις, τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτες ρυτίδες, και αυτό αργεί!

Όσο για την αντίληψη του χρόνου... η κάθε κουλτούρα αντιλαμβάνεται το χρόνο διαφορετικά: στη Γερμανία καλείς κάποιον για φαγητό στις 8 και έρχεται στις 8, στην Ελλάδα έρχεται στις 9:30, σε αρκετές χώρες της Αφρικής έρχεται την επόμενη μέρα στις 9:30. Και... αν δεν κάνω λάθος, τα κινέζικα είναι που δεν έχουν στη γραμματική χρόνο για το παρελθόν.

Χρόνια πολλά! Άδραξε τη μέρα!

Little Hope Flags είπε...

γυάλινο δάκρυ: Δεν ξέρω γιατί αγχώθηκα! Τα 18 τα πήρα πολύ πιο ελαφριά, ίσως γιατί μπορεί να ενηλικιώθηκα αλλά παρέμενα "έφηβη". Αυτή η δεκαετία είναι η δεκαετία των μεγάλων αποφάσεων...γι'αυτό ίσως να με έπιασε η κρίση!

Λασπολόγος: Κάποιος (δεν ξέρω ποιος) είχε πει "Το θέμα δεν είναι τα χρόνια της ζωής σου, αλλά η ζωή στα χρόνια σου", ή κάπως έτσι. Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε μάλλον!
Ευχαριστώ πολύ! (Μπορώ να κρατήσω μόνο τα ωραία χρώματα;;)

Sunshine: Δυστυχώς αυτή η ανεμελιά δε γυρίζει πίσω ξανά...αλλά και πάλι, δε θα ήθελα να ήμουν τώρα 16. Ακόμα και τότε είχα συνέχεια άγχος. Τουλάχιστον τώρα έχω βάλει προτεραιότητες!

kakos lykos: Ακριβώς αυτό είναι που φοβάμαι...ότι θα περάσουν αυτά τα χρόνια τόσο γρήγορα και δε θα το καταλάβω..Θέλω αυτή η δεκαετία να είναι γεμάτη υπέροχες αναμνήσεις έτσι ώστε όταν θα εμφανιστεί η πρώτη ρυτίδα και η πρώτη άσπρη τρίχα να μπορώ να πω "Χαλάλι! Έζησα όπως ήθελα τη νιότη μου!"

Flonsavardu: Ούτε εγώ θέλω να αλλάξω, και δε με νοιάζει αν θα συνεχίσω να βασανίζω τους Sims μου. Θέλω να συνεχίσω να χαζογελάω για όσο περισσότερο καιρό μπορώ, μέχρι το σημείο που θα πρέπει να σοβαρευτώ! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!

Aspa: Ευχαριστώ πολύ!!

Daizy: Αν μπορούν οι άντρες να παίζουν Playstation μέχρι τα 35, εμείς γιατί να μην μπορούμε να παίζουμε Sims όσα χρόνια θέλουμε;; Πάντως και εγώ ελπίζω να μην αλλάξει τίποτα μέσα μας όσο χρόνια και αν περάσουν... :)

K@terin@: Ελπίζω οι αλλαγές αυτές να είναι καλές...και οι εκπλήξεις ευχάριστες! Θέλω όταν φτάσω τα 30 να πω "ναι, έζησα όσα ήθελα!". Ευχαριστώ πολύ!

JK O SKPOUTZAKOS: Θα σου στείλω ένα εικονικό κομμάτι τούρτας μόνο για τα μάτια σου! :p
Μου αρέσει πάντως που λες να αφήσουμε τις σκέψεις και τα άγχη για τους μεγαλύτερους...χαχα

stavroulazerva: Αυτό προσπαθώ να κάνω κάθε μέρα. Απλά όταν πλησιάζουν τα γενέθλιά σου δε μπορείς να μη σκεφτείς ότι περνάει ο χρόνος και τα νούμερα αλλάζουν..

everything53: Γενικά πιστεύω ότι πάντα γκρινιάζουμε για κάτι, και το θέμα της ηλικίας είναι προσφιλές για τις γυναίκες...αλλά συμφωνώ. Το θέμα είναι να είμαστε και να περνάμε καλά ανεξάρτητα από την ηλικία μας!

Κατερίνα: Να μετακομίσω στην Κίνα;; (Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δε σταματούν να με εκπλήσσουν!)
Ευχαριστώ πολύ και καλώς ήρθες! Ελπίζω να μείνεις εδώ γύρω! :)


Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους σας για τις ευχές! Με συγκινήσατε παλιόπαιδα (χι)!
Καλημέρα σε όλους!!

Fri είπε...

Χρόνια σου πολλά κούκλα, να είσαι καλά, να είσαι χαρούμενη, να έχεις στη ζωή σου μόνο λόγους για να χαμογελάς!

Μην αγχώνεσαι, τα χρόνια περνάνε, ίσως γρήγορα κάποιες φορές, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το πως πρέπει να νιώθουμε. Αν θες μπορείς να μείνεις για πάντα παίδί;) Και είναι στο χέρι σου να μην τρέχεις να προλάβεις, αλλά να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή. Ζήσε λοιπόν όλες σου τις μέρες!

AATON είπε...

Γειά σου κι απο δω Carina. Αυτό με τους αναγνώστες σου, ποιός ο λόγος που δεν λειτουργεί; σε μένα λέει πως έχει "σβηστεί", μηπως δεν κάνεις κάτι σωστά; Θα σου πρότεινα να το σβήσεις ξανά τελείως και να το ξαναβάλεις, δοκίμασε

Little Hope Flags είπε...

Fri: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, εύχομαι το ίδιο και για σένα!
Carpe diem, έτσι; :)

ΑΑΤΟΝ: Το έχω δοκιμάσει πολλές φορές αλλά κάτι έχει κάνει το blogspot μάλλον και μας χάλασε το gadget...ελπίζω να το φτιάξουν σύντομα!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

TI ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ;

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΓΙΑ ΟΤΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΡΩΤΗΣΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΑΤΟΝ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙ ΠΟΛΛΑ.
ΕΧΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ hackaday.thema.blogspot.com

Little Hope Flags είπε...

JK O SKPOUTZAKOS: Δυστυχώς είναι πρόβλημα του blogger. Δε νομίζω ότι μπορούμε να το διορθώσουμε εμείς, παρά μόνο όσοι χειρίζονται το blogspot..
Ευχαριστώ πολύ πάντως! Αν συνεχιστεί, θα περάσω μια e-βόλτα από εκεί!

Καληνύχτα!

SHARKastic είπε...

Να ζήσεις Carina και χρόνια πολλά...

Happy 20 κουκλίτσα, καλώς ήρθες και εσύ στη δεκαετία που για πολλούς είναι και η καλύτερη της ζωής τους!

Little Hope Flags είπε...

SHARKastic: Thanks very very much!!! :)
Μην ξεχάσεις την αφιέρωση που ζήτησα, έτσι;;

Σουλααααα...έλα ξανά! χαχα :P

γυάλινο δάκρυ είπε...

Xρόνια πολλά, τι ζώον που είμαι, νόμισα ότι είχα ευχηθεί στο προηγούμενο σχόλιο και τώρα είδα πως όχι!!! Αχ τι να πεις, γέρασα!
Να ζήσεις, να είσαι γερή και να αγαπάς ό,τι έχεις!
Φιλάκια!

Little Hope Flags είπε...

γυάλινο δάκρυ: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!! Και εσύ να έχεις ό,τι επιθυμείς!
Φιλιά!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΩΡΑΙΑ ΤΟΥΡΤΙΤΣΑ ΒΛΕΠΩ.ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ.

Daizy είπε...

Ενα κομμάτι κι από εδώ παρακαλώ! :-p
Χρόνια πολλά κι από εδώ γεμάτα ευτυχία και αγάπη!Φιλιά!

Little Hope Flags είπε...

JK O SKPOUTZAKOS: Ευχαριστώ!! Θες ένα κομματάκι;; :P

Daizy: Όσα θες...εγώ χόρτασα!
Σ'ευχαριστώ πολύ honey!! :)

Flonsavardu είπε...

στο καλό σας και στους 3! δεν έχετε ένα μέιλ να επικοινωνήσει κανείς... χαχαχα.

πως αλλάξατε το εικονίδιο σε λάμπα; θέλω και εγώ! (όχι σε λάμπα!)

κάπως το έψαξα, αλλά μου φαίνεται λίγο δύσκολο, και είπα μήπως α)δεν ειναι τόσο δύσκολο τελικά, β)είναι μεν δύσκολο, αλλά θα μου εξηγήσετε πως θα το κάνω. :)

Little Hope Flags είπε...

Flonsavardu: Εγώ βρήκα τελείως τυχαία οδηγίες! Δεν είναι δύσκολο αλλά ο χαζοκώδικας έχει ένα μικρό λάθος.
Μπες εδώ: http://www.allblogtools.com/tricks-and-hacks/blogger-tricks/adding-favicon-to-blogger/

1ον) Μπορείς να βάλεις μόνο εικόνες που λήγουν σε .ico ή .png (το δεύτερο να βάλεις, γιατί πιο εύκολα βρίσκεις εικονίδια με αυτή την κατάληξη).

2ον) Εκεί που λέει link href=’URL of your uploaded icon file‘ rel=’shortcut
icon’ type=’image/x-icon’ να αλλάξεις τα ’μπλαμπλα‘ σε 'μπλαμπλα' γιατί αλλιώς τον παίρνει λάθος τον κωδικό!

Αν ακολουθήσεις τις υπόλοιπες οδηγίες, δε θα έχεις πρόβλημα! Αφού τα κατάφερα εγώ!... :P

korinoskilo είπε...

ουχ ..... περισεψε καθολου τουρτα????

ηρ8α αργα?:Ρρρ

δεν θα φρικαρεις ουτε στα 29 ουτε στα 39 ουτε στα 109 πιστεψε με ......

ειναι τοσο ομορφη καθε ηλικια καθε χρονος .... καθε μερα .....
απλα αστες να περναν και να τις απολαμβανεις ...... ολες εχουν την δικη τους χαρη

ελπιζω ναι ειμαστε εδω και στα 109 μας και να μου πεις οτι ειχα δικαιο :)))))))

φιλια
και χρονια πολλα αν τα εχασα :/

Flonsavardu είπε...

ευχαριστώ γλυκούλι! :)

Eleni Dafnidi είπε...

Καταρχήν θέλω να επιστρέψω στα είκοσι. Ρώτησα. Μου είπαν δεν γίνεται. Γι' αυτό κοίτα να τα απολαύσεις. Με υγεία και ανθρώπους που αξίζουν γύρω σου. Θεωρώ άσκοπο να ζητήσω λίγη τούρτα. Υποθέτω ότι δεν θα 'χει μείνει ούτε το κουτί... Πάρε άλλη μία και για μας τους αργοπορημένους.