By Carina
...I'll make it everywhere
Γιατί μερικά πράγματα τεστάρουν την υπομονή, την αντοχή, και κυρίως, τη δύναμη σου.
Γιατί είμαστε όλοι πέτρες που κοπανάνε στα τοιχώματα κάποιου καρτεσιανού πηγαδιού.
Γιατί το να μεγαλώνεις δε σημαίνει απλά να μεγαλώνεις, αλλά να συνειδητοποιείς και τις αλλαγές που γίνονται μέσα σου.
Γιατί πλέον έχω ένα παράθυρο που ατενίζει μικρό κομμάτι μιας λεωφόρου, και χαζεύω τη βροχή με αυτή τη γνώριμη μελαγχολία, πριν γυρίσω ξανά στους δίχως φαντασία αριθμούς.
Γιατί ζωή χωρίς προκλήσεις σε βάζει σε ρουτίνα, και το χειρότερο, σε μαθαίνει σε ευκολίες, κι έτσι περνάνε οι μήνες δίχως να το καταλαβαίνεις.
Γιατί οι κλειστές πόρτες σε προκαλούν να στρίψεις όλα τα χερούλια, μέχρι να ανοίξει κάποια από αυτές.
Γιατί είναι Φλεβάρης (πόσο μ'αρέσει να τον φωνάζω έτσι, δεν του ταιριάζει το Φεβρουάριος), έρχονται Απόκριες, Τσικνοπέμπτη (φέτος δεν έχει εξεταστική, άρα...θα βγούμε για σουβλάκια;;), Καθαρά Δευτέρα (ναι, τριήμερο!), 25η...και μετά μπαίνει η άνοιξη, η καλύτερη από όλες τις εποχές για ένα ψαράκι σαν εμένα.
Γιατί ξέρουμε μέσα μας ότι όλα εκείνα που τώρα θεωρούμε δύσκολα, αύριο, μεθαύριο, κάποτε, θα είναι απλά παρελθόν. Άρα, γιατί να πνιγόμαστε αφού ο μελλοντικός εαυτός μας σε κάποιο παράλληλο σύμπαν τα έχει αντιμετωπίσει ήδη όλα;
Maybe the reason why all the doors are closed
So you can open one that leads you to the perfect road
So you can open one that leads you to the perfect road
ΠιΕς: Καλό μήνα και καλά μυαλά!