Στη φαλλοκρατική κοινωνία που ζούμε, γιατί ας το παραδεχτούμε επιτέλους, οι άντρες κυριαρχούν, οι γυναίκες βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο. Κάνουν αυτό, κάνουν το άλλο, και άβυσσος η ψυχή της γυναίκας...Τα πράγματα είναι απλά. Τώρα αν εσείς δεν τα καταλαβαίνετε, μήπως φταίει τελικά κάτι με το δικό σας...μυαλό;
Να για παράδειγμα, σου λέει ότι οι γυναίκες έχουν εμμονή με τα χρώματα, και δεν ταιριάζουν το μουσταρδί με το λουλακί, α πα πα, απαίσιος συνδυασμός! Και βλέπεις τους άντρες από την άλλη, που βάζουν άσπρο και μπλε και ξεμπερδεύουν. Κύριε ανηρ...η πληθώρα των χρωμάτων που βλέπουμε δεν είναι μανία, είναι ανάγκη! Γιατί όταν έχεις να διπλώσεις κάλτσες και πρέπει να ξεχωρίσεις πέντε διαφορετικά μαύρα, το να διακρίνεις το μαύρο no 533 από το no 534 δεν είναι χάρισμα, αλλά αναγακαιότητα! Μετά ποιος τον ακούει τον αρσενικό με την τεστοστερόνη στα ύψη αν σηκωθεί το πρωί και πάει στη δουλειά με δύο διαφορετικές κάλτσες, χωρίς καν να είναι Χριστούγεννα ή Απόκριες; Είναι γενετικό το θέμα κύριοι, και το προκαλέσατε εσείς με τη μανία σας με το μαύρο!
Και θέλετε να ακούσετε και το άλλο; Λένε ότι το μαύρο πάει με όλα. Ψέμα!! Το μαύρο δεν πάει με τον εαυτό του κύριε Αρμάνι! Και αν το μαύρο δεν τα πάει με τον εαυτό του, πώς να τα πάμε εμείς με τον δικό μας; Που στην τελική δεν έχουμε το συναισθηματικό εύρος χαρτοπετσέτας, ή κάλτσας στην περίπτωσή μας. Βγάλε άκρη τώρα στα υπαρξιακά σου στο μπαλκόνι με τις κάλτσες.
Ένα άλλο πράγμα...τι κόλλημα είναι αυτό να σχολιάζετε το βάρος μας και να ελέγχετε τι τρώμε σαν πορωμένα μέλη του Weight Watchers; Και μετά λέτε ότι εμείς έχουμε μανία με τις δίαιτες! Ε όταν στέκεστε πάνω από το κεφάλι μας μετρώντας τις μπουκιές μας, μας κόβεται η όρεξη και αποφασίζουμε να κάνουμε δίαιτα να πάρουμε και κανένα τζιν ένα νούμερο μικρότερο, δύο σε ένα δηλαδή. Αλλά πραγματικά...αν αγαπάω τις καμπύλες μου, και εσύ αγαπάς εμένα, δεν πρέπει να με αγαπάς με αυτές μαζί; Δεν πάω πουθενά χωρίς εκείνες, θέλω δε θέλω. Τώρα αν δε θέλεις να σε βλέπουν να κυκλοφορείς στο δρόμο με τις καμπύλες μου, θα χάσεις και εμένα. Γιατί στην τελική, τι σε νοιάζει αν εγώ θέλω να μοιάζω με πορτοκάλι (βλ. κυτταρίτιδα); Άλλοι θέλουν να μοιάσουν σε φίδια, άλλοι σε γάτες! Εγώ θέλω να γίνω πορτοκάλι! Θα χτυπήσω και ένα ταττού Anti-Chiquitas και είμαι έτοιμη για την λαϊκή! Αν δε σου αρέσει, το σουπερμαρκετ είναι από την άλλη. Φάε κατεψυγμένα ή άνοστα βιολογικά. Θα πεις το πορτοκάλι πορτοκαλάκι! Αμέ!
Για κάποιο λόγο (γιατί άραγε;) οι άντρες επικεντρώνονται στις δικές μας εμμονές, κάνοντας ότι δε βλέπουν τις δικές τους. Ας πούμε..."πάλι παπούτσια πήρες; τόσα ζευγάρια έχεις!" ή "και άλλα κοσμήματα; πού θα τα βάλεις όλα αυτά; να σε ντύσω λατέρνα να σε βγάλω στην Ερμού μπας και βγάλουμε κανένα ευρώ και ξεπληρώσουμε τις πιστωτικές;". Εντάξει, δε λέω, ψωνίζουμε σκατουλάκια όλη την ώρα. Τα δικά μας σκατουλάκια όμως δε φέρνουν σε απόγνωση την πιστωτική μας! Γιατί τις δικές σας εμμονές τις παραβλέπετε! Γραβάτες, παπούτσια, και κυρίως...γκάντζετ! Μα έλεος πια! Δηλαδή αν δεν πάρεις το τελευταίο i-phone θα θεωρείσαι looser; Και από ποιους; Από εξίσου χαμένους που σπαταλάνε δυο μισθούς για ένα κινητό που κάνουν "να" μην τους πέσει κάτω ή το χάσουν; Όχι αγάπη μου! Εμείς τουλάχιστον τα χαιρόμαστε αυτά που παίρνουμε και ούτε σκάμε αν χάσουμε το σκουλαρίκι μας! Big deal...
Αμ το άλλο; Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια βιολογική εξήγηση, αλλά όταν αρρωσταίνετε...ακόμα και οι κατσαρίδες αυτοκτονούν! Γκρίνια, μουρμούρα, τόνους χαρτομάντιλα, ύπνος σε βαθμό κώματος, παυσίπονα σαν καραμέλες βουτύρου...τι'ναι αυτό το πράγμα; Ούτε Dr. House να βλέπατε και να σας έπιασε τρέλα μην πάθατε περιτονιαδικολοφυστικομαλακιτιδα! (δεν είναι αρρώστεια αυτό, αμέσως να ψάξετε εγκυκλοπαίδιες- υποχόνδριοι) Ενώ εμείς..κάθε μήνα λιώνουμε από τον πόνο, για να μη μιλήσω για το πόσο άβολα νιώθουμε, συν τις αυξημένες ορμόνες που μας κάνουν να σκοτώνουμε ακάρεα από χιλιόμετρα μακριά μόνο με το βλέμμα μας. Αλλά δε λέμε τίποτα! Ούτε μουρμούρα, ούτε φωνές, ούτε "ω γκρεμίζεται ο κόσμος, ένα νερό κυρά βαγγελιώ". Ψυχραιμία! Στην τελική, πάρτε ένα υπνωτικό χαπάκι, ξεραθείτε στον ύπνο, και σταματήστε να μας σπάτε τα νεύρα!
Λένε ότι οι γυναίκες ήρθαν από την Αφροδίτη και οι άντρες από τον Άρη. Μεγαλύτερη βλακεία δεν έχω ακούσει. Αν ήμασταν από την Αφροδίτη, θα ήμασταν τόσο τρελές να αφήσουμε τον ωραίο ήρεμο πλανήτη μας προς αναζήτηση ανεγκέφαλων τριχωτών ουγκ-ουγκ; Και μη νομίζετε κύριοι ότι έχετε το πάνω χέρι επειδή είστε πιο δυνατοί. Οι Αμαζόνες ένα μάτσο γυναίκες ήταν αλλά μια χαρά τους είχαν όλους στα πόδια τους. Άλλωστε υπερέχουμε αριθμητικά. Είναι που αναρωτιόμαστε αν αξίζει να σώσουμε και εσάς μαζί με τον κόσμο. Go Obama! (άσχετο αλλά το επόμενο βήμα είναι να βγει γυναίκα, όχι η Χίλαρυ ούτε η Πάλιν, please, μια γυναίκα λογική με αυτοσεβασμό!)
Αν δεν το ξέρετε, είναι μυστικό, αλλά υπήρξαν διαρροές από transexual, οι γυναίκες έχουν κεραίες κρυμμένες στο κεφάλι τους που τις (μας) βοηθούν να επικοινωνούν ανά πάσα στιγμή όλες μαζί. Τώρα το γιατί ξοδεύουμε τόσες ώρες στο τηλέφωνο...τις κεραίες άντρας τις έφτιαξε και χαλάνε συνέχεια. Τι να πω!
Μιας και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (γιατί όλοι αυτοκτονούν από την υπερ-αισιοδοξία της) ίσως κάποια στιγμή, στο μέλλον, πριν καταστραφεί ο κόσμος (το 2012, να μην ξεχνιόμαστε), να μπορέσουμε επιτέλους να πάψουμε να βλέπουμε το άλλο φύλο σαν εξωγήινο. Είτε σας αρέσει είτε όχι, όλοι από την ίδια γενιά θαλάσσιων μικροοργανισμών προήλθαμε. Και όχι, το γυναικείο...μικροοργανισμάκι...δεν ήταν ροζ!
~Carina
Να για παράδειγμα, σου λέει ότι οι γυναίκες έχουν εμμονή με τα χρώματα, και δεν ταιριάζουν το μουσταρδί με το λουλακί, α πα πα, απαίσιος συνδυασμός! Και βλέπεις τους άντρες από την άλλη, που βάζουν άσπρο και μπλε και ξεμπερδεύουν. Κύριε ανηρ...η πληθώρα των χρωμάτων που βλέπουμε δεν είναι μανία, είναι ανάγκη! Γιατί όταν έχεις να διπλώσεις κάλτσες και πρέπει να ξεχωρίσεις πέντε διαφορετικά μαύρα, το να διακρίνεις το μαύρο no 533 από το no 534 δεν είναι χάρισμα, αλλά αναγακαιότητα! Μετά ποιος τον ακούει τον αρσενικό με την τεστοστερόνη στα ύψη αν σηκωθεί το πρωί και πάει στη δουλειά με δύο διαφορετικές κάλτσες, χωρίς καν να είναι Χριστούγεννα ή Απόκριες; Είναι γενετικό το θέμα κύριοι, και το προκαλέσατε εσείς με τη μανία σας με το μαύρο!
Και θέλετε να ακούσετε και το άλλο; Λένε ότι το μαύρο πάει με όλα. Ψέμα!! Το μαύρο δεν πάει με τον εαυτό του κύριε Αρμάνι! Και αν το μαύρο δεν τα πάει με τον εαυτό του, πώς να τα πάμε εμείς με τον δικό μας; Που στην τελική δεν έχουμε το συναισθηματικό εύρος χαρτοπετσέτας, ή κάλτσας στην περίπτωσή μας. Βγάλε άκρη τώρα στα υπαρξιακά σου στο μπαλκόνι με τις κάλτσες.
Ένα άλλο πράγμα...τι κόλλημα είναι αυτό να σχολιάζετε το βάρος μας και να ελέγχετε τι τρώμε σαν πορωμένα μέλη του Weight Watchers; Και μετά λέτε ότι εμείς έχουμε μανία με τις δίαιτες! Ε όταν στέκεστε πάνω από το κεφάλι μας μετρώντας τις μπουκιές μας, μας κόβεται η όρεξη και αποφασίζουμε να κάνουμε δίαιτα να πάρουμε και κανένα τζιν ένα νούμερο μικρότερο, δύο σε ένα δηλαδή. Αλλά πραγματικά...αν αγαπάω τις καμπύλες μου, και εσύ αγαπάς εμένα, δεν πρέπει να με αγαπάς με αυτές μαζί; Δεν πάω πουθενά χωρίς εκείνες, θέλω δε θέλω. Τώρα αν δε θέλεις να σε βλέπουν να κυκλοφορείς στο δρόμο με τις καμπύλες μου, θα χάσεις και εμένα. Γιατί στην τελική, τι σε νοιάζει αν εγώ θέλω να μοιάζω με πορτοκάλι (βλ. κυτταρίτιδα); Άλλοι θέλουν να μοιάσουν σε φίδια, άλλοι σε γάτες! Εγώ θέλω να γίνω πορτοκάλι! Θα χτυπήσω και ένα ταττού Anti-Chiquitas και είμαι έτοιμη για την λαϊκή! Αν δε σου αρέσει, το σουπερμαρκετ είναι από την άλλη. Φάε κατεψυγμένα ή άνοστα βιολογικά. Θα πεις το πορτοκάλι πορτοκαλάκι! Αμέ!
Για κάποιο λόγο (γιατί άραγε;) οι άντρες επικεντρώνονται στις δικές μας εμμονές, κάνοντας ότι δε βλέπουν τις δικές τους. Ας πούμε..."πάλι παπούτσια πήρες; τόσα ζευγάρια έχεις!" ή "και άλλα κοσμήματα; πού θα τα βάλεις όλα αυτά; να σε ντύσω λατέρνα να σε βγάλω στην Ερμού μπας και βγάλουμε κανένα ευρώ και ξεπληρώσουμε τις πιστωτικές;". Εντάξει, δε λέω, ψωνίζουμε σκατουλάκια όλη την ώρα. Τα δικά μας σκατουλάκια όμως δε φέρνουν σε απόγνωση την πιστωτική μας! Γιατί τις δικές σας εμμονές τις παραβλέπετε! Γραβάτες, παπούτσια, και κυρίως...γκάντζετ! Μα έλεος πια! Δηλαδή αν δεν πάρεις το τελευταίο i-phone θα θεωρείσαι looser; Και από ποιους; Από εξίσου χαμένους που σπαταλάνε δυο μισθούς για ένα κινητό που κάνουν "να" μην τους πέσει κάτω ή το χάσουν; Όχι αγάπη μου! Εμείς τουλάχιστον τα χαιρόμαστε αυτά που παίρνουμε και ούτε σκάμε αν χάσουμε το σκουλαρίκι μας! Big deal...
Αμ το άλλο; Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια βιολογική εξήγηση, αλλά όταν αρρωσταίνετε...ακόμα και οι κατσαρίδες αυτοκτονούν! Γκρίνια, μουρμούρα, τόνους χαρτομάντιλα, ύπνος σε βαθμό κώματος, παυσίπονα σαν καραμέλες βουτύρου...τι'ναι αυτό το πράγμα; Ούτε Dr. House να βλέπατε και να σας έπιασε τρέλα μην πάθατε περιτονιαδικολοφυστικομαλακιτιδα! (δεν είναι αρρώστεια αυτό, αμέσως να ψάξετε εγκυκλοπαίδιες- υποχόνδριοι) Ενώ εμείς..κάθε μήνα λιώνουμε από τον πόνο, για να μη μιλήσω για το πόσο άβολα νιώθουμε, συν τις αυξημένες ορμόνες που μας κάνουν να σκοτώνουμε ακάρεα από χιλιόμετρα μακριά μόνο με το βλέμμα μας. Αλλά δε λέμε τίποτα! Ούτε μουρμούρα, ούτε φωνές, ούτε "ω γκρεμίζεται ο κόσμος, ένα νερό κυρά βαγγελιώ". Ψυχραιμία! Στην τελική, πάρτε ένα υπνωτικό χαπάκι, ξεραθείτε στον ύπνο, και σταματήστε να μας σπάτε τα νεύρα!
Λένε ότι οι γυναίκες ήρθαν από την Αφροδίτη και οι άντρες από τον Άρη. Μεγαλύτερη βλακεία δεν έχω ακούσει. Αν ήμασταν από την Αφροδίτη, θα ήμασταν τόσο τρελές να αφήσουμε τον ωραίο ήρεμο πλανήτη μας προς αναζήτηση ανεγκέφαλων τριχωτών ουγκ-ουγκ; Και μη νομίζετε κύριοι ότι έχετε το πάνω χέρι επειδή είστε πιο δυνατοί. Οι Αμαζόνες ένα μάτσο γυναίκες ήταν αλλά μια χαρά τους είχαν όλους στα πόδια τους. Άλλωστε υπερέχουμε αριθμητικά. Είναι που αναρωτιόμαστε αν αξίζει να σώσουμε και εσάς μαζί με τον κόσμο. Go Obama! (άσχετο αλλά το επόμενο βήμα είναι να βγει γυναίκα, όχι η Χίλαρυ ούτε η Πάλιν, please, μια γυναίκα λογική με αυτοσεβασμό!)
Αν δεν το ξέρετε, είναι μυστικό, αλλά υπήρξαν διαρροές από transexual, οι γυναίκες έχουν κεραίες κρυμμένες στο κεφάλι τους που τις (μας) βοηθούν να επικοινωνούν ανά πάσα στιγμή όλες μαζί. Τώρα το γιατί ξοδεύουμε τόσες ώρες στο τηλέφωνο...τις κεραίες άντρας τις έφτιαξε και χαλάνε συνέχεια. Τι να πω!
Μιας και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (γιατί όλοι αυτοκτονούν από την υπερ-αισιοδοξία της) ίσως κάποια στιγμή, στο μέλλον, πριν καταστραφεί ο κόσμος (το 2012, να μην ξεχνιόμαστε), να μπορέσουμε επιτέλους να πάψουμε να βλέπουμε το άλλο φύλο σαν εξωγήινο. Είτε σας αρέσει είτε όχι, όλοι από την ίδια γενιά θαλάσσιων μικροοργανισμών προήλθαμε. Και όχι, το γυναικείο...μικροοργανισμάκι...δεν ήταν ροζ!
~Carina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου