Αξιαγάπητο Blog

Ο kakos lykos, που μόνο κακός και μόνο λύκος δεν είναι (λύκαινα για την ακρίβεια!), μας χάρισε ένα ακόμα βραβείο, το βραβείο του Αξιαγάπητου blog! Σ' ευχαριστούμε πολύυυυυυ! Ξέρουμε ότι είμαστε αξιαγάπητοι, αλλά δε βαριόμαστε να το ακούμε ποτέ!... (How modest!)

Θα αναρτηθεί σύντομα στο blog μας, με τιμή και καμάρι!

Τώρα λοιπόν που μας τίμησαν, εμείς με τη σειρά μας πρέπει να κάνουμε τα εξής:

α) Να δεχτούμε αυτό το βραβείο και να το αναρτήσουμε στο blog σας μαζί με το όνομα του ατόμου που μας βράβευσε (το link και το blog).

β) Να απονείμουμε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs.

γ) Να θυμηθούμε να επικοινωνήσουμε με τους bloggers και να τους ενημερώσουμε για το βραβείο!

Λοιπόν...

Με τη σειρά μας απονέμουμε αυτό το βραβείο στους...

-Daizy, γιατί αν δεν είναι αξιολάτρευτες οι μαργαρίτες, τι είναι;;

-ΑΝΝΑ, γιατί είσαι γλύκα, και αύριο μεγαλώνεις κι έναν χρόνο!

-Aspa, γιατί δε χορταίνω να διαβάζω τις ιστορίες των μικρών σου!

-SKPOUTZAKO, ξέρω ότι το έχεις πάρει, αλλά είσαι διπλά αξιαγάπητος με τα ανέκδοτά σου!

-Flonsavardu, γιατί τα σπας!

-γυάλινο δάκρυ, γιατί είσαι τρελή και παλαβή, αλλά όλα συγχωρούνται λόγω Sunrise Avenue!

-Chica Griega, γιατί οι ιστορίες σου μας πάνε αλλού...

-Λασπολόγο, γιατί είναι τέλειο να κυλιέσαι στο χώμα!

-Χρήστο, γιατί έχεις ταλέντο στη σκηνοθεσία!

-K@terin@, γιατί τα (λίγα) κοσμήματά σου είναι αξιολάτρευτα!

-ΜΑΡΙΒΙΛΗ ΚΑΙ ΦΡΕΝΤΥ, γιατί τα σκυλάκια είναι γλύκες!

-Eleni Dafnidi, γιατί η Barbie είναι ροζ!

-everything53, γιατί μας αρέσει το "Καφενείο" σου!

-Fri, γιατί "χαμογελάμε"!

-korinoskylo, γιατί το μυαλό σου κυκλοφορεί έξω από το σώμα σου, και γι'αυτό είσαι αξιαγάπητη!


Συγνώμη αν έχω αφήσει κάποιον απ' έξω...Το μυαλό μου είναι πήχτρα!!

Ευχαριστούμε ξανά το λυκάκι μας για την τιμή!!!

Καλή συνέχεια σε όλους!...Τις λάμπες μας θα τις ανάψουμε ξανά σε δυο βδομάδες...Μέχρι τότε...καλές ζέστες!

PS: Μου έστειλαν ένα αρχείο με συνταγές γλυκών γνωστού σεφ. Όποιος το θέλει, ας μου το πει. Ελάτε να παχύνουμε μαζί!

~Carina

Αυτό που έχει συνήθως το μαγαζί...

Τα πράγματα είναι απλά. Θέλω να ανεβάσω μια ανάρτηση...αλλά δεν έχω έμπνευση. Θέλω να κάνω μια εργασία...αλλά δεν μου βγαίνει. Θέλω να διαβάσω...αλλά βαριέμαι. Έχω φτάσει ακριβώς στο σημείο που δεν αντέχεις άλλο, θες να τα παρατήσεις όλα, και να πας διακοπές σε ένα εξωτικό νησί αγκαλιά με πολύχρωμα κοκτέιλ και μουσική reggae να γεμίζει το χώρο. Όσοι πιστοί, προσέλθετε, γιατί θα νιώσω τύψεις που δε θα περάσω τα μαθήματα. Ελάτε να κοπούμε μαζί!

Μην περιμένετε λογική από την ανάρτηση...πάλι καλά να λέτε που γράφω και εγώ, γιατί Sunshine και SHARKastic στον κόσμο τους ξανά...Παιδιάααα αλλάξτε τις λάμπες σας! Κάηκαν!...

Μιας και αναφέρθηκα στις λάμπες...δεν ξέρω τι μουσική άκουγε μικρός ο SHARKastic (όλο για κάτι μπλιαξ ελληνικά έλεγε, (α)Γαρμπή και αυτοκτονία) αλλά μάλλον το αυτί του είχε πιάσει και Πίτσα Παπαδοπούλου, και απλά απώθησε την ανάμνηση στα τρίσβαθα (;) του μυαλού του....γιατί εκείνος πρότεινε τον τίτλο Τσάμπα καίει η λάμπα...τίτλο που τίμησε η Πίτσα (με πεπερόνι και μπέικον) σε ένα από τα τραγούδια της. Παραθέτω βίντεο στο τέλος της ανάρτησης. Αν βαριέστε να διαβάσετε τα υπόλοιπα, απλά κάντε skip και πηγαίντε κάτω-κάτω. Δεν ευθυνόμαστε για οποιαδήποτε απώλεια IQ.

H Flonsavardu είχε κάνει πριν καιρό μια ανάρτηση για παιδικούς μύθους...ήθελα να ακολουθήσω το παράδειγμά της, αλλά ανακάλυψα ότι οι δικοί μου παιδικοί μύθοι ή έχουν ειπωθεί ήδη ή απλά είναι κοινότυποι. Δύο πράγματα όμως θυμάμαι και γελάω ακόμα...

Μικροί δεν ακούγαμε "La vasse qui rit" (=Η αγελάδα που γελάει/ Καλά ό,τι να' ναι, κέφια είχαν οι διαφημιστές!), αλλά "Να φας τυρί" το οποίο είναι πιο καλό τελικά γιατί ποιος ήξερε γαλλικά το '90; Άσε που η δική μας εκδοχή περνάει το νόημα ξεκάθαρα...φάε τυρί! Κάνει καλό!

Το δεύτερο...και καλύτερο...το τραγουδάγαμε κιόλας (τι ρεζίλι!)...Τη γνωστή διαφήμιση με τη σιδερώστρα που έπαιζε συνέχεια στις ποιοτικές εκπομπές της Πάνια τη θυμάστε; Την είχαν επενδύσει με ένα άσχετο τραγούδι, το "Stay Alive...stay alive...oh-oh-oh-oh". Εμείς, μην ξέροντας ούτε αγγλικά, ακούγαμε "Στίβελα...στίβελα...ω ω ω ω..." γιατί νομίζαμε ότι Στίβελα ήταν η μάρκα της σιδερώστρας. Σαν το ξίδι Τοπ ένα πράγμα.

Κρίμα που όταν ήμασταν εμείς μικρά δεν υπήρχαν blog και μαμάδες σαν την Άσπα να καταγράφουν τις ατάκες μας! Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι τα μακαρόνια τα έλεγα καμαρόνια (καμάρωναν τα χρυσά μου που ήταν λεπτά, ψηλά, και ξανθά) και το ιώδιο το έλεγα καλώδιο. Μην ρωτήσετε γιατί.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, το μόνο που έχω όρεξη να κάνω είναι να πηγαίνω στα Friday's, να κάθομαι έξω για να παίρνω αέρα, και να λέμε βλακείες με τις τρελές φίλες που απέκτησα ούτε εγώ κατάλαβα πώς. Sunshine έχασες χτες...Το 4χρονο παίρνει αγκαλιά το μετρό, και εγώ βγαίνω ραντεβού με το λεωφορείο...Μου την έπεσε και η "αστυνομία"...πού να σου λέω τώρα! Αλλά πάνω απ'όλα θέλουμε κοτόπουλο. Γιατί αν δεν πουλήσεις τρέλα, θα μείνεις άφραγκος από γέλιο. Και χωρίς γέλιο γκριζάρουμε. Στα μαλλιά και στα μυαλά. Και καλά, το ένα το φτιάχνουμε. Το άλλο;

Συμβουλή προς τους άντρες: Μην διανοηθείτε να βάψετε τα μαλλιά σας. Ακόμα κι αν γκριζάρετε από τα 20. Ιου ιου ιου. Κάτι συμβαίνει με τα αντρικά γονίδια, και μόλις η βαφή αγγίξει ρίζα, καταδικάζεται στην αποτυχία. Do not try this at home. Or at κομμωτήριο.

Μου ήρθε ένα spam το πρωί...Did you lose your libido and passion? We can help you look for it! Κοίτα να δεις τι κάνει η τεχνολογία σήμερα...

Τώρα στο facebook μπορούμε να κάνουμε personalise και το url του προφιλ μας, του στυλ facebook.com....profileid/de.mas.paratas.leo.ego. Ακόμα το ψάχνω...μιλάμε για απόφαση ζωής.

Οι Ιταλοί είναι βλαμμένοι. Τουλάχιστον όταν παίζουν UNO. Παίζαμε ένα παιχνίδι χτες με τον SHARKastic και τον είχε κάψει ένας Ιταλός. Του έδινε συνέχεια action cards, +2, +4, τον έκανε skip (όχι το απορρυπαντικό ντε!), του είχε αλλάξει τα φώτα κοινώς. Ε και εγώ για να τον εκδικηθώ του έδινα όλη την ώρα επιπλέον κάρτες και δεν τον άφηνα να παίξει. Μετά έκανα τη χαζομάρα και άλλαξα τη φορά του παιχνιδιού...και όλο το μίσος ήρθε κατά πάνω μου. Επειδή όμως του τελείωσαν κάποια στιγμή οι action cards και αναγκάστηκε να παίξει τίμια, ζήτησε τη βοήθεια μιας άλλης Ιταλίδας, η οποία ήταν παντελώς άσχετη να τονίσω, και έχανε συνέχεια. Φυσικά στο τέλος νικάει ο καλός...δηλαδή εγώ. Ελλάδα-Ιταλία 1-0. Έλα μωρή παιχτούρα Carina!

Ε...ξέφυγα; Ξέφυγα.

Επειδή γράφω ήδη μισή ώρα...και επειδή έχω ανάγκη να πάω διακοπές τον Αύγουστο...σας αφήνω...Δεν ξεχνάω το τραγούδι!

Press play...

Μ' ένα "αχ" κι ένα τσιγάρο
πάλι απόψε το ρισκάρω και σε σκέφτομαι.
Πάλι θα με φάει η ζήλια
για τα ολόγλυκά σου χείλια και θα καίγομαι.

Κι έχω το φως ν' ανάβει
για να δεις πως δεν κοιμάμαι,
όμως τζάμπα καίει η λάμπα,
τζάμπα σε θυμάμαι.

Μ' ένα "αχ" όλο συγγνώμη
ξεμυαλίζομαι ακόμη ότι έρχεσαι.
Κι η καρδιά μου σταματάει
σ' όποιο βήμα προσπερνάει, μα δεν φαίνεσαι.

(Σχόλιο χρήστη: Τότε ήταν φτηνότερη η ΔΕΗ. Τώρα που να αφήσει το φως ανοιχτό;...
και συμπληρώνει ένας άλλος: Τώρα του κάνει αναπάντητες.)

Όπαααα!


EDIT: Έχει σπουδάσει κανείς σε ΤΕΙ Διακοσμητικής; Ή έχετε κάποιον γνωστό που να σπουδάζει σε τέτοιο τμήμα; Χρειάζομαι info!!

~Carina

It's all a blurr

Πρώτα απ'όλα, θέλω να ευχαριστήσω τον SKPOUTZAKO που μας χάρισε το πρώτο μας βραβείο! Μπορείτε να το δείτε στα δεξιά της σελίδας. Κανονικά πρέπει να το δώσω με τη σειρά μου σε άλλα πέντε άτομα...ωστόσο πιστεύω ότι τα καλά πρέπει να τα μοιραζόμαστε με όλους. Οπότε, όσοι θέλετε, μπορείτε να το προσθέσετε! Όλοι αξίζουμε ένα βραβείο δημιουργικότητας!

Θέλω ακόμα να ζητήσω μια συγνώμη για την προηγούμενη ανάρτηση. Ξέρω ότι ήταν λίγο στενάχωρη, ειδικά για το ξεκίνημα του μήνα, και του καλοκαιριού...Αλλά αν δεν μπορούμε να εκφραστούμε έτσι στα blog μας, πού αλλού θα το κάνουμε;

Σκόπευα να κάνω μια ανάρτηση για τα συμπαντικά μηνύματα. Μετά σκέφτηκα να σας μιλήσω για τον άνθρωπο-χαμαιλέοντα. Η αλήθεια είναι ότι δεν βρίσκομαι σε ιδιαίτερα δημιουργική φάση αυτή τη στιγμή, παρά το γλυκό βραβείο που ντύνει τη σελίδα μας!...

Υπόσχομαι να επιστρέψω σύντομα με μια πιο ευχάριστη ανάρτηση...μέχρι τότε, καλά να περνάτε όλοι, και καλό κουράγιο στους ομοιοπαθούντες φοιτητές!

Σας αφήνω με ένα τραγουδάκι...



~Carina

Αντίο

Καλό ταξίδι Νώντα...

Ελπίζω εκεί που είσαι να πετάς συνέχεια...