Game's on

Αυτό το παιχνίδι είναι πολύ απλό...αλλά πολύ διασκεδαστικό!

Να οι οδηγίες:

1. Ρυθμίστε το mp3 σας, το iTunes, Windows Media Player, etc. στο shuffle.
2. Για κάθε μία από τις ερωτήσεις, πατήστε το κουμπί επόμενο για να πάρετε την απάντησή σας.
3. Να μην περνάτε τραγούδια, όσο άσχετοι κι αν είναι οι τίτλοι τους με την ερώτηση!


Για πάμε...

Αν κάποιος σε ρωτήσει "Είσαι καλά;", εσύ λες....:
Μην κάνεις πως δεν θυμάσαι - Nevma
(Ατιμούλη...ξέρεις εσύ!)

Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου;
Η απουσία - Νέα Τάξη Πραγμάτων
(Ναι...πάντα μου λείπει κάτι! Btw, ακούστε το!)

Τι σου αρέσει στο άλλο φύλο;
Until you're mine - Demi Lovato
(Το κυνήγι φυσικά!!)

Πώς αισθάνεσαι σήμερα;
When you look me in the eyes - Jonas Brothers
(Ερωτευμένη;; Μμμμ...Συγνώμη για την πολλαπλή σαβούρα!)

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου;
New Classic - Joe κάτι
(Να είμαι πάντα PYT-Pretty Young Thing!)

Ποιο είναι το μόττο σου;
New Divide - Linkin Park
(And every loss, and every lie, and every truth that you deny, and each regret, and each divide was a mistake too great to hide / And your voice was all I heard that I get what I deserve...)

Τι πιστεύουν οι φίλοι σου για σένα;
Fake it - Seether
(Σαν δε ντρέπεστε! Τουλάχιστον ροκάρω!)

Τι πιστεύουν οι γονείς σου για σένα;
Many Shades of Black - The Raconteurs
(Εεε...δεν καταλαβαίνω!)

Τι σκέφτεσαι συχνά;
If I can't have you - Kelly Clarkson
(Α μπα, πώς σου ήρθε αυτό;;;)

Τι είναι 2+2;
Πάμε να φύγουμε μακριά - Πέτρος Μπουσουλόπουλος
(Ω ναι, ας παρατήσουμε την εξεταστική κι ας πάμε διακοπές!)

Τι πιστεύεις για τους φίλους σου;
That's what you get - Paramore
(No sir, I don't want to be the blame, not anymore...Δίκιο έχει!)

Ποια είναι η ιστορία της ζωής σου;
You found me - The Fray
(Μμμ...ενδιαφέρον!)

Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Whispers in the dark -Skilet
(Παιδί της νύχτας, αυτά είναι όνειρα!)

Τι σκέφτεσαι όταν βλέπεις αυτόν/αυτή που σου αρέσει;
Never felt like this - Jo O'Meara
(Ωωωω τι γλυκό!)

Τι θα χορέψεις στο γάμο σου;
Love is noise - The Verve
(Όχι παίζουμε!)

Τι θα παίξουν στην κηδεία σου;
Ε και τι έγινε - Χρήστος Μενηδιάτης
(Ουστ ρε! Θα σας στοιχειώσω!)

Ποιο είναι τι χόμπι σου;
Closer - Ne-Yo
(Να χορεύω και να σαγηνεύω!...)

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Run it - Chris Brown
(Ναι, δεν μου αρέσει να τρέχω!)

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μυστικό σου;
Η αγάπη μου ένα βράδυ - Πέτρος Μπουσουλόπουλος
(Ε...τι να πω τώρα εγώ;)

Τι θέλεις τώρα;
Bridging the Gap - Boxie
(Ή να χορέψω...ή να γεφυρώσω τα χάσματα με...διάφορους.)

Καλώ στο παιχνιδάκι την γλυκειά ΑΝΝΑ, τον SKPOUTZAKO, το γυάλινο δάκρυ, το korinoskylo, την Chica Griega (όταν επιστρέψει με το καλό!), τον kako lyko, και τον Χρήστο. Φυσικά εννοείται ότι παίζει όποιος άλλος θέλει!

~Carina

Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή

Κοινώς ό,τι να' ναι.

Η μέρα ξεκίνησε ψιλοχάλια. Είδα ένα απίστευτο όνειρο το βράδυ (μετά από ώρες στριφογυρίσματος στο κρεββάτι, αυτή η ζέστη με εξοντώνει day by day), ξύπνησα πάνω στο καλύτερο (κλασσικά...), και όταν ξανακοιμήθηκα, είδα τη συνέχεια του ονείρου, που ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσα να δω για να μου καταστραφεί η ουτοπία.

Ξύπνησα λοιπόν με νεύρα. Άνοιξα τον υπολογιστή να χαζέψω στο ίντερνετ..και είδα πάλι κάτι διφορούμενα μηνύματα από διάφορους. Και σκέφτηκα "πότε θα σταματήσουν μερικοί άνθρωποι να το παίζουν ντίβες;". Μου ήρθε τότε η σοφή ρήση "Μερικοί άνθρωποι είναι σαν τις Κόκα-κόλες: αφρίζουν με το παραμικρό κούνημα" (την πατρότητα της ρήσης την διεκδικώ εγώ, και την μητρότητα μη σας πω! SHARKastic, τόσες Κόκα κόλες χτες με πείραξαν στον εγκέφαλο!), και κούνησα και εγώ το κεφάλι μου πάνω κάτω. Κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ, Drama Queens forever. Τσαντίζονται από μόνοι τους, ενώ αν κάποιος πρέπει να τσαντιστεί, αυτός είσαι εσύ!

Αποφάσισα να κλείσω λοιπόν τον υπολογιστή γιατί μόνο νεύρα μου έφερε...και άρχισα να διαβάζω (ξανά). Από τις 60 σελίδες που έβγαλα με το ζόρι, κράτησα τα εξής:
-Υπήρχε άνθρωπος με το όνομα Κουζινερύ. Πάλι καλά που δεν τον έλεγαν Κεφαλογραβιέρ (α)
-Έναν άλλο τον αποκαλούσαν Segniore Ψαλύδα.
-Ο Έλγιν έκανε 14 παιδιά.

Συνήθως διαβάζω καλά, αλλά σήμερα (εκτός από την ονειροπόληση λόγω ονείρου) είχαμε και μαστόρους στο σπίτι (την τύχη μου, μια μέρα έχω και εγώ ελεύθερη και ήρθαν ντριγκι ντραγκα ντριγκι ντρουγκα με τα τρυπάνια τους...να φύγετε, να πάτε αλλού! -Ε Chica??-). Με βλέπει λοιπόν ένας από τους κυρίους που διάβαζα (για ξεκάρφωμα το έκανα, μη νομίζετε) και μου λέει "Τι τάξη πας;". Γελάω..."Δεν πάω". Πόσα χρόνια είχαν να με ρωτήσουν αυτό το πράγμα ούτε που θυμάμαι!...

Μετά από αυτή την ερώτηση νοκ άουτ, είπα να ανοίξω ξανά τον υπολογιστή να δω μήπως συνέβη τίποτα. Τι το' θελα; Τσατάλια τα νεύρα με τον Jack the Ripper της σχολής (aka τον καθηγητή αντερο-ψυχο βγάλτη, στυλοβάτη της σχολής, και εικόνα με βελάκια στον τοίχο των φοιτητών)...

Μπήκα και facebook..."Ανακάλυψε το επίπεδο αλκοόλ στο αίμα σου / Συνδρομητική υπηρεσία 4Ε/εβδομάδα" Δηλαδή, για να καταλάβω, θα τους στέλνω κάθε βδομάδα το αίμα μου και θα το εξετάζουν για 4Ε? Και τα αποτελέσματα θα τα στέλνουν με SMS?
"Επίπεδο αλκοόλ 40 mg/κάτι. Κόψε τις μαλακίες που πίνεις κάθε μέρα."
Not bad. Not bad. Θέλω επίσης και ένα τεστ για επίπεδο φερορμόνων. Πλησιάζει και καλοκαίρι, να μην ξέρουμε τι μας γίνεται;

Μιας και τα λέω όλα τώρα, να σας πω και για τον τυπικό ΛΟΛοστεφανή, τον οποίο είχα την τιμή να συναντήσω χτες στο λεωφορείο.

Τρίτη μεσημέρι. Ζέστη. Πήχτρα. Μπαίνει μια...κυρία...σπρώχνει, γκρινιάζει, καπαρώνει μια θέση, και μας αφήνει ήσυχους. Εγώ κατάλαβα ότι σε κάποιον πάγκο της λαϊκής ξέχασε τον εγκέφαλό της, αλλά είπα να μη μιλήσω για να μην προκαλέσω πανικό (sic). (Btw, δεν ξέρω τι σημαίνει sic αλλά μου αρέσει να το βάζω. Είναι πολύ sic.) Μετά από κάποια ώρα, φτάνει η στιγμή να κατέβει. Σηκώνεται λοιπόν, παίρνει τα ψώνια της, κατευθύνεται προς την πόρτα, και λέει στον οδηγό: "Έχετε καταλάβει ότι κουβαλάτε ανθρώπους; Τι πηγαίνετε πέρα δώθε όλη την ώρα, θα μας σκοτώσετε!" (το ότι ο δήμαρχος είναι αδιάφορος και ο δρόμος είναι γεμάτος λακκούβες, το περνάμε στο ντούκου, ε; Για όλα φταίει ο οδηγός.) Ο καημένος ο άνθρωπος δεν της είπε τίποτα (βέβαια, αμέσως εμφανίστηκαν και συνήγοροι υπεράσπισης, κλασικά πράγματα.) Για να καταλάβετε γιατί τη λέω ΛΟΛοστεφανή...είναι από τους ανθρώπους που θα κατέβαινε στο μετρό και θα χτυπούσε το τζαμάκι του οδηγού για να του ζητήσει να πάει πιο αργά επειδή ζαλίζεται. Ναι. Κοινώς βλαμμένη.

Αλλά η κιουρία από πάνω είναι το κλασικό δείγμα ΛΟΛοστεφανή. Οι χειρότεροι είναι τα κρυφά ποτάμια που στο παίζουν φυσιολογικοί, και μια μέρα..τσουπ!...τρώνε μια φλασιά και σου γυρίζουν τον κόσμο ανάποδα. Εσύ κάθεσαι ήρεμα στη γωνίτσα σου, και ξαφνικά βρίσκεσαι ένοχος για εγκλήματα που ούτε ήξερες ότι υπήρχαν στον ποινικό νόμο των σχέσεων. Ε ακούστε κύριοι/κυρίες ΛΟΛοστεφανήδες...εγώ Κόκα Κόλα ΔΕΝ ΠΙΝΩ!


Σας χαρίζω ένα video με τον αγαπημένο μου ΛΟΛοστεφανή:

Η μέρα έχει ακόμα 8 ώρες...τι άλλο θα γίνει, τι άλλο θα γίνει!

PS: Μη νομίζετε ότι δεν έχω να σας πω κι άλλα. Απλά κουράστηκα. Αν κοιμηθώ, λέτε να ξαναδω το υπέροχο όνειρο;;

PS2: Συγνώμη για τις ασυναρτησίες!

PS3: Ευχαριστώ πάρα πολύ όσους έχουν γραφτεί στη Θανατική Ποινή. Να'στε καλά παιδιά! Ε εννοώ...όχι να μην κάνετε "αταξίες" (χεχε, not sic), αλλά να είστε καλά. Έλεος πια με τα ελληνικά!

~Carina

Η αιώνια λιακάδα

Κανονικά δε θα έπρεπε να ήμουν εδώ τώρα. Κανονικά θα έπρεπε να ήμουν σε αυτή την πράσινη πολυθρόνα με τα πολύχρωμα μαξιλάρια, και το βιβλίο του Ρουσώ αγκαλιά. Κανονικά δε θα έπρεπε να κάναμε πολλά πράγματα αλλά κάτι μέσα μας μας τσιγκλάει να τα κάνουμε.

Υπάρχει κάτι που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Για δύο λόγους: γιατί πολύ απλά δεν αφήνεις τις ιδέες να φύγουν όταν έρχονται, και δεύτερον, γιατί προσπαθώ να ρίξω την προηγούμενη ανάρτησή μου στα τρίσβαθα της ιστορίας του blog. Την έκανα μόνο για να την κάνω. Και όταν κανεις κάτι καταπιεστικά, ή σχεδόν, σου βγαίνει μίζερο.

Για να μη μου βγει λοιπόν και το διάβασμα μίζερο, είμαι εδώ και γράφω.

Αυτό που με απασχολεί λοιπόν (εκτός από τη φράτζα μου που πέφτει συνεχώς μες τα μάτια μου και μου σπάει τα νεύρα) είναι οι μαγικές λύσεις.

Ένα από τα πολλά κακά των ανθρώπων (δε βγάζω φυσικά την ουρά μου απ'έξω) είναι ότι περιμένουμε μια μαγική λύση σε όλα μας τα προβλήματα. Περιμένουμε ότι μια μέρα θα εμφανιστεί το ξωτικό με τη χρυσή γαβάθα του ουράνιου τόξου και θα μας ψεκάσει με αιώνια τύχη. Περιμένουμε ότι ως δια μαγείας όλα θα λυθούν από μόνα τους. (Μετά πώς να μην ζητάμε έξυπνες συσκευές που θα μαγειρεύουν, πλένουν, σιδερώνουν μόνες τους;) Περιμένουμε γενικά ένα θαύμα να μας βγάλει από τη μιζέρια μας.

Γι'αυτό και διαβάζουμε τα ζώδια. Γιατί ελπίζουμε ότι θα πουν κάτι καλό που θα αλλάξει τη ζωή μας. Γι'αυτό ρίχνουμε ταρώ, γι'αυτό διαβάζουμε τον καφέ (εντάξει εγώ το κάνω για να εξασκήσω τη φαντασία μου), γι'αυτό ψάχνουμε στο ιντερνετ νυχομαντείες και αριθμοπροβλέψεις. Γι'αυτό ψάχνουμε μανιωδώς ποιοι πλανήτες ήταν 63 μοίρες δυτικά του ήλιου τη μέρα που γεννηθήκαμε, μπας και βρούμε μια άκρη.

Φοβόμαστε το μέλλον, και γιατί είναι απρόβλεπτο, αλλά και γιατί φοβόμαστε ότι θα προκύψει ένα πρόβλημα το οποίο θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε κατάματα και όχι με υπεκφυγές.

Έτσι ψάχνουμε το ματζούνι (μαγικό για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει), τα λόγια, το χορό που θα μας φέρει όλα όσα επιθυμούμε. Αν ήταν τόσο εύκολο με λίγες λέξεις, με πέντε κεριά, να βρεις την ευτυχία, τότε όλος ο κόσμος θα ήταν ευτυχισμένος.

Δεν είναι όμως έτσι. Πρέπει να παλέψουμε, πρέπει να αντιμετωπίσουμε κακοτυχίες, και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στους εαυτούς μας ακόμα και αν αποτύχουμε. Μερικές φορές μόνο και μόνο η πίστη στη "μαγική λύση" είναι αυτή που μας αλλάζει όλη τη ζωή. Γιατί πιστεύουμε ειλικρινά ότι αν κάνουμε όσα μας είπε η σοφή κυριούλα του χωριού θα βρούμε την ηρεμία μας, γιατί το πιστεύουμε τόσο βαθιά που φέρνουμε εμείς οι ίδιοι αυτή την αλλαγή στη ζωή μας!

Ισχύει ένας απλός κανόνας: αν φαντάζεσαι ότι θα γίνει κάτι, και αρχίζεις να το πιστεύεις τόσο πολύ, τότε χωρίς να το καταλάβεις, αλλάζεις τον εαυτό σου και τη στάση σου, με αποτέλεσμα να ελκύεις τελικά αυτό που περίμενες! Δεν είναι εύκολο φυσικά. Αλλά είναι εφικτό.

Όσες μαγικές λύσεις και αν δοκιμάσουμε, πάντα θα χάνουμε την ευτυχία γιατί θα επαναπαυόμαστε, πιστεύοντας ότι το ματζούνι δρα από μόνο του, ενώ στην πραγματικότητα χρειάζεται συνεχής προσπάθεια από τη μεριά μας. Αν όλοι το δεχόμασταν αυτό, ίσως να καταφέρναμε να έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στην προσωπική μας ολοκλήρωση.

Ο Καντ σε ένα από τα έργα του είχε γράψει ότι η φύση έχει ένα σχέδιο για τον άνθρωπο, και αυτό είναι ότι μέσα από τους πολέμους, την πρόοδο, τα κινήματα, θα μπορέσουμε να φτάσουμε ως γένος μελλοντικά στο απόλυτο παγκόσμιο πολίτευμα, την τέλεια δημοκρατία, η οποία όμως θα έχει βαφτεί με πολύ αίμα για να ακμάσει αρκετά και να γίνει αποδεχτή. Ίσως λοιπόν αυτό να ισχύει (και?) ατομικά. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να φτάσει σε μια τέλεια κατάσταση, για να φτάσει όμως εκεί πρέπει να κοπιάσει, να παλέψει, να δυστυχήσει προσωρινά, έτσι ώστε να αγγίξει αυτό το σημείο όπου θα μπορεί να αποδεχτεί την τελειότητα επειδή θα ξέρει πόσο κουράστηκε για αυτή. Δεν ξέρω πώς ορίζεται η τελειότητα. Αλλά ξέρω ότι είναι εφικτή.

Και τώρα πάω στην πολυθρόνα να τελειώσω τον Ρουσώ. Κάτι μας μαθαίνει τελικά αυτό πανεπιστήμιο!

~Carina

This ain't a scene

Μετά από το σύντομο (ευτυχώς) και ευχάριστο (εε..ναι) γιουροβιζιονικό διάλειμμα, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα. Πάντως, να πω για την ιστορία ότι μου έχει κολλήσει το "Fairytale" και επίσης...Sharkastic, μπορεί να έφευγες από το νησί που θα το έπαιζε, αλλά κανείς δε θα σε ακολουθούσε! Άλλωστε, we're all in love with a fairytale, even though it hurts!

Λοιπόν...η γλυκειά πρώην Boubou, νυν Άννα, με κάλεσε σε ένα παιχνίδι. Πρέπει να γράψω τα όνειρά μου...θα γράψω αυτά που με καίνε πιο πολύ τώρα, γιατί από όνειρα άλλο τίποτα. I'm a dreamer, τι να κάνουμε;

Όνειρο νούμερο 1: Να έρθουν οι καλοκαιρινές διακοπές όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα γίνεται. Ναι, σιγά το όνειρο, αλλά με 11 συγγράμματα προς αποστήθιση να με κοιτάζουν από τη βιβλιοθήκη μου με ύπουλο και χαιρέκακο τρόπο, μόνο να ονειρεύομαι μπορώ το καλοκαίρι!

Όνειρο νούμερο 2: Να σιχαθώ τα γλυκά. Συγνώμη, αλλά αυτή η ζέστη δε σηκώνει χαλαρά ένα Magnum καραμέλα;; Η μαμά μου μου έλεγε πάντα να μην τρώω παγωτά πριν το καλοκαίρι γιατί βγάζουν πρώτα όσα τους έχουν ξεμείνει στα ψυγεία. Πότε είναι καλή εποχή να φάω "φρέσκο" παγωτό; Βέβαια, υπάρχει η Παγωτομανία στην Ομόνοια...σλουρπ, σλουρπ.....Μμμμμ....είδατε γιατί θέλω να σιχαθώ τα γλυκά;;

Όνειρο νούμερο 3: Να καταφέρω να πάω σε συναυλία φέτος! Έχω να δω κάγκελο από τους Evanescence...και καλοκαίρι χωρίς συναυλία δε γίνεται!...Πάλι καλά που υπάρχουν συμπάσχοντες για να με βγάλουν από τη μιζέρια μου! (Which came first, the music or the misery?)

Όνειρο νούμερο 4: Να βρω έναν άνθρωπο που να με καταλαβαίνει. Να τον ακούω, να με ακούει, να μη μου σπάει τα νεύρα, να επικοινωνούμε χωρίς πολλά-πολλά και να μη μου τη φέρει όπως η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μου. Δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν της ανθρωπότητας, το παραδέχομαι. Αλλά δε μου δίνει και τίποτα καλό για να αλλάξω γνώμη. Πιο συχνά βλέπεις κακία, ξεκατινιάσματα, ζήλεια, παρά ειλικρίνεια, αγάπη, ενδιαφέρον. Τα πάτησε το τρένο αυτά, έτσι δε λέγαμε μικρά;

Όνειρο νούμερο 5: Να σταματήσει να βάζει το ΣΚΑΪ αγώνες μοτοσικλέτας, και να φέρει ξανά το Top Chef. Προτιμώ τη σαβούρα από τις σαβούρες! (τι λογοπαίγνιο)

Όνειρο νούμερο 6: Να ωριμάσουν κάποιοι άνθρωποι. Να βγουν έξω από τον μικροσκοπικό εαυτό τους και να συνειδητοποιήσουν ότι τίποτα δεν περιστρέφεται γύρω από αυτούς. Να δουν ότι δε γίνεται να είναι παράλογοι όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους. Να μάθουν να ακούν και να μην μιλάνε μονάχα. Να σταματήσουν να ζητάνε συμβουλές ενώ έχουν ήδη αποφασίσει τι θέλουν να κάνουν. Να μην δίνουν υποσχέσεις τις οποίες δεν πρόκειται να τηρήσουν. Να αντιληφθούν ότι οι ίδιοι θέτουν τα όρια έκθεσής τους, στον κόσμο και στο ίντερνετ Ο κόσμος θα μάθει μόνο όσα θα του δείξεις. Μη σου φαίνεται λοιπόν παράλογο να σε σχολιάζουν. Κατά βάθος το θέλεις...

Όνειρο νούμερο 7: Να κάνω μια τρέλα! Να αρχίσω να χορεύω στο Σύνταγμα. Να πέσω μέσα στο συντριβάνι. Να πάρω ένα πιστόλι που πετάει φούσκες (η τελευταία εφεύρεση των Πακιστανών) και να αρχίσω να σημαδεύω τον κόσμο. Κάτι να με βγάλει έξω από την αποχαύνωση!

Όνειρο νούμερο 8: Να πάνε όλα καλά στον bro μου που μπαίνει σε μια αναγκαστικά ενοχλητική φάση...θα έχει τελειώσει πριν το καταλάβουμε!


Γενικά, τα όνειρά μου είναι...δεν είναι...όνειρα. Είναι ευχές. Τα πραγματικά μου όνειρα προτιμώ να τα κρατήσω κρυφά. Για λίγο ακόμα καιρό...

Το παιχνίδι ας το παίξει όποιος ονειροπόλος επιθυμεί!

Καλή εβδομάδα σε όλους!


PS: Όπως μπορεί να έχετε δει ήδη στο πλάι του ιστολογίου, ζητάω την βοήθειά σας. Ετοιμάζω μια εργασία για τη σχολή μου, και έτσι έχω ανοίξει ένα blog με θέμα τη θανατική ποινή (http://thanatikipoini.blogspot.com). Θα το εκτιμούσα πολύ αν γραφόσασταν σαν αναγνώστες και αφήνατε κάποια σχόλια! Ε καταπληκτικοί bloggers? (σλουρπ παγωτό σλουρπ)

{Ευχαριστώ την Daizy και το Γυάλινο δάκρυ για τη συμμετοχή τους!}

~Carina

Lemme sing a song for you

Η γλυκειά BOUBOU και ο αγαπητός SKPOUTZAKOS κάλεσαν το blogακι μας σε ένα παιχνίδι. Πρέπει να γράψουμε δέκα αγαπημένα τραγούδια. Επειδή όμως εγώ θα κλέψω λιγάκι (γιατί δεν έχω 10 αγαπημένα τραγούδια...συνήθως κολλάω με κάτι, το ακούω συνέχεια, το βαριέμαι, και το ανακαλύπτω ξανά μετά από μήνες!....), θα γράψω τα 10 τελευταία τραγούδια που άκουσα. Το ίδιο δεν είναι, ε ε ε;


1. In the air tonight - Phil Collins

Δεν ξέρω γιατί κόλλησα τόσο με αυτό το τραγούδι όταν το πέτυχα σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό...ακούστε το αν δεν το ξέρετε ήδη!





2. Take my hand - The Cab

Έχουν γραφτεί πάρα πολλά τραγούδια με αυτόν τον τίτλο. Το συγκεκριμένο το βρήκα όταν έψαχνα ένα συγκρότημα, τους "Hey Monday". Όποιος ακούει Paramore, ας τους ρίξει...ένα αυτί!





3. I'd come for you - Nickelback

Εντάξει, ό,τι και να πει κανείς για τους Nickelback δεν είναι αρκετό. Μακάρι να περνούσαν και μια βολτούλα από την Αθήνα...Ε Sunshine?





4. Use Somebody - Kings of Leon

Το πολυπαιγμένο Sex on Fire δεν πιάνει μία σε σχέση με το Use Somebody. Προσωπική άποψη φυσικά!





5. Justify - The Rasmus

Σίγουρα δεν είναι και από τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια τους. Παρ'όλα αυτά, είναι όμορφο τραγούδι, με ωραίους στίχους, που αποδεικνύει ότι δε χρειάζεται να ουρλιάξεις για να περάσεις ένα μήνυμα!





6. Ο δρόμος σου είσαι εσύ - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Τώρα θα μου πείτε πού κολλάει ο Ιωαννίδης...και δίκιο θα έχετε. Αλλά πιστεύω ότι αξίζει να μπει στη λίστα αυτή μόνο και μόνο (που λέει ο λόγος) για την μελωδία και τους απίστευτους στίχους!





7. In Trance - Scorpions

ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ. Τέλος!

Sharkastic σκέψου το για τη συναυλία!





8. Wicked game - Chris Isaak

Τόσο καιρό νόμιζα ότι αυτό το τραγούδι το έλεγαν οι Depeche Mode. Ναι, shoot me!

Video εδώ.



9. Wish you were here - Gregorian & Vangelis

Αυτό το τραγούδι το έχω ακούσει σε εκδοχή Alpha Blondy (βλέπε reggae, καλοκαιράκι...). Τη συγκεκριμένη εκδοχή την άκουσα σε ιατρείο. Τώρα πείτε μου, πόσο πιο χαλαρωτική μπορεί να γίνει μια επίσκεψη στην καρέκλα του ορθοδοντικού;





10. Always look on the bright side of life - Monty Python

Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος τι ακριβώς είναι οι Monty Python? Εγώ το χιούμορ τους δεν το καταλαβαίνω...
Το τραγουδάκι πάντως...δεν έχετε παράπονο!




♪ Always look on the bright side of life ♪


Καλώ στο παιχνίδι την ChicaGriega, και φυσικά τους συν-καμμένους Sunshine και Sharkastic. Το ξέρω ότι θέλετε να παίξετε...μην ντρέπεστε!

Καλή εβδομάδα να έχουμε!


~Carina